منبع: بخش عربی عصرایران

بسیاری گمان می برند برنده تیرگی روابط ایران و آمریکا، کشورهای عربی منطقه هستند چه آنکه عنوان ژاندارمی خلیج فارس که در زمان شاه سابق ایران، از آن تهران بود، به سعودی ها رسید و از این رو، خیل سلاح های مدرن که تا دیروز از غرب راهی زرادخانه های ایران می شد، به سمت عربستان روانه شد و این کشور را در کوتاه مدت به یک انبار مهمات بزرگ تبدیل کرد.

به عنوان مثالی دیگر، تحریم های اقتصادی ایران، باعث شد ایرانی ها برای دور زدن محاصره اقتصادی تحمیل شده از سوی آمریکا، امارات متحده عربی را به عنوان یک پایگاه و گذرگاه اقتصادی به رسمیت بشناسند و بدین ترتیب، امارات کوچک، دروازه اقتصاد ایران بزرگ شد که هم در صادرات و هم در واردات ایران، نقش آفرین گشت و نهایتا از این رهگذر سود کلانی را نصیب خویش ساخت.

از این رو، برخی دولت های عربی، همچنان طرفدار استمرار تیرگی روابط تهران- واشنگتن هستند و بیم آن دارند که رییس جمهور آمریکا، به وعده اش عمل کند و باب مذاکره و تفاهم با ایران را بگشاید و از این رو، بی میل نیستند که در این روند ایجاد خلل کنند.

اما واقعیت، بسیار فراتر از تاکتیک های سیاسی روزمره است.

واقعیت این است که:

1- قطع رابطه ایران و آمریکا، ابدی نیست و دیر یا زود، تهران و واشنگتن سفارتخانه های خود را در پایتخت های همدیگر خواهند گشود و روابط در یک بازه زمانی رو به عادی شدن خواهد گذاشت هر چند که این تحول زمان زیادی را مستغرق کند.
در چنین وضعیتی دولت هایی که در عصر تیرگی روابط ایران و آمریکا، ماهیت خود را در دشمنی با ایران به عنوان یک قدرت منطقه ای عیان کرده اند، قطعا نمی توانند همانند روزگار کنونی، یکه تازی کنند، هزینه پردازی نمایند و برای خود قدرت مانور قائل باشند.

2- بهبود روابط ایران و آمریکا، می تواند به بهبود وضعیت صلح و ثبات در منطقه کمک کند. عمده کشورهای عربی منطقه اینک در مسیر توسعه اقتصادی اند و از نظر اجتماعی و سیاسی نیز با توجه به جمعیت جوان و آرمانگرای شان، به نحو استراتژیکی، نیازمند آرامش و گذر از این آتش زیر خاکستر هستند.

بنابراین، در یک نگاه بلندمدت درمی یابيم که توسعه پایدار خاورمیانه میسر نخواهد شد به جز از طریق تحقق ثبات در مقطع کنونی و این ثبات نیز به دست نخواهد آمد مگر از رهگذر ثبات در دریای پرتلاطم روابط دو قدرت بزرگ منطقه ای و جهانی.

بی گمان یک خاورمیانه آرام که در حال تجربه یک صلح پایدار است، می تواند پایتخت "انرژی جهان" را به یکی از پیشرفته ترین نقاط دنیای معاصر تبدیل کند و این، البته به سود همه است و پیش از همه به سود ساکنان خاورمیانه.

3- اگر روابط ایران و آمریکا از تیرگی سیاسی بگذرد و به نبرد نظامی منتهی شود، آتش این جنگ احتمالی، در داخل مرزهای ایران محدود نخواهد ماند و نه تنها دود آن، که هیزم و زبانه هایش نیز منطقه را خواهد سوزاند.

در چنان وضعیتی، هر چند اقتصاد ایران آسیب خواهد دید ولی اقتصادهای منطقه که بسیار بیش از ایران وابسته به خارج هستند، زیان خواهند کرد و هر آنچه در طول سالها ساخته اند، به طرفه العینی در آتش جنگ خواهد سوخت.

از این رو، به سود دولت های عربی، ایران و آمریکاست که منطقه خاورمیانه با گام های بلندتری به سوی صلح و ثبات پیش برود و البته همان طور که گفته شد، این مهم صرفا با بهبود روابط ایران و آمریکا میسر خواهد شد و لذا عاقلانه ترین گزینه برای رهبران منطقه این است که اگر برای بهبود مناسبات این دو تلاش نمی کنند، در این مسیر سنگ پرانی نکنند زیرا سنگ های آنان، به سمت خودشان بازخواهد گشت و این را هیچ همسایه ای برای همسایه اش نمی خواهد.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه