اين مرد پير و رنجور به نظر مي آيد و از قرار معلوم نمي تواند براي مدت طولاني سرپا بايستد اما با همه اين احوال سکوت را جايز نمي شمارد. چند روز پيش با رهبر چين در پکن ملاقاتي داشت و سپس براي صرف ناهار به ديدار «بيل کلينتون» رئيس جمهور سابق امريکا و همسر وزير خارجه فعلي يعني هيلاري کلينتون رفت. همه اين ملاقات ها براي او حائز اهميت بودند زيرا اين دولتمرد پير و بزرگ کره جنوبي از وخامت اوضاع و تشديد بحران در آسياي شرقي نگران است.

حال «کيم دائه جونگ» 83 ساله در اقامتگاهش در سئول از ميهمانان خود پذيرايي مي کند. رئيس جمهور اسبق کره جنوبي در حالي که کفش هاي راحتي سبزرنگ پوشيده است، مي خواهد در کمال آرامش براي گزارشگران اشپيگل توضيح بدهد که چرا تقريباً نااميدانه از ابرقدرت هاي ايالات متحده امريکا و چين مي خواهد رفتار تهديدآميز «کيم جونگ ايل» 67 ساله و رهبر کره شمالي را جدي بگيرند.

آيا رئيس جمهور اسبق کره جنوبي از اين مي ترسد که پيونگ يانگ آن «حمله قدرتمند نظامي» را که در روزهاي اخير مطرح و کره جنوبي را به اين وسيله تهديد کرد، عملي کند؟ آيا لغو يکطرفه آتش بس از سوي پيونگ يانگ او را وحشت زده کرده است؟ آيا از نظر او مشارکت سئول در آن ابتکار امريکايي يعني جلوگيري از گسترش سلاح هاي کشتار جمعي به معناي يک اعلام جنگ است؟ کيم دائه جونگ همه اين دلايل را رد مي کند و مي گويد؛ «نبايد زمان را براي مذاکره با مرد اول پيونگ يانگ از دست داد.»

کيم دائه جونگ اينجا و در اين خانه در ميان خاطرات قاب شده يي از تجربيات سياسي اش احاطه شده است. اين يادگارها شاهدي است از مبارزه اين دگرانديش سابق که در زمان حکومت ديکتاتوري ربوده و سپس محکوم به اعدام شد، اما سرنوشت اين بود که در سال 1998 به عنوان رئيس جمهور منتخب ملت و به صورتي دموکراتيک بر کرسي رياست جمهوري کره جنوبي بنشيند.

روي ديوار پشت صندلي راحتي اش عکسي بزرگ و خاص به چشم مي آيد. اين عکس يادگار آن روزي است که وي در سال 2000 و به خاطر اتخاذ سياست آشتي جويانه و به عبارتي «سياست آفتاب تابان» جايزه صلح نوبل را دريافت کرد. کيم چند ماه پيش از آن در اقدامي تاريخي براي ديدار و مذاکره با ديکتاتور کره شمالي به پيونگ يانگ رفته بود.

کيم دائه جونگ به شدت تحت تاثير سياست نگاه به شرق آلمان بود و به همين خاطر بسياري از سياستمداران آلماني از وي به عنوان «نسخه کره يي ويلي برانت» ياد کرده و از وي تجليل مي کردند. اما وراي آن الگوي آلماني يعني ويلي برانت که کيم با او دوست بود، اين کره يي سالخورده امروز به چشم خود شاهد است که چگونه ميراثش بر باد مي رود و در حال حاضر آن اتحاد آرماني آن کشور تقسيم شده چگونه بيش از پيش دست نيافتني شده است.

روز دوشنبه 25 ماه مه امسال همان روزي بود که کيم دائه جونگ از مدت ها پيش در مورد فرا رسيدن آن هشدار داده بود. در آن روز کره شمالي چاشني يک کلاهک اتمي را به کار انداخت و انفجار حاصل از آن متفاوت از گذشته بود، انفجاري 20 برابر بزرگ تر از اولين آزمايش اتمي که سه سال پيش در اين کشور استالينيستي انجام شد. قدرت تخريبي اين آزمايش اخير برابر با دو بمبي است که زماني هيروشيما و ناکازاکي را با خاک يکسان کرد. اين انفجار عظيم مناطق مرزي چين را هم به شدت لرزاند و مردم آن مناطق تا ساعاتي بعد فکر مي کردند يک زلزله طبيعي به وقوع پيوسته است. در آن مناطق وحشت مردم چنان بود که حتي مدرسه ها هم تعطيل شدند.

اما اين شوک و لرزه هاي سياسي با کمي تاخير به پايتخت هاي جهان رسيد؛ «باراک اوباما» رئيس جمهور ايالات متحده امريکا از اين اقدام کره شمالي به عنوان «تهديدي براي صلح جهاني» انتقاد کرد. اوباما همين چندي پيش در پراگ پايتخت جمهوري چک از روياي خود مبني بر جهاني عاري از سلاح هاي اتمي گفته بود.

اين بار حتي جمهوري خلق چين يعني همان وفادارترين متحد کره شمالي نيز اعلام کرد بايد در مقابل اين دکتر استرنج لاو و بمب هايش «مقاومتي شديد و محکم» نشان داد. پکن در ماه آوريل يعني همان زمان که کيم جونگ ايل يک موشک دوربرد را از فراز آسمان ژاپن به درياي پاسيفيک شليک کرد نيز هنوز در عمل از کره شمالي حمايت مي کرد. چين در آن زمان به صورت مشترک با روسيه از تصويب قطعنامه شوراي امنيت سازمان ملل عليه پيونگ يانگ جلوگيري کردند.

به گفته «ويتالي چورکين» نماينده روسيه در سازمان ملل و رئيس فعلي شوراي امنيت اين بار همه کشورهاي عضو سازمان ملل واکنشي يکپارچه و غيرمعمول نسبت به اين مساله نشان دادند و در همان روز ضمن محکوم کردن تلاش هاي اتمي کره شمالي به فکر تنظيم قطعنامه يي جديد و «قوي» عليه آن کشور افتاده اند. حتي مسکو هم در کمال شگفتي اين بار به صورت رسمي به کره شمالي هشدار داده و از آن کشور خواسته است به اين «جنگ اعصاب» دامن نزند.

جهان در بهت و حيرت فرو رفته است و از چند روز پيش با حالتي آميخته از ناباوري و نگراني شاهد است که چگونه پيونگ يانگ در نشئه جنگ طلبي فرو مي رود؛ اول آزمايش اتمي ، سپس شليک موشک هاي کوتاه برد و بالاخره احتمالاً راه اندازي مجدد تاسيسات غني سازي اتمي يانگ بيون. آيا اين بار هم به مانند گذشته همه اين رويدادها مشتي لفاظي و ادعا است؟ يا بالاخره کيم جونگ ايل واقعاً آماده يک جنون اتمي است؟ هر چه هست در حال حاضر نيروهاي امريکايي مستقر در کره جنوبي و ارتش کره جنوبي در حالت آماده باش به سر مي برند.

بي ترديد ژنرال هاي کره شمالي در ساختن بمب پيشرفت کرده اند. اما به نظر مي آيد دنيا فعلاً در حال مشاهده نمايش هايي است که ديکتاتور کره شمالي از سال ها پيش به روي صحنه مي آورد.

وضعيت در زمان اولين آزمايش اتمي کره شمالي هم همين گونه بود؛ دنيا در وهله اول وحشت زده شد، سپس تحريم ها وضع شد، تحريم هايي که البته تاثيري نداشتند. امپراتوري گرسنگان نه تنها تقريباً چيزي از دست نداد بلکه از سوي همسايه چيني اش با جديت سرپا نگه داشته شد و پيامد آن؛ چند ماه پس از آن واشنگتن بار ديگر با پيونگ يانگ در مورد آن پرسش قديمي به گفت وگو نشست؛ آيا رژيم حاضر است در قبال کمک هاي مالي و تضمين امنيتي از برنامه اتمي خود چشم پوشي کند؟

اما همه اقدامات غرب از نظر اين چهره شاخص صلح طلب کره جنوبي يعني کيم دائه جونگ نوعي تکرار است. او اين تجربه را دارد که چطور پرزيدنت کلينتون در سال 1994 با کره شمالي در مورد ارسال نفت و رآکتورهاي آب سبک به اين کشور به توافق رسيد و پيونگ يانگ در آن زمان وعده داد در قبال اين توافق حاضر است برنامه اتمي خود را معلق کند.

جانشين کلينتون يعني «جرج دبليو بوش» هم اگرچه در آغاز کار کره شمالي را در «محور شرارت» قرار داد و با لحني بي ادبانه از کيم جونگ ايل با لقب «کوتوله» ياد کرد اما در نهايت او هم مجبور شد حاکم کره شمالي را با عنوان «جناب رئيس» خطاب کند و قول بدهد در صورت صرف نظر پيونگ يانگ از تسليح اتمي، کمک هاي اقتصادي به اين کشور اعطا کند و به رسميت شناختن ديپلماتيک کره شمالي را مورد توجه قرار دهد.

يک سال پيش هم ديکتاتور کره شمالي دستور منفجر کردن برج خنک کننده رآکتور تاسيسات يانگ بيون را صادر کرد و اين اقدام اشاره نماديني بود که در همه تلويزيون هاي جهان به نمايش درآمد. بوش در پاييز گذشته نام کره شمالي را از فهرست کشورهاي حامي تروريسم حذف کرد اما واشنگتن در نهايت موفق نشد پيونگ يانگ را براي افشاي همه اسرار سلاح هاي اتمي خود ترغيب کند.

از نظر کيم دائه جونگ گناه اينکه کيم جونگ ايل بار ديگر تئاتر اتمي خود را با جديت بيشتر برپا کرده، در وهله اول متوجه ايالات متحده امريکا است؛ «رهبر کره شمالي از اوباما نااميد شده و احساس مي کند آن توجهي که لايق است، به وي نشان داده نمي شود.» رئيس جمهور دموکرات سابق کره جنوبي با لحني اين سخنان را بر زبان مي آورد که گويي خود يکي از طرفداران آن ديکتاتور است. کيم دائه جونگ سپس زبان به شکايت از اوباما مي گشايد و مي گويد؛ «او بيشتر در فکر افغانستان، پاکستان، خاورميانه، ايران، روسيه و کوبا است و هنوز براي کره شمالي يک گروه متخصص تشکيل نداده است.»

منبع؛ اعتماد به نقل از اشپيگل

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه