جام جم آنلاين: سالها پيش، قبل از آن كه شب چهارشنبهسوري فرا برسد، وانتها به اطراف شهر يا كوهساران ميرفتند و بوتهچيني ميكردند و به شهرها ميآمدند و آنها را به مردم ميفروختند.
شب چهارشنبهسوري هم مردم اين بوتههاي كمحجم و ظريف را در حياط منزل آتش ميزدند و از روي آن ميپريدند ، بيآن كه ترس از آتشسوزي داشته باشند؛ زردي من از تو، سرخي تو از من.
اما اكنون سالهاست كه از اين بوتهها و بوتهفروشها خبري نيست و ديگر نسل امروز تنها خاطرهاي از بوته را از بزرگترهاي خود شنيدهاند.
امروز چوبهاي سخت و الوار جاي بوتهها را گرفته و بيواهمه از آن كه ممكن است آتش بگيرند از روي آن ميپرند و متعاقب آن، در هر محله يكي دو نفر آتش ميگيرند و ...
از مواد محترقه آن وقتها هم خبري نيست مثل هفت ترقههاي كوچك و چوب پنبهها و بوتههاي نازك، اما تا همين 2 سال پيش در برخي محلهها كپسول گاز در آتش ميانداختند كه لطمات جبرانناپذيري در پي خود داشت كه كمترين صدمه آن، مجروحيت شديد كساني بود كه به قول خود، ميخواستند تفريح كنند.
چهارشنبهسوري سنتي است كه از ديرباز در فرهنگ عاميانه مردم به يادگار مانده است اما عدهاي با افراط و تفريط و رفتارهاي ناهنجار به جاي تفريح و شادي، سعي در سلب آسايش و ناراحتي مردم دارند.
آيا هدف از چهارشنبه سوري، بها دادن به سنت ديرينه و آيين در آستانه نوروز است يا اين كه فرصتي براي برخي فرصتطلبان است تا كام شيرين مردم را تلخ كنند.