از «سرمایه دار زالو صفت» تا «وزیر سرمایه دار»

در فاصله معرفی صادق محصولی به مجلس شورای اسلامی تا رای آوردن وی به عنوان وزیر کشور، محور اصلی بحث های مطرح شده پیرامون وی، ثروت میلیاردی اش بود که در آمیزه ای از واقعیت و شایعه، تکرار می شد و انعکاس می یافت.

اگر بخواهیم در این بحث ها، دقیق شویم، برغم شباهت مسایل مطرح شده، یک تقسیم بندی ظریف را می توان درباره این موضوع مطرح کرد:

1- گروهی از منتقدان محصولی، اصرار داشتند که یک شخص میلیاردر نمی تواند و نباید به مقام وزارت برسد. اینان تاکید داشتند که ثروت، پدیده ای نیست که با ارزش های انقلاب اسلامی همخوانی داشته باشد. آنها، حتی به خانه محصولی نیز اشاره می کردند و می گفتند که خانه او، از خانه غلامحسین کرباسچی هم بزرگتر است و مسایلی از این دست.

2- گروه دیگر منتقدان نیز بر این نکته تاکید داشتند که باید مشخص شود محصولی چگونه این ثروت را به دست آورده است، از طریق رانت و سوءاستفاده یا از راه های قانونی؟

 به یاد داریم که تا همین چند سال پیش، تقریبا هیچگاه در رسانه ها و محافل رسمی، کلمه "سرمایه دار" به کار نمی رفت مگر آنکه صفت "زالوصفت" به عنوان یک پسوند دائمی به دنبالش می آمد به گونه ای که گوش ها با کلمه "سرمایه دار" بدون این پسوند، غریبه بودند!

با این حال، در جامعه ای که ثروت ، "مذموم" و ثروتمند،" زالوصفت" معرفی می شود، همان اتفاقی می افتد که در سالیان اخیر شاهدش بودیم: خروج بی وقفه سرمایه از کشور و کمبود سرمایه گذارانی که حاضر به کارآفرینی در داخل باشند.

این وضعیت، طنز تلخی را نیز به وجود آورده است: از یک سو، ثروتمندان ایرانی را فراری داده ایم تا آنها با پول های خود، به اقتصاد کشورهای دیگر رونق دهند (و به عنوان مثال، از یک صحرای لم یزرع، دوبی امروز را بسازند) و از سوی دیگر، به هر دری می زنیم تا ثروتمندان خارجی را متقاعد کنیم که در ایران سرمایه گذاری کنند!

اگر جامعه ای بخواهد پیشرفت کند، در آن، هم باید زمینه های کسب ثروت برای عموم مردم فراهم باشد و هم، کسانی که ثروت اندوخته اند، محترم شمرده و مورد حمایت واقع شوند زیرا اگر قرار باشد در خارج از اقتصاد فشل دولتی، مثلا کارخانه ای احداث شود، نیروگاهی بنا گردد، کشت و صنعتی راه بیفتد، هتلی سر بلند کند و ... گام اول آن است که یک سرمایه گذار "دست به جیب" شود تا در نهایت تولیدی رخ دهد، چراغی روشن شود، توریستی بیاید و چند نفری از بیکاری به اشتغال برسند والا از سایر افراد جامعه که عمدتا هشت شان گرو نه شان است که نمی توان انتظار کارآفرینی و تحول آفرینی اقتصادی داشت.

در آموزه های اسلامی نیز این نکات مورد توجه قرار گرفته است. از جمله ، حضرت علی علیه السلام، به فرمانداران خود سفارش می کردند که از بازرگانان حمایت کنند زیرا آنها کسانی هستند که از راه های دور، احتیاجات مردم را تامین می کنند و به آنها می رسانند (نقل به مضمون)

سؤال جالب از یک دیپلمات باسابقه؛ رؤسای جمهور واقعاً به انگلیسی مسلط‌اند یا فقط در حد دیپلماتیک؟ (فیلم)

تماشاخانه

بهرام بیضایی؛ روایت گر زخم‌های تاریخ / ای‌کاش التماسش می‌کردند در ایران بماند (فیلم)

دو دقیقه از فیلم وسترن که دستور زبان دوئل سینمایی را تغییر داد (تماشا کنید)

فیلم های دیگر