در لايهنگاري «تپه دشت» واقع در سه کيلومتري شهر سوخته، يک کورهي سفالگري عصر مفرغ متعلق به پنجهزار سال پيش شناسايي شد.
به گزارش ايسنا، مهدي مرتضوي ـ سرپرست هيأت تعيين حريم و گمانهزني با هدف لايهنگاري مستقر در اين محوطه تاريخي ـ با اعلام اين مطلب، تپه دشت را يکي از محوطههاي مهم اقماري شهر سوخته دانست و گفت: شواهد موجود نشان ميدهند که اين کوره، از نوع کورههاي كشفشده توسط توزي ايتاليايي در تپه رود بيابان 2 است (رود بيابان هم يکي از محوطههاي اقماري شهر سوخته است که توسط گروه ايتاليايي در دههي 60 ميلادي حفاري شد).
عضو هيأت علمي دانشگاه سيستان و بلوچستان با اشاره به موقعيت جغرافيايي تپه دشت، اظهار داشت: با توجه به جوش کورههاي سفالگري بيشمار موجود در سطح وسيع اين دشت، بهنظر ميرسد کارگاههاي سفالگري در اين منطقه داير بودهاند و اين محوطه نقش بسيار مهمي در فعاليتهاي صنعتي شهر سوخته داشته است.
وي سه عامل آب، خاک رس و چوب بهعنوان سوخت را از جمله عوامل شکلگيري کارگاههاي سفال ارزيابي کرد و گفت: شواهد موجود نشانگر آن هستند که اين منطقه در عصر مفرغ، منابع آبي مانند درياچه داشته است.
سرپرست اين هيأت لايهنگاري بيان کرد: اميدوارم با آغاز کاوشهاي باستانشناسي در سال آينده، به اطلاعات مهمتري دربارهي نقش اين محوطه دست يابيم.
وي همچنين از فرستادن خاک رس اين منطقه (تا شعاع سه کيلومتري) به دانشگاههاي اصفهان و سيستان و بلوچستان با هدف تجزيهي عنصري آن خبر داد.
مرتضوي دربارهي پيشينهي فعاليتهاي باستانشناسي در اين محوطه، توضيح داد: اين محوطه در دههي 1960 ميلادي توسط گروه باستانشناسي ايتاليايي به سرپرستي پروفسور ماريتسيو توزي کشف شد. اين گروه براساس اطلاعات محلي نام «تپه دشت» را براي اين محوطه برگزيدند. اين تپه در بررسي دو نفر از اعضاي هيأت علمي گروه باستانشناسي دانشگاه سيستان و بلوچستان در سال 1386 با نام خسروي معرفي شد. از آنجا که در مقالات اعضاي هيأت توزي اين محوطه با نام تپه دشت شناخته شده، هيأت مستقر در اين محوطه نيز براساس پيشينهي يادشده از نام تپه دشت استفاده کرده است.