کمپین تصويب قانون ممنوعيّت خرده‌فروشي اسيد

 اهمیت پدیده‌ی هولناک اسیدپاشی به عنوان یک آسیب فردی و یک تهدید اجتماعی بر کسی پوشیده نیست.

 حوادث متعدد اسید پاشی اصفهان در سال 93 برای ما به عنوان جمعی از فعالان اجتماعی که دغدغه امنیت به ویژه امنیت حضور در پهنه‌ شهری برای زنان را داریم زنگ خطری اساسی بود، اما علاوه بر آن، ایران در میان چند کشور آسیای غربی و جنوب آسیا (از جمله بنگلادش و پاکستان) است که دارای بالاترین آمار وقوع این جرم هستند.

به گفته دکتر سید کمال فروتن، فوق تخصص جراحی پلاستیک و از اعضای موسس انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی در سال ۹۴، حدود ۵۸ مورد اسیدپاشی تنها در شهر تهران گزارش شده است، جنایتی که حتی یک بار وقوع آن هم تکان‌ دهنده و به مثابه‌ ویرانی نه تنها یک زندگی بلکه تهدید کل عرصه‌ عمومی است.

 حتی برخی حقوق دانان این جرم را به علت ارعاب عمومی و ایجاد ناامنی در جامعه برابر محاربه و فساد فی الارض می دانند.

به طور کلی راهکارهای ممکن برای کاهش این جنایت شامل آموزش‌ های فرهنگی و اجتماعی، بالا بردن میزان بازدارندگی مجازات‌ها در قوانین و به علاوه تلاش برای محدود، ضابطه‌مند کردن و قابل پیگیری بودن دسترسی به مواد شیمیایی با قابلیت استفاده‌ مجرمانه است.

در ماه های اخیر به همت معصومه عطایی از قربانیان اسیدپاشی و جمعی از هنرمندان و پزشکان و سایر فعالان اجتماعی، «انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی» ثبت و شروع به فعالیت کرد.

 با توجه به طبیعت ویران گر این جنایت، انگیزه‌ ما از ایجاد این کمپین، درخواستِ محدود کردن دسترسی به اسید (و سایر مواد شیمیایی که کاربرد دوگانه دارند) به عنوان یکی از راه ‌های مؤثر در پیشگیری از وقوع اسیدپاشی است.

این کمپین قصد دارد از این مطالبه به عنوان جرقه‌ای برای برانگیختن حساسیت عمومی و آگاهی بخشی و گفتمان‌سازی در زمینه پیشگیری از خشونت استفاده کند و هر چند این ایده ابتدا با مشارکت چند فعال مدنی آغاز شد اما در فضای مجازی مورد اقبال قرار گرفت و تاکنون بیش از 2 هزار و 200 نفر از شهروندان از مناطق مختلف ایران آن را امضا کرده‌اند که از این میان می توان به وکلای دادگستری، فعالین تشکل های مردم نهاد، دانشگاهیان، روزنامه نگاران و مددکاران اجتماعی اشاره کرد.