یکی از خوانندگان عصرایران در یادداشت کوتاهی که برایمان ارسال داشته است ، نوشت: در مورد پرسنل قراردادي خصوصا پزشكان واقعياتي را در مورد حضورآنان در شركتهاي پتروشيمي مناطق جنوب كه خود در ان شاغلم به عرض مي رسانم.
وجود بهداري و حضور پزشك در اين شركتها به علت خطرات زياد كار در اين مجتمعها بوده و در اغلب اوقات پزشك بيكار بوده ، وقتش ازاد مي باشد.طبعا اتفاق به طور ناگهاني پيش ميايد كه حضور پزشك مي تواند نجات بخش باشد . اما مشكلات از اينجا شروع مي شود كه اين عزيزان به اين شغل شريف همانند كاري راحت و بي دردسر با حقوق بسيار خوب با تجربه كمي كه دارند و بدون نظارت و پاسخگويي نگاه مي كنند . نمونه هايي عرض ميشود :
- در اغلب اوقات كه به علت كسالت يا اتفاقهاي كوچك مثل بريدگي،سوختگي و ... به بهداري مراجعه مي كنيم متاسفانه با حالات غير منتظره اي روبرو ميشويم:
يا آقاي دكتر خواب هستند (انهم نه در پشت ميز بلكه بر روي تخت معاينه بيمار)، يا باتلفن مشغول رتق و فتق مشكلات شخصي و فعاليتهاي اقتصادي هستند.كه اغلب پرستاران انها را از خواب بايد بيدار كنند و بيمار با چهره ناراحت و عصبانيت جناب پزشك روبرو ميشود ، و در طرفه العيني دست به سر مي شود و نسخه اي تكراري را دريافت مي كند . كل ويزيت يك يا دو دقيقه و پزشك اصلا به ياد سوگند بقراط نيست.
-متاسفانه در اغلب موارد اقايان و خانمهاي پزشك خود را ملزم به رعايت ساعات كاري نمي دانند و كارهاي شخصي را ترجيح مي دهند،يكي از همكاران متاسفانه در نبود پزشك فوت شد.
-كار قراردادي در اين شركتها در عين مهم بودن از نظر تعدادي از ايشان به عنوان كار دوم بوده و فقط به چشم كاري بي دردسرو پر درامد ،استراحتگاه و جذب مشتري جهت مطب تلقي مي شود و جدي نگاه نمي شود،كما اينكه مشاهده ميشود با بي توجهي به صحبتهاي بيمار و ظاهري نا مرتب و دون شان پزشكي در بهداري حاضر مي شوند.
-حتي بهداريهاي موجود در شهركها هم كه به خانواده ها سرويس مي دهند وضع به همين منوال است ،مثلا دندان پزشكي بلايي بر سر دندان اينجانب اورد كه چند سال است با وجود مشكل جرات مراجعه به انرا ندارم ، انگار كه در حين كار بر روي دندان افراد با موجود زنده سر و كار ندارند!و از روي صدقه كاري براي ما انجام مي دهند.
اميدوارم با چاپ اين درد دل كه از طرف پرسنل زحمتكش مناطق عملياتي جنوب نوشته شده تلنگري به اين دوستان پزشك و مسئولاني كه از بيت المال حقوقهاي ميليوني به اينها مي دهند باشد.گرچه در اين بين هستند پزشكان دلسوز و حاذقي كه پيشاپيش از انها معذرت مي خواهم.