اگر "من احمدی نژاد هستم" ساخته می شد...! / با کاربران

در روزهاي اخير پخش مستند"من روحاني هستم" سر و صداي زيادي را ايجاد نموده است. از یک طرف تهيه كنندگان و حاميان اين مستند مدعي هستند كه اين فيلم بر اساس مدارك موجودساخته شده و جنجال به وجود آمده بي مورد است. از طرف ديگر، منتقدان فيلم معتقدند اين فيلم، مستند نيست و با مصادره به مطلوب كردن بخشهايي از تاريخ و يا تحريف آن سعي در تخريب رييس جمهور دارد. عده اي هم مانند رييس مجلس مي گويند اكران اين فيلم در حال حاضر هيچ گره اي از حال مملكت باز نمي كند و بالعكس باعث راديكالي تر شدن اوضاع مي شود.

اما فارغ از همه اين هياهو ها مي شود به اين اتفاق از جنبه هاي ديگري نيز نگاه كرد.

 
1. فرض كنيد به سال 88 برگرديم و عده اي از جوانان دانشجو به صورت خودجوش! و با هزينه شخصي خود! اقدام به ساخت مستندي به نام "من احمدي ن‍ژاد هستم" نمايند. در اين مستند بر اساس مدارك تاريخي به بررسي مخالفت "محمود احمدي نژاد"با تسخير لانه جاسوسي آمريكا پرداخته شود. همچنين بر اساس خاطرات دوستان وي نظر ايشان در مورد حكم امام خميني(ره) مبني بر اعزام جوانان دانشجو به جبهه های جنگ مستند سازي گردد.

آن وقت چه اتفاقی می افتاد؟ در این شرایط، دوستاني كه در حال حاضر براي اكران اين فيلم، گريبان چاك مي دهند، جار و جنجال به راه مي انداختند كه چه نشسته ايد كه تاريخ انقلاب تحريف شده و عده اي سعي در استحاله از درون دارند.
20:30 در گزارشي به سياه نمايي و دروغ گويي موجود در فيلم اشاره مي كرد.
باشگاه خبرنگاران جوان با پخش تصاويري مدعي رابطه توليد كنندگان فيلم با عوامل فتنه و رابط سيا در خاورميانه مي شد.
روزنامه كيهان با مستندات، كشف مي كرد كه تهيه كننده فيلم، نقش فعال در فتنه آمريكايي-انگليسي 88 داشته و دارد و از طرف MI6 و موساد ماموريت دارد دولت را تخريب نمايد.
سايت هاي خبري مدعي مي شدند در آستانه اجراي مرحله اول هدفمندي يارانه ها توليد كنندگان فيلم قصد به شكست كشاندن اين طرح را دارند.
نمايندگان مجلس با تقبيح اين فيلم توصيه مي كردند كه "مسائل اصلي را از فرعي جدا كنيد و به فكر معيشت مردم باشيد."

2. بر اساس ادعاي توليد كنندگان فيلم، بخشي از آن مبتني بر خاطرات آقاي هاشمي رفسنجاني تولید شده. جالب اين است كه تا ديروز خاطرات ايشان مستند نبود و از تريبون هاي رسمي و غير رسمي در خصوص خاطرات ايشان ابراز ترديد مي شد. ولي حالا كه هدف وسيله را توجيه مي كند خاطرات ايشان مستند شده است!

3. آزادي بيان و انتقاد دو جنبه دارد. يكي ادبيات انتقاد و ديگري عكس العمل درباره انتقاد.
درباره ادبيات انتقاد هنوز نتوانسته ايم به مرز مطلوبي برسيم. هر حرفي را گفتن و هر جور گفتن آن حرف نميتواند انتقاد محسوب شود. نقد داراي ادبيات و مشخصات معيني است كه مي بايست توسط منتقد رعايت شود در غير اين صورت سليقه شخصي بوده و ره به جايي نمي برد.
در اين سالها ما بيشتر با هدف تخريب، اداي انتقاد را درآورده ايم از اين رو مخاطبين نقد هم، نقد گريز شده اند. ما تصور مي كنيم به عنوان منتقد حق داريم هر نوع حرفي را به اسم انتقاد به خورد طرف مقابل بدهيم و طرف هم با آغوش باز پذيراي حرفهاي ما باشد.

از طرف ديگر عكس العمل هاي ما در قبال نقد نيز منصفانه نيست. هميشه شمشيري به عنوان نقد صحيح و غير صحيح در دست داشته ايم و بر سر منتقدان زده ايم. حال ملاك صحت نقد چيست، كسي نمي داند. بايد بدانيم كه عكس العمل در برابر نقد هم داراي اسلوب و ادبيات خاصي است كه آن هم چندان رعايت نمي شود.

صد البته كه اصلاح اين فرآيند دوطرفه، زمان بر است و در بستر زمان و تمرين به نتيجه مطلوب خواهيم رسيد.

در حاشيه پخش اين مستند نيز رفتارهاي فوق از هر دو طرف مشاهده شد. توليد كنندگان فيلم به اسم انتقاد هر حرفي را كه دوست دارند مي زنند. بريدن تاريخ، نشان دادن آن بدون پيش و پس و حتي تحريف آن را نمي توان به عنوان نقد، جا زد چه برسد به فيلم مستند كه مي بايست بر اساس مدارك و ارجاعات بيروني باشد.

مخالفان فيلم هم بايد سعه صدر خود را نشان دهند. اگر حرفهاي اين فيلم دروغ و اشتباه است بگذاريد مردم با تحقيق بيشتر در اين باره خود به آن پي ببرند. مطمئناً اينگونه حقيقت يابي تاثير بيشتري خواهد داشت. به عنوان مثال من جوان نسل چهارمي كه در باره ماجراي مك فارلين اطلاعي ندارم با ديدن فيلم تحريك مي شوم كه در اين باره تحقيق كنم و حقيقت را پيدا نمايم.

4. قدرت سينما و تصوير را مي شود در اين اتفاق به وضوح مشاهده نمود. رسانه و مدياي تصوير مي تواند يك دروغ را راست و يك راست را دروغ جلوه دهد. مي تواند افكار عمومي را تهييج نمايد و در خدمت صاحب مديا قرار دهد.

راه حل چيست؟
در اين شرايط بهترين راه اجازه پخش سراسري فيلم مي باشد. با اين كار فرصت نقد بهتر و منطقي تر فراهم خواهد شد و سره از ناسره بهتر تشخيص داده مي شود.