چندین بار در طول یکی دو سال اخیر در پاسخ به پرسش خبرنگاران از موضوع داوطلبی برای انتخابات ریاست جمهوری، گفته ام قصد رئیس جمهور شدن ندارم چون سنگینی کار با وضع من سازگاری ندارد. با این حال گاه گاهی خبرسازان به نیات مختلف بحث را تکرار می‌کنند و برای خبرسازی خود دلایلی هم جستجو می‌کنند، یا اگر لازم باشد جفت و جور می کنند! چرا؟

از انگیزه خیرخواهانه علاقمندان یا رقیبان سیاسی متدین که بگذریم، به نظر می رسد که برخی نیروهای بد سگال نیز در این صحنه باشند. مقصودم زرپرستانی است که از مبارزه سازمان یافته «دیده‌بان شفافیت و عدالت» با فساد نگرانی دارند. این دسته با گسترش این خبر موهوم که توکلی قصد ریاست جمهوری را کرده است، می خواهند به هدف سازمان مردم نهاد دیده‌بان شفافیت و عدالت ضربه بزنند.

چرا که اگر این حرکت مردمی که با تکیه بر لطف خدای به تدریج و با نرخی آهسته در حال رشد است، ببالد و به اصطلاح بگیرد، مردم و مسئولانِ پاک عرصه را بر دزدان یقه سفید تنگ خواهند کرد. آنها برای ادامه راه جهنمی خویش، راه کم هزینه ای را برگزیده اند و آن ابزار جلوه دادن دیده بان شفافیت و عدالت است. می خواهند اقدامات کارشناسانه و خیرخواهانه موسسان و کارکنان دلسوز و داوطلب را معطوف به اغراض قدرت طلبانه معرفی کنند.

بدیهی است که حرکت فساد ستیز دیده بان بر اعتماد مردم به صداقت بانیان آن استوار است. اگر تصور قدرت طلبی نسبت به آنان شکل بگیرد دیگر این کار «مردم نهاد» نخواهد بود و آن هم زمان مرگ یک حرکت مردم نهاد است. ده موسس این سازمان مردم نهاد و افراد بسیاری که در این نهاد مردمی عمر و وقت و مال خود را صرف میکنند، هر یک در محیط خودشان و حیطه تاثیر ملی شان مورد اعتماد مردم هستند.

به عنوان یک نمونه عرض می کنم که وقتی دیده ‌بان وارد ماجرای واگذاری ملک به مدیران شهرداری شد و از مردم درخواست کمک کرد، هزاران برگ سند و مدرک به دیده‌بان رسید. اما اگر مردم احساس کنند دیده بان می خواهد نردبان اصحاب قدرت باشد نگاه هم به دیده بان ودیده‌بانی ها نمی کنند چه رسد به کمکشان بیایند.

العزه لله و لرسوله و للمومنین

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه