چگونگی استفاده از مقرری بیکاری تامین اجتماعی

حمایت موثر از نیروی کار، یکی از ویژگی‌های جوامع توسعه یافته است. نیروی کار به عنوان یکی از مهمترین سرمایه‌های جوامع، به سبب سهم و نقشی که در فرآیند توسعه دارند، باید در برابر حوادث و رویدادهایی که منجر به قطع و کاهش درآمد آنان می‌شود، مورد حمایت قرار گیرند و برقراری چنین حمایت‌هایی یکی از کارکردهای اصلی نظام‌های بیمه و تامین اجتماعی است.

به گزارش ایسنا، یکی از انواع حوادثی که نیروی کار را تهدید می‌کند، از دست دادن غیر ارادی کار است و برقراری بیمه بیکاری، راهکار مناسب و مطمئنی برای تامین زندگی آنان در چنین شرایطی است.

ایران سومین کشور خاورمیانه است که بیمه بیکاری را برای کارگران برقرار ساخته است. مطابق قانون بیمه بیکاری، تمام افراد تحت پوشش قانون کار که مشمول قانون تامین اجتماعی هستند، زیر پوشش بیمه بیکاری نیز قرار دارند و کارفرمایان آنان ملزم به پرداخت حق بیمه مربوطه هستند.

بیکار از نظر قانون بیمه بیکاری، بیمه شده‌ای است که بدون میل بیکار شود و آماده به کار باشد. براساس این قانون بیمه شدگانی که به علت تغییرات ساختار اقتصادی کارگاه مربوط، به تشخیص وزارت‌خانه ذیربط و تایید شورای علی کار، بیکار موقت شناخته شوند و بیمه شدگانی که به علت بروز حوادث غیرمترقبه مانند سیل، زلزله، جنگ و آتش سوزی بیکار می‌شوند نیز می‌توانند از مقررات این قانون استفاده کنند.

غیرارادی بودن بیکاری، ملاک اصلی برقراری حمایت‌های قانونی برای بیمه شدگان بیکار است. بنابراین کارگری که به میل خود، کار خود را ترک می‌کند، نمی‌تواند از این حمایت‌ها برخوردار شود.

مدت پرداخت مقرری بیمه بیکاری به بیمه شدگان واجد شرایط، به سابقه پرداخت حق بیمه از سوی آنان بستگی دارد و در هر حال مدت آن از 36 ماه برای بیمه شدگان مجرد و 50 ماه برای بیمه شدگان متاهل و متکفل بیشتر نیست.