مجلس، مجتهد سیاسی می‌خواهد نه تماشاگر

عصرایران؛ مصطفی داننده- مجلس دهم کم کم به آخر خط نزدیک شده است و اسفندماه انتخابات پارلمان یازدهم برگزار می‌شود. برخلاف  کارزار ریاست‌جمهوری، سیاسیون شناخته شده ایران علاقه‌ای به حضور در انتخابات قوه مقننه ندارند و به عبارتی نمایندگی مجلس را برای خود کسر شان می‌دانند.

معدود استخوان خُرد کرده‌های سپهر سیاست ایران هم که تصمیم به حضور می‌گیرند برای تکیه زدن به کرسی ریاست پارلمان است.

مجلس در ایران تقریبا جایگاه خودش را از دست داده است. فراموش نکنیم «دکتر مصدق» تمام برنامه‌هایش برای ملی کردن صنعت نفت را با کمک مجلس پیش برد.

در همین دوران انقلاب، مجلس اولین رییس جمهور تاریخ ایران یعنی ابوالحسن بنی صدر را از سمت خود عزل کرد. امام مسئله گروگان‌های سفارت آمریکا در تهران را به مجلس سپرد. هاشمی رفسنجانی، رییس مجلس، فرمانده جنگ بود.

اینها نمونه‌های بسیار کوچکی از نقش مهم پارلمان در تاریخ ایران است. مجلسی که سال‌هاست سیر نزولی خود را آغاز کرده است و امروز تقریبا نقشی در تصمیمات مهم کشور ندارد. نمونه‌اش مسئله «FATF» که معطل نظر مجمع تشخیص مصلحت است. این درحالی است که دولت و مجلس نظر مثبت خود را در مورد آن اعلام کرده‌اند و اگر مجلس قدرت گذشته را داشت، قطعا لایحه پولشویی، تا به امروز به سرانجام رسیده بود.

شاید این عدم قدرت به خاطر این است که «قلندران سیاسی» حاضر نیستند ردای نمایندگی را به تن کنند و بی‌تجربه‌های سیاسی وارد صحنه می‌شوند و به خاطر عدم درک قدرت مجلس، تنها نظاره گر اتفاقات سیاسی کشور هستند.

اگر تاریخ انقلاب اسلامی را مرور کنیم می‌توانیم مشاهده کنیم که مجالس مختلف ایران پذیرای چهره‌های شناخته شده و با سابقه انقلاب بودند.

هاشمی رفسنجانی ریاست مجلس اول را در حالی به دست گرفت که چهره هایی مانند:« آیت الله سید علی خامنه ای، مهدی بازرگان، محمد یزدی، یدالله و عزت الله سحابی، حسن آیت، صادق خلخالی، محمد غرضی، مهدی کروبی، موحدی کرمانی، ناطق نوری، مصطفی چمران و سید محمد خاتمی و ...» بر کرسی های آن نشسته بودند.

حضور 5 رئیس جمهور از 7 رئیس جمهور ایران در مجالس اول تا پنجم به خوبی حکایت از قدرت پارلمان در آن سال‌ها دارد.

 اولین رییس جمهوری (ابوالحسن بنی صدر) نیز چون قبل از تشکیل اولین مجلس انتخاب شد طبعا نمی توانست پیشینه نمایندگی داشته باشد اما سابقه نمایندگی مجلس بررسی نهایی قانون اساسی ( خبرگان قانون اساسی) و عضویت در شورای انقلاب را داشت که نقش قوه مقننه را در سال 58 ایفا می کرد. 

بعد از مجلس ششم، نمایندگی به دست کسانی افتاد که از مدیریت فرهنگی یک استان یا مناصبی در پاره ای نهادها به مجلس راه پیدا کردند و پارلمان به دست کسانی افتاد که بعضا نگاه هیجانی به مسائل کشور داشتند. نحوه برخورد با مسائل کشور در سال‌های اخیر در مجلس شورای اسلامی به خوبی بیانگر همین معناست.

مجلس ایران احتیاج به افرادی دارد که توان اجتهاد سیاسی داشته باشند نه اینکه تنها تماشاگر اتفاقات سیاسی ایران باشند. این‌روزها با توجه شرایط حساس، ایران در تمام پست‌ها احتیاج به مردان بزرگ دارد.

دیدار سرکنسول ایران در دبی با رئیس پارالمپیک آسیا؛ تمرکز بر تسهیل حضور کاروان ورزشی ایران در پاراآسیایی جوانان ۲۰۲۵

تماشاخانه

شرک واقعی کیست؟ داستان فرشته فرانسوی که دنیا او را هیولا می‌دید (فیلم)

دارویی که این روزها پولدار‌های چاق به دنبالش هستند / درباره آمپول لاغری که فقط دست ۱۰ درصد مردم جهان به آن می‌رسد (فیلم)

فیلم های دیگر