اظهارات افشين قطبي درباره روزنامه‌نگاران ايراني

سرمربي تيم فوتبال پرسپوليس تهران، رونامه‌نگاران ايراني را، خبرنگاراني تاجرمسلك دانست.   
 
به گزارش فارس، حركت از مبدا كمك مربيگري كره جنوبي به مقصد سرمربيگري پرسپوليس، از ديد كارشناس وب سايت گل، ارزشمند و قابل تامل است. متولد ايران، 43 سال سن، با كارنامه‌اي درخشان و توجيه كننده براي احراز پست سرمربيگري در يكي از پرهوادارترين تيم‌هاي باشگاهي ايران.

ترك كردن و حركت به سمت ايران چه حسي داشت؟

احساس كرختي و ترس داشتم. باورم نمي‌شد كه پس از اين همه سال به كشور عزيزم بر مي‌گردم. خيلي هيجان زده شده بودم و اين يك حادثه بزرگ در زندگي من بود. 39 سال بود نيامده بودم. از سويي، ناراحت هم بودم. خاطرات زيادي در كره داشتم و همينطور دوستان زيادي. ترك كره جنوبي براي من ساده نبود و خداحافظي با بازيكنانم فوق العاده پيچيده و سخت بود. در اينجا بايد يا قرمز باشي يا آبي.

حالا چه رنگي هستيد

(با خنده) حالا قرمز هستم. قرمز قرمز.

اين سومين باري است كه كره را ترك مي‌كنيد.

بعد از جام جهاني 2002 از كره رفتم و به همه گفتم كه ديگر بر نمي‌گردم؛ اما باز هم برگشتم و اين خداحافظي من دو هفته بيشتر طول نكشيد. قرارداد بعدي من، در پايان سال 2004 به پايان رسيد و به لوس آنجلس گالسكي رفتم؛ اما وقتي او و دوكات به كره آمد، باز هم به اين كشور برگشتم.

طبق شناسنامه‌اي كه داريد، شايد بيشتر از 3 تا 4 ماه در تهران نمانيد.

(با خنده) اميدوارم بيشتر از اين زماني كه مي‌گوييد، طول بكشد.

آيا به دليل ترك كره، احساس ناراحتي نمي‌كنيد؟

قطعاً همينطور است. هميشه فوتبال آمريكا و ايران را كنار خود دارم و هر وقت اراده كنم، شغل مناسبي در يكي از اين دو كشور برايم وجود خواهد داشت؛ اما كره در قلب من است و به عنوان يك كشور خاص به آن نگاه مي‌كنم.

پرسپوليس در اولين برخورد با شما چگونه بود؟

آنها خيلي خوب از من پذيرايي كردند. احساس مي‌كنم مدت‌ها است در اينجا هستم. برخوردم با افرادي كه به نظر من خبرنگار- تاجر هستند، شروع شد. در اينجا خيلي از خبرنگاران مثل مهره‌هاي تصميم گيرنده بودند. چنين جوي را تا به حال نديده بودم. برايشان خيلي عجيب بود كه باوجود علاقه به پرسپوليس، كار اصلي خود را در كره و بخت حضور در بازي‌هاي آسيايي را رها كرده‌ام و اينجا آمده‌ام؛ اما خاطر نشان كردم كه حالا اينجا هستم و سعي كنيم گذشته را كنار بگذاريم.

وقتي اولين درخواست جدي و رسمي ايران را دريافت كرديد، چه واكنشي داشتيد؟

خيلي خوشحال شده بودم و البته كمي هم گيج. باورم نمي‌شد و تا چند ساعت، قدرت ارزيابي مسائل را نداشتم. مورد علاقه واقع شدن از طرف يك باشگاه بزرگ در كشور خودم؛ اين واقعاً باور نكردني بود.

مي‌شود بازگشت شما به ايران را مثل بازگشت از كره به آمريكا دانست؟

نه، اين دو با هم قابل مقايسه نيستند. ايران كشور من است و احساس‌هاي من در اين دو حالت ربطي به هم ندارند.

اين اولين باري است كه به عنوان سرمربي فعاليت مي‌كنيد؟

در يك باشگاه بزرگ، بله. در تيم‌هاي بزرگ دانشگاهي دسته دوم و تيم‌هاي جوانان سرمربي بوده‌ام.

بازگشت پس از 30 سال در يك تيم بزرگ آن هم به عنوان سرمربي، فشاري روي دوش شما نيست؟

عاشق اين شرايط هستم. در شرايط سخت است كه مي‌شود از موفقيت‌هاي لذت برد. براي همين فشارهاي مطبوعاتي و استرس‌ها است كه در ايران هستم. تجارب بسياري كسب كرده‌ام و اين تجربه‌ها را در خدمت تيم خوب پرسپوليس قرار خواهم داد.

تا به حال نديده بودم كه 3 نفر روي نيمكت تيم را هدايت كنند؟

بله، با 4 مشاور صحبت مي‌كنم و تلاش من اين است كه بتوانم اين مشكل را حل كنم. مدت‌ها است كه در فوتبال هستم و چنين وضعيتي را نديده‌ام. وظيفه خودم مي‌دانم كه سازگار باشم و فعلاً با شرايطي محيطي دريگر نشوم. به هر حال، اولين و آخرين تصميم‌گيرنده هستم. هر چند مطبوعات ايران دوست ندارند اين را قبول كنند بازيكنان به يك هدايت كننده واحد احتياج دارند و چند صدايي در مربيگري آفت يك تيم است؛ البته با هم هماهنگ هستيم و وقتي خسته مي‌شوم، بقيه كارها را به سايرين مي‌سپارم. هميشه با انرژي كار مي‌كنيم و از فعاليت خود لذت مي‌بريم.

اگر پيم وربيك مي‌ماند، تو هم مي‌ماندي؟

سؤال خيلي خوب است و البته جواب دادن به آن هم خيلي خيلي سخت است چرا كه در آن شرايط قرار نگرفته‌ام تا واكنش اصلي خود را تجربه كنم. من و پيم خيلي خوب با هم كار مي‌كرديم و خاطرات زيادي با هم داريم؛ اما جدايي و استعفاي او براي من خيلي سنگين بود. آمدن به ايران تصميمي نبود كه بخاطر اتفاقات درون اردوي كره اتخاذ شده باشد.

بدون او، آيا كره جنوبي باز هم تو را مي‌خواست؟

قطعاً همينطور است. به من پيشنهاد هم دادند و چند باشگاه كره‌اي هم مرا لازم داشتند. به هر حال تصميم خودم را گرفته بودم و بايد باز مي‌گشتم.

‌آيا باز هم به كره جنوبي برمي‌گردي؟

مطمئنم يك روز به كره بر مي‌گردم. چنين احساسي در قلب من وجود دارد و شايد يك روز هم برسد كه دوباره خود را در كره ببينم. هنوز كارهاي نيمه تمامي هم از لحاظ حرفه‌اي و هم از لحاظ تجاري در كره جنوبي دارم و بايد به اهداف خود برسم.

جایگاه تهران در رتبه بندی آلوده‌ترین شهرهای جهان

تماشاخانه

آن روزها کنار هم بودن، خودش یک آیین بود / در ارتباط رودررو، چشم‌ها راست و دروغ را لو می‌دهند؛ چیزی که ابزارها از ما پنهان می‌کنند / ما قرار بود از ابزارها استفاده کنیم، اما حالا خودمان را در اختیارشان قراردادیم (فیلم)

دو دقیقه روانی یکی از ترسناک‌ترین صحنه‌های تاریخ سینما (تماشا کنید)

فیلم های دیگر