عصر ایران؛ فرزانه احمدی _ مدتها است کشورهای خارجی بعضی محصولات کشاورزی ایرانی را پس میزنند.
مشکل کشورهای دیگر با محصولات ایرانی به سموم مصرفی هنگام کشت برمیگردد. خارجیها سموم به کار رفته در ایران را غیراستاندارد میدانند.
نکته مهم در مورد بازگشت این محصولات این است که مشخص نیست میوهها و محصولات برگشتی، در ایران چه سرنوشتی پیدا میکنند؟ معدوم میشوند یا به فروش میرسند؟
نکته دیگر این است که برای تولید محصولات مصرفی مردم در کشور هم همین سمهای دارای شبهه به کار میرود.
مشکل سمها چیست؟ چه کسی در این میان مقصر است؟ نهادهایی مانند جهاد کشاورزی و سازمان غذا و دارو باید در این زمینه پاسخگو باشند.
وای به حال محصولات برا مصرف داخل
آخ از بخت ما
فردا یک کشور هست و میلیون ها سرطانی
در هر صورت از مبدا ایران برای ارسال بار باید چک های لازم بشه و جنس مشکل دار فرستاده نشه.
در مبدا ایران تنها کاری که می شه سورت کردن و یه بسته بندی ساده است. همین. فرقی نمی کنه بار از چه باغی و چه شرایطی برداشت شده. که این بده.
معمولا کیوی از سمت رشت تا نوشهر کشت شده ولی محصول یه قسمت از این محدوده با کیفیته و قابلیت صادرات داره.
درسته در نهایت کشاورز ضرر می کنه ولی این صادرات چیا و دلال های محترم که بار رو از کشاورزها می خرند حتی حاضر نیستند به خاطر منافع خودشون نکات اصولی قبل صادرات رو رعایت نکنند. چون در نهایت باری که برگشت بخوره به ضرر دلالیه که بار رو از کشاورز خریده.
نکته اسفناک اینجاست که این کشور هند که همش به ایرانی ها آدم های بدبخت نشون داده شده اند که تو نون شبشون موندن اونام اصول خاص وارداتی خودشون رو دارند و به همون بدبخت بیچاره ها میوه و محصول سمی نمی رسونن در حالی که توی ایران پولدارشم باید میوه سمی و خطرناک بخوره.