۰۹ فروردين ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۳:۳۷
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۷۸۲۰۹۶
تعداد نظرات: ۱۹ نظر
تاریخ انتشار: ۱۶:۴۶ - ۱۱-۰۲-۱۴۰۰
کد ۷۸۲۰۹۶
انتشار: ۱۶:۴۶ - ۱۱-۰۲-۱۴۰۰
جالب این که مشهورترین جمله دربارۀ گل‌آقا سخنی است که اتفاقا نگفته و ننوشته بود: "بنویسید خاتمی، بخوانید ناطق!" اما همه به گل آقا نسبت می‌دهند و می‌گویند به خاطر آن یک هفته هم تعطیل شد!

                      
عصر ایران؛ مهرداد خدیر- در طول این سال ها در هر 11 اردیبهشت، می‌خواهم به بهانۀ سالگرد درگذشت کیومرث صابری فومنی (گل‌آقا) دربارۀ این روزنامه‌نگار، سخن سنج و طنز‌نویس صاحب‌سبک مطلبی بنویسم اما نمی‌دانم چرا این اتفاق نمی‌افتاد و کم مانده بود که 11 اردیبهشت 1400 هم به پار و پیرار بپیوندد و حالا می‌نویسم تا حسرتی باقی نمانَد.

  شاید به خاطر این‌که تا همین دو سه سال پیش یکی از همکاران ما در تحریریۀ عصرایران از همکاران گل‌آقا بود و حس می‌کردم او ارجح است و به گمانم قول هم می‌داد اما خروج از آن حال و هوا همانا و غفلت، همان یا تا نوشته‌ای از هادی حیدری دوست خوش‌ذوق کارتونیست می‌دیدیم همان را ترجیح می‌دادیم.

  در هفدهمین سالگرد خاموشی کیومرث صابری اما ننوشتن دربارۀ او جفاست. نه این که ناشناخته باشد و به معرفی همچو منی نیازمند. از این رو که نسل تازه‌ای برکشیده که شاید نداند کیومرث صابری فومنی (که بر خلاف خیلی‌های دیگر نام شهرستان زادگاه را حذف نمی‌کرد و کامل می‌آورد) چه نقشی بر جای گذاشت و در تمام دهۀ 70 یکی از تأثیرگذارترین چهره های فرهنگی و مطبوعاتی بود و از خشکی و زُمُختی و عبوسیِ سیاست در دهۀ 60 هم می‌کاست چه رسد به دهۀ 70 که حال و هوا تغییر کرده بود.

کیومرث صابری

  روزنامۀ اطلاعات نزد برخی به عنوان روزنامه‌ای خنثی شناخته می‌شد و می‌شود اما همین روزنامه کارهایی کرده کارستان که از هر کسی برنمی‌آمده و یکی هم ستون «دو کلمه حرف حساب» با محتوای طنز در این روزنامه است. آن هم در چه سالی؟ 23 دی 1363 بود. در گرماگرم جنگ که روزنامه‌ها و خود سیاست عبوس بود و رابطۀ مردم با طنز در برنامه‌ "صبح جمعه با شما"ی رادیو خلاصه می‌شد و شوخی با گوشت 75 تومانی (75 نه 75000!) و کمی دیگر از این دست؛ پس از اتفاقات سال 60 همه دست به عصا شده بودند.

  «دو کلمه حرف حساب» یک اتفاق بزرگ در تاریخ مطبوعات بعد از انقلاب است که طنز ژورنالیستی و مکتوب را احیا کرد و اگر سابقۀ نویسندۀ آن در دوستی با شهید رجایی چه در دبیرستان کمال و چه دوران وزارت آموزش و پرورش و نخست‌وزیری و ریاست جمهوری او و بعد هم دوران کوتاهی در دورۀ ریاست جمهوری آیت‌الله خامنه‌ای نبود این امکان هرگز فراهم نمی‌آمد و نقش سید محمود دعایی هم از این نظر ستودنی است. او ستون‌های روزنامه را به نویسندگان منتقدی داد که با اصل انقلاب و نظام مشکل نداشتند هر چند که در صفحات لایی نویسندگانی چون سعیدی سیرجانی و باستانی پاریزی یا اسلامی ندوشن و چهره‌های کلاسیک دیگر نیز می‌نوشتند.

  از آن پس تا روزنامۀ اطلاعات را می‌خریدیم اول و قبل از آن که کاملا باز کنیم گوشه سمت راست صفحۀ 3 را کنار می‌زدیم تا ببینیم "دو کلمه حرف حساب" دارد یا نه و گاه در همان حالت می‌خواندیم. مثل حالا نبود که در گوشی تلفن همراه به هر سو سرک بکشی و تازه در این روزگار هم نویسندگان صاحب سبک همچنان متفاوت‌اند.

  کیهان هم البته بعدها یک ستون را در صفحۀ ماقبل آخر به طنزنویسی داد که ارزش کار صابری را بیشتر نشان می‌داد و گویا نویسندۀ آنها وفاداری خود را به طرقی دیگر نشان داده بود و دلی نمی‌ربود.

  این که در اوج جنگ و در روزنامه‌ای که سرپرست آن را امام خمینی تعیین کرده طنز سیاسی بنویسی کاری نبود که از هر که برآید ولی صابری فومنی انجام داد و «گل آقا» یادآور امضای دهخدای بزرگ بود: "دخو" در دورانی که «چرند و پرند» را در روزنامۀ "صور‌اسرافیل" می‌نوشت.

  خیلی‌ها نمی‌دانستند نام اصلی «گل‌آقا» چیست و لو هم نمی‌داد مگر مواقعی که در همان ستون جدی می‌نوشت و لوگو نداشت اما مشخص شد که او کیست.

 با این حال تصویری از او منتشر نمی‌شد و فراموش نمی‌کنم که اول بار وقتی در یکی از جلسات ماهانۀ خانۀ عمویم او را از نزدیک دیدم مدام آن جثۀ کوچک با ظاهر غیر حزب‌اللهی و ریش تراشیده و با لهجۀ گیلکی را ورانداز می‌کردم و نمی‌توانستم باور کنم گل‌آقا هم او باشد و بعدتر که به خاطر فعالیتی که در کار گل و گیاه داشتم به خانۀ او بالای پل صدر در خیابان شریعتی رفتم او را صمیمی‌تر هم یافتم و وقتی دانست نه به اندازۀ او اما اهل ادبیات هم هستم حرف‌هامان بیشتر گل انداخت خاصه درست در یکی از روزهای عید نوروز 1368 که هر دو از خبر استعفا یا برکناری آیت‌الله منتظری شوکه شده بودیم و کار به سخن گفتن از سیاست هم کشید و با این که 24 سالی بزرگ‌تر بود اختلاف سنی زیادی حس نمی‌کردم. از گل و گیاه و فضای سبز به شعر و ادبیات تا مطبوعات و روزنامه‌نگاری و البته سیاست و انطباق تصویر گل‌آقایی که در نوشته‌ها می‌شناختم با آن کاراکتر ذهن مرا درگیر کرده بود.

  گل‌آقا اما بیش از آن که یادآور آن ستون باشد به خاطر «مجلۀ گل‌آقا» بر سر زبان‌ها افتاد. نشریه ای با حال و هوای "توفیق"  که 6 سال بعد از راه‌اندازی آن ستون و اول آبان 1369 با شمارگان صد هزار نسخه به قیمت 15 تومان روی دکه رفت و به سرعت به فروش رسید و به چاپ دوم و شاید سوم رسید و تجدید چاپ شد. صابری البته مجله را با همکاری مرتضی فرجیان راه انداخت اما چنان با صابری شناخته می‌شد که پایان همکاری آن دو چندان که تصور می‌شد سر و صدا نکرد. هر چند به خاطره ای تلخ بدل شد. غم بزرگ زندگی او البته از دست دادن فرزند جوان خود -آرش- در سانحۀ رانندگی بود و همین که ذوق او در پی این سوگ مرد افکن نخشکید و دوباره نوشت، کاری ساده نبود و حالا زندگی او بیش از پیش «پوپک» بود که برای روشن نگاه داشتن چراغ گل آقا پس از پدر کوشید اما او هم یک جا متوقف کرد چون زمانه، دیگر شده بود.

کیومرث صابری (گل آقا)؛ دهخدایی که لغت‌نامه ننوشت

  گل‌آقا در تمام دهۀ 70 نشریه‌ای مهم و خواندنی و تأثیر‌گذار بود که مطالب آن نقل می‌شد و از توقیف‌های 1379 نیز جان به در برد اما دو سال بعد در دوم آبان 1381 و در دوازدهمین سالگرد تولد مجله خود صابری تصمیم به توقف انتشار گرفت و این بار امضای نوشتۀ او نه گل‌آقا بود نه شاغلام و نه غضنفر (شخصیت‌هایی که خلق کرده بود تا نمایندگان تیپ‌های مختلف اجتماعی باشند) بلکه امضا کرد: صابری فومنی. یعنی پایان و خداحافظ!

  او هیچ‌گاه دلیل توقف انتشار نشریه‌ای را که به یک نهاد تبدیل شده بود اعلام نکرد اما همان موقع برخی حدس زدند پس از دوم خرداد 76 و در پی ظهور طنزنویسانی چون سید ابراهیم نبوی ذائقۀ مردم تغییر کرده بود و نه می‌توانست مانند آنها باشد و نه شکل گذشته مخاطبان را سیراب می‌کرد.

  انکار نمی‌کرد که ایفای نقش سوپاپ برای جلوگیری از انفجار اجتماعی بد نیست ولی وقتی آدمی با مشخصات سعید مرتضوی به جان مطبوعات افتاده بود نه می‌شد با او در افتاد و نه نادیده‌اش گرفت و ادامۀ انتشار عملا ممکن نبود. اگر از نهادهای غیر دولتی انتقاد می‌کرد چه بسا سراغ او می‌آمدند و اگر از خاتمی با اقتدارگرایان هم‌سو می‌شد. در این فضا گویا حسن حبیبی که حامی و در عین حال سوژۀ گل‌آقا بود توصیه کرد فتیله را پایین بکشد.

  این احتمال هم جدی است که وقتی شنید به سرطان مبتلاست نمی‌توانست ادامه دهد و کمتر از دوسال بعد درگذشت. جالب این که مشهورترین جمله دربارۀ گل‌آقا سخنی است که هرگز نگفت و ننوشت: "بنویسید خاتمی، بخوانید ناطق!"

  پیش از دوم خرداد 1376 این شایعه به شکلی بسیار گسترده پیچید که گل‌آقا نوشته "بنویسید خاتمی بخوانید ناطق" یعنی قرار نیست آرا درست شمرده شود حال آ‌ن که چنین جمله‌ای را ننوشته بود اما ضرب‌المثل و به گل‌آقا منتسب شد.

  در دوران "دو کلمه حرف حساب" روزنامۀ اطلاعات و بعد از آن که رهبران نهضت آزادی را افراد مسلحی ربودند و گویا شبه تیربارانی دروغین به قصد ترساندن برای آنان ترتیب دادند این خبر در رسانه ها قابل نقل نبود و از اینترنت و کانال تلگرامی و شبکۀ ماهواره‌ای هم البته خبری نبود اما گل‌آقا در قالب طنز نوشت که "شاغلام پیشنهاد داد دسته جمعی به بهشت‌زهرا برویم و زیارت اهل قبور کنیم و گفتیم: نه! خطرناک است. مگر نشنیده‌ای که می‌زنند؟ شاغلام پاسخ می‌دهد ولی ما پنج نفریم در حالی که آنها 9 نفر بودند. گل آقا هم می‌گوید: درست است ولی آنها اول می‌زنند بعد می‌شمرند!"

  از ویژگی‌های صابری این بود که نثری بسیار فاخر داشت و با ادبیات کلاسیک و معاصر نیک آشنا بود و بی‌شک برخی از نوشته‌های او در کتاب‌های درسی به عنوان نمونۀ نثر پیراسته قابل درج و تدریس است اگر ذوقی مانده باشد. کافی است اشاره شود که وجه ادبی منحصر به خود صابری هم نبود.تا جایی که ابوالفضل زرویی نصرآباد یکی از بالیدگان گل آقاست که او هم ناباورانه چشم از جهان بست و از بیشتر ویژگی‌های صابری برخوردار بود.

  الگوی اصلی گل‌آقا اما نه توفیق‌ها که  علی اکبر‌خان دهخدا بود. مشروطه‌خواه، اهل ادبیات، نویسنده، ملی، روزنامه‌نگار و البته فرهنگ‌نویس و صابری فومنی فرصتی برای انجام این آخری پیدا نکرد.

  البته غالباً «گل‌آقا» با «توفیق» مقایسه می‌شود چرا که خود یکی از نویسندگان آن بود اما از حیث ویژگی‌های فردی به دهخدا ماننده دانستم اگرچه می‌دانم اگر زنده بود هرگز این تشبیه را نمی‌پسندید و می‌گفت او کجا و من کجا؟

  از خاطرات قابل توجه کیومرث صابری یکی این بود که چند ماه مانده به درگذشت امام خمینی همراه با آقای دعایی به دیدار رهبر فقید انقلاب می‌رود. در حالی که بعد از قبول قطعنامه 598 و تعبیر جام زهر دیدارهای عمومی امام لغو شده بود و به خاطر آن و نیز بیماری سرحال نبود و صابری می‌گوید بسیار خسته به نظر می‌رسید و نگاه‌مان نمی‌کرد و دعایی گفت ما برویم چون شما نگاه هم نمی‌کنید ولی این آقا گل‌آقاست و تا شنید نگاه کرد و لبخند زد و خندید.

  آدم‌هایی چون کیومرث صابری فومنی در گذر زمان بیشتر شناخته می‌شوند و در این 17 سال عیار او روشن‌تر شده است و نثر او همچنان گواه است.

ارسال به دوستان
انتشار یافته: ۱۹
در انتظار بررسی: ۴
غیر قابل انتشار: ۶
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۶:۵۶ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۱
4
66
گل آقا در دوران فضای باز دهه هفتاد مجله اش را منتشر میکرد. اگر الان زنده بود بارها بدلیل مطالبش به زندان افتاده بود و مجله هم خیلی وقت پیش توقیف شده بود.
ناشناس
Turkey
۱۷:۲۹ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۱
0
55
توقف انتشار گل آقا برای بنده متولد 63 که در دوران دبیرستان به شدت تعقیب می کردم خیلی غمگنانه بود. اصلا مجله خوانی من به خاطر گل آقا بود که شیرین بود. و به نظرم آقای صابری شاید نتوانسته بود در طول آن سالها همفکرانی را جمع کند که بتوانند راهش را ادامه دهند. و شاید هم این خمیر ما ایرانی ها هست که نمی توانیم حول یک فکر حداقلی یک حرکت جمعی راه بیاندازیم. به هر حال حیف شد که گل آقا متوقف شد. یک زبان دارم دو تا دندان لق می زنم تا می توانم حرف حق
ستار
Iran (Islamic Republic of)
۱۷:۳۰ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۱
1
36
یاد مرحوم صابری بخیر.استغفا را هم خوب اومدی!
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۷:۳۵ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۱
0
48
خدایش بیامرزد.
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۸:۱۳ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۱
3
28
اتفاقا این جمله را گفته بود. در واقع این جمله شرح کاریگاتوری بود که خوب بیادم مانده. رای با نام خاتمی به صندوق انداخته می شد و کسی که داخل صندوق نشسته بود آن را خط میزد و می نوشت ناطق!!!!
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۰۴:۴۲ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۲
داخل نشریه بود. من هم یادمه. منتها مهرداد خدیر فکر می کنه چیزی که اون بگه تاریخ رو می سازه
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۸:۳۴ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۱
2
20
ننوشته بود: "بنویسید خاتمی، بخوانید ناطق!" شاید این جمله را گفته باشد چون تکذیبی هم نکرد به هر حال نوشته یا گفته یا ننوشته و یا نگفته کار خودش را کرد.
صفا
Iran (Islamic Republic of)
۱۸:۳۶ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۱
2
21
سلام و خدا قوّت مهردادخان!
احسنت.
یادت باشه از دکتر باستانی پاریزی خواستی بنویسی و ننوشتی! منتظریم…
از روی مهر دو خط ذیل این مرقومه بنگار تا مطمئن بشم بر سر عهد و پیمانی!
والعاقبه(تُ) للراقمین.
ناشناس
Belgium
۱۸:۴۵ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۱
6
12
خوب بیاد دارم تصویر روی جلدگل آقا را احمد عربانی یا احمد پاک شیر کار میکرد.گرچه درکل معتقدم گل آقا حتی اگر میخواست هم هیچوقت نمی توانست جای توفیق را بگیرد.دلیل این حرف طنز سیاسی قوی و جاندار توفیق و باسواد بودن نویسندگانش بود.آن جمله ( آنها اول می‌زنند بعد می‌شمرند!)هم در زمان شوروی کمونیستی باب شده بود اگر اشتباه نکرده باشم
سعید
United States of America
۱۸:۵۳ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۱
2
29
چقدر خوب شده این عصر ایران! مطالب خوب منتشر کرده این چند وقته: از منظره ملکیان و سروش و دیدار شاه انگلستان با فضا نوردان و حالا گل آقا! برگشتی به روزهای اوجت ها! ول کن این سیاست بی پدر و مادر رو! همینها برات میمونه:)
پاسخ ها
ناشناس
| Iran (Islamic Republic of) |
۲۲:۲۶ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۱
اشتباهی مثبت دادم!
اتفاقا از عصر ایران انتظار دارم که سیاست را هم به درستی تفسیر و بیان نماید.
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۹:۰۱ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۱
1
21
فارسی را پاس بداریم: بنویسیم خاتمی، بخوانیم ناق نوری
ویژه گی های قلم کیومرث صابری نثر قوی و در عین حال ساده ، دارای ریتم و داستانی و شاید یک شاخص مهم آن کوتاه نویسی که در آن زمان خیلی باب نبود. البته وقتی در مجله به تولید انبوه رسید از کیفیتش کاسته شد. دو کلمه حرف حساب چیز دیگری بود و از همه مهمتر اینکه از دل مباحث روز با نگاه مردم عادی در می آمیخت و به شاهکارنمایش طنز ادبی تبدیل می شد.
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۲۱:۰۷ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۱
0
0
پاراگراف یکی مونده به اخر از همه مهمتره
جزا رستمی
Iran (Islamic Republic of)
۲۲:۵۹ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۱
0
3
امید که با حوریان بهشتی طنازی کند!
موسوی
Netherlands
۲۳:۳۴ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۱
0
8
خدا رحمتش کنه ....یک بار که آقای خاتمی رییس جمهور وقت به خاطر دیسک کمر بستری شده بود مرحوم صابری با کنایه نیشداری نوشته بود.....حضرت آقا گفتم بار سنگین بر ندار
شید مهر
Iran (Islamic Republic of)
۲۳:۴۰ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۱
0
7
درود بر نویسنده محترم،چه حسن اتفاقی من امروز صبح فومن بودم و ورودی یکی از کوچه های خیابان اصلی چند لحضه ای ایستادم به تماشای مجسمه گل آقا ،روحش شاد قرین رحمت انشالله.
پاینده
Iran (Islamic Republic of)
۰۳:۲۸ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۲
0
4
درود بر جناب خدیر
به نظرم اولین کسی که نام اصلی گل آقا را لو داد و علنی کرد، خلخالی بود. در نطق پیش از دستور مجلس سوم.
این مطلب را در یکی از شماره های مجله فقید پیام امروز هم به نظرم دیده ام

روح گل آقا شاد!
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۰۳:۳۹ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۲
2
5
خسته نباشی جناب خد یر
همینکه با بزرگواری ودانش و قلم فصیح یاد بزرگان را زنده نگه می داری سپا گزا رتان هستیم پایدار باشی
جهان
Iran (Islamic Republic of)
۰۹:۵۷ - ۱۴۰۰/۰۲/۱۲
1
4
سلام و درود خداوند بر تو و قلمت باد
دستت درد نکندو خداوند به تو جزای خیر مرحمت فرمایدکه عصر ایران بدون نوشته هایت چنگی به دل نمی زند.
شادروان باستانی پاریزی را هم فراموش نکن "صفا" خوب یادآوری کرده است.
باز هم ممنون از شما
وبگردی