رابطه مردم و تلویزیون؛ "موسی به دین خود، عیسی به دین خود"

عصر ایران؛ مصطفی داننده- در سال‌های نه چندان دور، تنها تفریح آنهایی که در تعطیلات نوروز مسافرت نمی‌رفتند، تلویزیون نگاه کردن بود. سریال‌های دیدنی، فیلم‌های سینمایی جدید و مسابقه‌های جذاب بخشی از برنامه‌های صداوسیما برای روزهای تعطیلی مردم بود.

حالا اما همین تلویزیون، در عید؛ برخلاف گذشته حوصله سر بر شده و نه دیگر خبری از سریال‌های خیابان خلوت کن خبری است و نه دیگر فیلم‌های سینمایی و مسابقات می‌توانند مردم پای تلویزیون میخکوب کند.

دلیل این حوصله سربری هم مشخص است.

اول: مدیران تلویزیون، هدف‌شان سرگرم کردن مردم نیست. تنها خواسته آنها، برآورده کردن منویات بخشی از جامعه است. باقی مردم چه می‌گویند و چه می‌خواهند چندان مهم نیست. اینکه سریال «نجلا 2» در جدول پخش تلویزیون قرار می‌گیرد، به خوبی حکایت از این معنا دارد. نجلا شاید به خودی خود سریال خوبی باشد اما زمان پخش آن، نوروز نیست. شاید محرم، ماه رمضان و حتی روزهای عادی سال برای پخش چنین سریالی مناسب‌تر بود تا تعطیلات سال تازه!

دوم: آدم‌های جذاب برای مردم دیگر در تلویزیون کار نمی‌کنند. تمام آدم‌های صداوسیما خلاصه شده است در چند نفر که هر سال در تعطیلات عید آنها هستند و برنامه‌هایی تکراری را تحویل مخاطب می‌دهند.

ویژه برنامه‌های سال تحویل را یک بار دیگر مرور کنید. همه یک شکل، با مهمان‌هایی که از این شبکه به آن شبکه می‌رفتند  و بدتر از همه با حرف‌های تکراری و شعاری. 

سوم: تلویزیون زمانی تنها منبع خبری و سرگرمی مردم بود. حالا جامعه به واسطه گسترش تکنولوژی، شبکه‌های اجتماعی، پلتفرم‌های پخش فیلم و ماهواره به راحتی به برنامه‌های مختلف دست‌رسی دارند. دیگر برای سرگرم شدن احتیاجی به تلویزیون نیست. بخشی از مردم با خود می‌گویند، صداوسیما کار خود را بکند و ما هم کار خودمان را می‌کنیم.

ببیند کار به کجا رسیده است که مهمان‌های نوروزی تلویزیون، کسانی بودند که در این ماه‌ها به خاطر دیده شدن در پلفترم‌های شبکه نمایش خانگی به سر زبان‌ها افتاده بودند. مثل یوسف صیادی و تیموری که در مسابقه «جوکر» حسابی به لبخند را به لبان مردم آورده بودند. 

چهارم: تلویزیون تصور می‌کرد با پخش سینمایی «مارمولک» فیل هوا کرده است اما زهی خیال باطل که مردم سال‌هاست که این سینمایی را در قابی به جز تلویزیون دیده‌اند، تازه بدون سانسور. آنهایی که مارمولک را از تلویزیون دیدند، کارشان شده بود، پیدا کردن سانسوری‌های فیلم کمال تبریزی.

بله، تلویزیون و در کل صداوسیما از جامعه عقب مانده است و مردم بدون توجه به آنها کار خود را می‌کنند. مدیران تلویزیون دوست دارند که همه شبکه‌ها مانند «افق» شود که شبکه معیار صداوسیماست و مردم با پلفترم‌های شبکه نمایش خانگی، ماهواره و شبکه‌های اجتماعی سرگرم می‌شوند و حتی برای آن هزینه پرداخت می‌کنند. شرایط به گونه‌ای شده است که مردم به صداوسیما می‌گویند:« «موسی به دین خود، عیسی به دین خود!»

البته باید گفت برنامه «عصر جدید» در این میان یک استثناست. مسابقه‌ای که به بهتر شدن ایران و دیده شدن استعدادها کمک فراوانی می‌کند. 

بیشتر بخوانید:

آقای کارگردان؛ به خدا نَجلای ذِهن تو، نَجلای خوزستانی‌ها نیست

ماجرای رفتار متفاوت هنرمندان با علی مشهدی در "جوکر" چه بود؟

زلزله «مارمولک» در فضای مجازی و سیاسی بعد از ۱۸ سال

مارمولک، نماد "مسوولان تاخیری"

چرا "زیر خاکی" دوست داشتنی است؟

تماشاخانه

رازهای جالبی از تایتانیک که شاید هرگز درباره‌اش نشنیده باشید (فیلم)

تست موشک‌هایی با کلاهک‌های عجیب در کره شمالی (فیلم)

فیلم های دیگر