درس۸۰ هزار تماشاگر افغان به فوتبال ایران

شرق نوشت: هفته گذشته ایران میزبان چهار‌تیم آسیایی برای صعود به رقابت‌های المپیک ریو ۲۰۱۶ برزیل بود. در این میان افغانستان یکی از تیم‌هایی بود که همراه با ایران، عربستان، فلسطین و نپال برای اولین‌بار با یک‌سرمربی ایرانی در راه صعود به ریو قرار گرفته بود. حضور افغانستان برای اولین‌بار در رقابت‌های مقدماتی المپیک تجربه‌ای جدید توام با مشکلات فراوان برای این کشور محسوب می‌شد؛ حضور در تورنمنتی که سختی‌های زیادی را برای تیم‌ملی امید افغانستان به‌همراه داشت.

اما این حضور با مشکلاتش سهولت‌هایی را نیز برای «شیران خراسان» به وجود آورده بود. پس از مشخص‌شدن رقبای افغانستان و میزبان گروه سوم رقابت‌ها یعنی ایران، افغان‌ها برگ‌برنده‌ای را در دست داشتند؛ برگی که نفر دوازدهمشان در راه ریو در ایران بود.

افغان‌های زیادی در ایران زندگی می‌کنند که می‌توانند در راه ریو به این تیم تازه‌تاسیس کمک کنند. حداقل در رده بزرگسالان، تیم افغانستان حالا تجربه دارد و با حضور در چند‌تورنمنت بین‌المللی صاحب‌ سبک و تجربه شده است. اما ایجاد تیم زیر ۲۳سال آن‌هم برای اولین‌بار، راه سخت و ناهمواری را در مقابل امیدهای افغانستان قرار داده است.

تیم ۴ماهه

چهار‌ماه پیش در اوج سرمای زمستان تیم فوتبال امید افغانستان در کابل برای اولین‌بار تشکیل شد؛ بازیکنانی که برای اولین‌بار پیراهن تیم‌ملی را بر تن می‌کردند و برای نخستین‌بار از زمین‌های خاکی کابل و شهر‌های آن در راه صعود به المپیک قرار گرفته بودند.

فدراسیون فوتبال افغانستان برای تشکیل این تیم تلاش زیادی کرد اما این تلاش به‌هیچ‌عنوان در حد و اندازه‌های المپیک نبود. حسین صالح، «تکنیکال دایرکتر» فدراسیون فوتبال افغانستان که از سوی AFC در افغانستان کار می‌کند نیز هدایت ملی‌پوشان زیر ۲۳سال افغانستان را برعهده گرفت.

به گفته او برای حضور در چنین رقابت‌هایی تیم نیاز به اردوهایی حرفه‌ای و بازی‌های تدارکاتی با کشورهای پیشرفته فوتبالی دارد. اما امید‌های افغانستان با برگزاری دو‌دیدار دوستانه در مقابل تیم‌های دوبی و یک‌اردوی پنج‌روزه در امارات و شیراز پا به راه ریو گذاشتند.

زمانی که اولین بازی افغانستان در مقابل تیم فوتبال فلسطین برگزار شد، خیلی‌ها بیش از پیش افغانستان را برنده بازی می‌دانستند. اما نتیجه بازی بر‌عکس نظرسنجی‌ها شد. افغانستان ناباورانه با دو‌ گل رقابت را به فلسطین باخت.

غافلگیری تماشاگران افغان

با‌این‌حال آنچه که بیش از همه سر‌و‌صدا به‌پا کرد، حضور پرتعداد تماشاگران افغان در ورزشگاه دستگردی تهران بود؛ حضوری که در همان بازی نخست باعث عکس‌العمل محمد خاکپور، سرمربی تیم‌ملی امید ایران شد. بله، همان‌طور که صالح مربی افغان‌ها گفته بود نفر دوازدهم تیمش مهاجرین پر‌شور و پر‌تعدادی بودند که در تهران تیم‌ملی خود را تشویق می‌کردند. حداقل برای افغان‌هایی که هیچ‌وقت مسابقات تیم‌ملی‌شان را از نزدیک ندیده بودند تجربه‌ای فراموش‌نشدنی بود.

تماشاگران افغان سوژه اصلی گروه سوم رقابت‌ها شده بودند. ایرانی‌ها و مسوولان رقابت‌ها هم از این حضور پرشور حیرت‌زده شده بودند. پس از شکست افغانستان در بازی اول، ورزشگاه آزادی میزبان دومین بازی افغان‌ها مقابل نپال بود.

در این بازی آنهایی که فرصت حضور در دستگردی را از دست داده بودند و از حضور تیم‌ملی امید افغانستان در تهران بی‌خبر بودند خود را به ورزشگاه آزادی رساندند تا رقم هواداران دوبرابر شود. بیش از ۲۰هزار تماشاگر افغان بازی افغانستان و نپال را در ورزشگاه آزادی تماشا کردند، هرچند این حضور برای امید‌های افغانستان بی‌نتیجه هم نبود و سرخ‌های افغانستان توانستند با پیروزی ۲برصفر مقابل تیم بحران‌زده نپال باز هم در راه ریو ۲۰۱۶ قرار بگیرند.

افغانستان با کسب سه‌امتیاز مهم این دیدار هم به هوادارانش امید داد و هم باعث تشریفاتی‌نشدن دو‌ بازی سخت دیگر خود برابر عربستان و ایران شد. اما واقعا افغانستان با چه روحیه و با چه داشته‌هایی در مقابل تیم‌های قدرتمند عربستان و ایران قرار می‌گرفت؟

بازی با عربستان قبل از دیدار با ایران بود که باز هم در ورزشگاهی برگزار می‌شد که این‌بار برای افغان‌ها خیلی کوچک بود. همکاری دولت ایران با مهاجرین افغان از یک‌طرف و برگشت افغانستان با پیروزی برابر نپال به رقابت‌ها، از طرفی دیگر جمعیت زیادی را روانه دستگردی در این دیدار مهم کرده بود. به‌طوری که افغانستان باز‌هم توانست به لطف تشویق‌های یک‌دست و یک‌صدای هوادارانش در دستگردی یک امتیاز شیرین را از تیمی بگیرد که به هیچ عنوان با تیم تازه‌تاسیس افغانستان قابل مقایسه نیست.

افغانستان در ورزشگاه پر از افغان دستگردی بدون گل عربستان را به زانو در‌آورد تا کماکان در مسیر راه ریو حضور داشته باشد. افغانستان نیمه راه را طی کرده بود و با توجه به امکانات در اختیار داشته هواخواهانش را هم راضی نگه داشته بود.

آزادی پر از تماشاگران افغان

آخرین مسابقه؛ دیدار با ایران؛ کشوری که سکان فوتبال آسیا را در دست دارد و نزدیک به نیم‌قرن است که به المپیک صعود نکرده است. ایران قبل از بازی با افغانستان، فلسطین را با سه‌گل از پیش روی برداشت. زمزمه‌های عدم حضور ایرانی‌ها در استادیوم و عدم حمایت مردم ایران از تیم امید هم مهم‌ترین مساله‌ای بود که بازیکنان و سرمربی تیم امید ایران بیان کرده بودند.

بازی با ایران در شرایط حساس و ویژه‌ای برگزار شد؛ روزی که بیشتر افغان‌ها منتظرش بودند. از گوشه و کنار خیابان‌های اطراف استادیوم آزادی هواداران پرچم به‌دست و پر‌تعداد افغانستان به سمت استادیوم آزادی در حرکت بودند. تا چشم کار می‌کرد افغان دیده می‌شد و پرچم افغانستان. انگار میزبان بازی، افغانستان بود و اینجا کابل است.

نزدیک به دو ساعت مانده به آغاز بازی هزاران‌تماشاگر افغان در صحن بزرگ ورزشگاه آزادی پشت در‌های بسته ماموران امنیتی ایران را غافلگیر کردند. گروهی به جشن و شادی مشغول بودند و گروهی هم پرچم‌به‌دست شعار پیروزی سر می‌دادند. همه با زبان محلی شهر خود صحبت می‌کردند و فضا کلن افغانستانی شده بود.

سرانجام پس از کش‌و‌قوس‌های زیاد، دروازه استادیوم آزادی روی افغان‌ها باز شد و جمعیت مشتاق و منتظر با سر‌و‌صداهایی کر‌کننده ظرف یک‌ساعت ورزشگاه آزادی تهران را پر از تماشاگر کردند؛ اتفاقی ویژه که تعداد هواداران میهمان را از میزبان بیشتر نشان می‌داد. رقابت ایران و افغانستان در‌حالی در رقابت‌های رسمی FIFA و AFC به ثبت رسید که استادیوم آزادی تهران هم پس از مدت‌ها پر شد.

درحالی بزرگ‌ترین ورزشگاه ایران را حالی افغان‌ها پر کردند که تنها ۳۰۰ایرانی دور پرچم ایران نشسته بودند. هرچند ایران در رقابت فوتبالی‌اش با افغانستان نیازی به هوادار نداشت و در مقابل ۸۰هزار تماشاگر افغان، افغانستان را به زانو درآورد و این تیم را شش‌تایی کرد.

ایران با این پیروزی پرگل باز هم نشان داد که هنوز هم فاصله میان فوتبال افغانستان و ایران زیاد است. اما با‌این‌حال درسی که تماشاگران افغان به فوتبال‌دوستان ایرانی در ورزشگاه آزادی دادند را نمی‌توان با این چند‌جمله توصیف کرد.

توهین گزارشگر ایرانی

پس از پایان بازی، عکس‌‌العمل‌های زیادی در خصوص شکست سنگین افغانستان مقابل ایران در صفحات اجتماعی افغانستان به‌وجود آمد. یکی از این سوژه‌ها انتقاد و ناراحتی افغان‌ها از گزارشگر شبکه ورزش سیمای ایران بود. افغان‌ها، علیرضا دهقانی، گزارشگر مسابقه را به توهین به افغان‌ها و استفاده‌کردن از الفاظ نژادپرستانه که برخاسته از احساسات و تعصب بود محکوم کردند.

هر‌چند دهقانی پس از دیدن اعتراضات توسط افغان‌ها در صفحه فیس‌بوک خود رسما از مردم افغانستان معذرت‌خواهی کرد اما با‌این‌حال خیلی از افغان‌ها نه‌تنها با این معذرت‌خواهی راضی نشده بلکه انتظار بیشتری از گزارشگران و خبرنگاران ورزشی همسایه خود داشتند زیرا دیدار دو تیم از طریق خیلی از رسانه‌های تصویری افغانستان در‌حال پخش بود.

حالا رقابت‌های گروه سوم تمام شده است و باز هم برای هزارمین‌بار به این نتیجه می‌توان رسید که فوتبال تنها ورزشی است که پیش‌بینی‌کردنش مشکل و محال است.

همان عربستانی که توان بازکردن دروازه افغانستان را پیدا نکرد، بازی را از ایرانی برد که افغانستان را شش‌تایی کرده بود. خیلی‌ها تا حالا گفته‌اند که افغانستان به اسم ایران باخت نه به تاکتیک و فوتبال ایران. در گروه سوم رقابت‌ها افغانستان با چهار‌امتیاز بعد از فلسطین و قبل از نپال در جایگاه چهارم ایستاد. تیم‌های عربستان و ایران نیز به دور بعدی رقابت‌ها راه پیدا کردند.