اولین نکتهای که باید به آن توجه کنیم این مسئله است که امروز برخلاف سه مجلس تماما اصولگرای هفتم، هشتم و نهم، در این مجلس نمایندگانی از جریان اصلاحات هم حضور دارند و این نشان میدهد که مجلس دهم، پارلمانی است که دو دیدگاه در آن حضور دارند و میتوان امید داشت قوانین به تصویب نمایندگان برسد که حاصل تضارب آرا است. این تضارب آرا به ویژه در قوانین فرهنگی و اجتماعی قابل مشاهده خواهد بود. قوانینی که مبتنی به خواست مردم است در این مجلس به تصویب برسد.
نکته بعدی که نباید به سادگی از آن گذشت این است که مردم با رای خود جلوی راه یافتن بسیاری از رادیکالهای مجلس نهم را به مجلس دهم گرفتند. مجلسی که در آن « رسایی، کوچک زاده، کوثری، آقاتهرانی، زاکانی، نبویان، بذرپاش و ...» قطعا مجلسی است که تغییر کرده است. مگر میشود از این تغییر بزرگ به سادگی گذشت. با توجه به طیف نمایندگانی که مجلس راه پیدا کردهاند میتوان امید داشت که دیگر شاهد جنجالهایی از جنس جنجالهای مجلس نهم نباشیم. در مجلس دهم دیگر شاهد تهدید کردن اعضای تیم مذاکره کننده به دفن شدن در راکتور هستهای آنهم با سیمان نخواهیم بود.
رقابت دو نامزد جریان اعتدال برای ریاست مجلس نکته بعدی است که نشان میدهد تغییر در مجلس اتفاق افتاده است. در دو دوره گذشته ما شاهد بودیم که لاریجانی با حداد عادل و حسینیان رقابت می کرد اما الان شاهد هستیم دو نماینده طرفدار برجام برای ریاست مجلس نامزد میشوند. رای نمایندگان به این دو رای به رئیسی بود که در یک سال آینده نقش مهمی در پیش برد اهداف برجام در کشور بازی خواهد کرد.
حضور پزشکیان به عنوان نایب رئیس اول مجلس و حضور دو نماینده اهل سنت برای اولین بار در تاریخ پارلمان ایران در هیات رئیسه، نشانههای دیگری از تغییر در مجلس شورای اسلامی است.
کسانی که این روزها دم از ناامیدی میزنند باید به این نکات توجه کنند و به رایی که در هفتم اسفند 94 و دهم اردیبهشت 95 دادهاند باور داشته باشند و مطمئن باشند که رای آنها تغییر را در قوه مقننه ایران ایجاد کرده است. تغییری که در قالب برنامه ها و مصوبه ها و نطق های پیش از دستور بیشتر خود را نشان خواهد داد.