.png "عصر ایران")
۱۵ آذر ۱۴۰۴
به روز شده در: ۱۵ آذر ۱۴۰۴ - ۲۰:۲۰
کشتههای سیل اندونزی از ۹۰۰ نفر هم بیشتر شد (فیلم) هشدار دکتر محسن رنانی: کاری نکنیم که نسل جوان، یا مثل روح الله زم شود یا شبیه تتلو
اکنون برای روشنفکران و برای ما مردان، اگر نخواهیم مهاجرت کنیم و اگر نخواهیم دق کنیم، یک راه مانده است و آن اینکه برخیزیم و به زخمهای ایران سلام کنیم.
روزنامه اعتماد یادداشتی از دکتر محسن رنانی استاد اقتصاد دانشگاه اصفهان را منتشر کرده است.
در بخش هایی از این یادداشت آمده است:
من علم را برای علم نمیخواهم. اگر علم نتواند دردی از دردهای مردم کشورم را درمان کند به چه دردی میخورد؟ گرچه معتقدم نظام علم جهانی دارد رنج بشری را کاهش میدهد اما ما شدهایم نشخوارکننده علم جهانی و دانشگاهمان به کارخانه تولید «مقالههای بازتولیدی» تبدیل شده است تا مقاماتمان هورا بکشند که ما رتبه چندم تولید علم در جهان را داریم. من نمیخواهم در این تقلب مشارکت کنم.
حالا احساس میکنم کار روشنفکری نیز به پایان راه خود رسیده است. از یک سو حکومت خودش را به نشنیدن زده است و فراتر از آن، روشنفکران و منتقدان را، هم در گفتههای علنیشان و هم در پشت پرده، میکروبهای اجتماعی و سیاسی میخوانند؛ از سوی دیگر مردم نیز دیگر چنان در زیر چرخ تورم، بیکاری، فساد و ریاکاری فرسوده شدهاند که وقت، انرژی، حوصله و انگیزه شنیدن و همراهی با روشنفکران را ندارند.
حاصل آن رویکرد حکومت و این وضعیت جامعه، آن شده است که از این پس تنها دو قشر عقل و دل نسل جوان را خواهد ربود: براندازان و طنازان (سلبریتیها). اگر اوضاع به همین شیوه پیش برود، رهبران انقلاب یا شورشهای آینده ایران از میان این دو قشر برخواهند خاست و چه سرگشته است حکومتی که با کوتهفکری مسیر تحولات را به سویی ببرد و نخبگان و منتقدان مصلح را چنان زمینگیر کند که نسل نوخاسته هیچ راهی نداشته باشد جز آنکه یا به امثال مرحوم زم پناه ببرد یا به امثال حضرت تتلو.
اما یک نقطه امید بزرگ در بستر جامعه وجود دارد که دارد روز به روز پررنگتر میشود. برای آینده ایران اگر امیدی به تحول عقلانی و اخلاقی باشد، تنها و تنها از سوی زنان است. زنان این عصر گامبهگام دارند اعتماد به نفسی که در طول تاریخ از آنان ستانده شده بود را باز مییابند و حقوق پایمالشده خودشان توسط مردان و حکومتهای طول تاریخ ایران را باز میستانند.
اکنون برای روشنفکران و برای ما مردان، اگر نخواهیم مهاجرت کنیم و اگر نخواهیم دق کنیم، یک راه مانده است و آن اینکه برخیزیم و به زخمهای ایران سلام کنیم. ما راهی نداریم جز آنکه زخمهایی را که در پیدایش آنها مشارکت داشتهایم، به رسمیت بشناسیم و برای مرهم نهادن بر آنها آستین بالا بزنیم. همان زخمهایی که با مدیریت مردان سیاستمدار و با مشارکت مردان روشنفکر در قرن گذشته و به ویژه در چهل سال اخیر بر پیکر این جامعه نشسته است. زخمهایی از جنس فقر، کودکان کار، حاشیهنشینی، بزهکاری، اعتیاد، کارتنخوابی، تنفروشی، آلودگی، امواج بیماری و نظایر آنها که پیکر جامعه ما را شرحهشرحه کرده است بنابراین اکنون برای منِ «روشنفکرِ مرد» یک راه مانده است؛ همان راهی که پیتر سینگر (فیلسوف اخلاق) توصیه میکند. او میگوید «بر خیری که شخصا میتوانید برسانید تمرکز کنید، نه بر مسائلی که باقی میماند یا حلشان دست شما نیست.»
لینک کوتاه: کپی لینک
ایلان ماسک خواستار انحلال اتحادیه اروپا شد خبر خوش برای استقلال؛ الحدادی مشکلی برای دیدار مقابل ملوان ندارد؛ وضعیت احمدی نامشخص است صدور هشدار تشدید سامانه بارشی؛ هشدار بارش برف و تگرگ در ۱۶ استان کشور دومین شکست متوالی هندبال بانوان ایران در پرزیدنت کاپ؛ مغلوب پاراگوئه شدیم بازداشت ۶ نفر در لبنان با اتهام حمله به گشتی یونیفل یک تیم لیگ برتری کنار کشید؛ پایش پارت شاهرود از بسکتبال خداحافظی کرد؛ اعتبار لیگ زیر سؤال پرداخت خسارات اثاثیه منازل آسیب دیده در جنگ ۱۲ روزه به کجا رسید؟ فوت ۷ یزدی بر اثر ابتلا به آنفلوآنزا دانشمندان ۱۶ هزار ردپای دایناسور را در بولیوی ثبت کردند زره قصور الساف با قدمت بیش از 2000 سال؛ تلاقی قدرت و ظرافت(+تصاویر) دیدگاهی نامتعارف برای زندگی بهتر: هنر ظریف بی خیالی مدارس استان قم در روز یکشنبه غیرحضوری شد واکنش شدید به انتخاب رنگ سال 2026 ؛ کسل کننده و یادآور برتریطلبی سفیدپوستی کشف رازهای جدید درباره بردگان قالیباف: من بیشترین وقت را برای تدوین و بررسی لایحه عفاف و حجاب گذاشتم