عصر ایران؛ جمشید گیل - خبرگزاری صداوسیما به نقل از سایت nairaland خبر داده دنی آلوز که به خاطر تجاوز به یک زن جوان بازداشت شده بود، به 18 سال زندان محکوم شده است.
ستارۀ برزیلی متهم بود در روز 30 دسامبر سال 2022 در یک کلوب شبانه به یک زن 23 سالۀ اسپانیایی تجاوز کرده و اکنون ظاهرا دادگاه تردیدی در متجاوز بودن او ندارد. یعنی محکومیت و زندانی شدن او قطعی به نظر میرسد؛ فقط بحث بر سر مدت حبس اوست.
خبر صدور حکم 18 سال حبس برای دنی آلوز، هنوز از سوی رسانههای معتبر منتشر نشده است. بنابراین شاید قاضی حکم سبکتری برای دنی آلوز پیر صادر کند!
آلوز اکنون 40 ساله است و در همین جام جهانی اخیر نیز در تیم ملی برزیل حضور داشت و در بازی با کامرون به عنوان کاپیتان برزیل به میدان رفت. او پیرترین بازیکن برزیل در تمام ادوار جام جهانی و قطعا یکی از بهترین مدافعان کناری در تاریخ فوتبال است.
لیونل مسی سالها قبل دنی آلوز را تکنیکیترین دنیای فوتبال دانست. لایی زدن او به رونالدو، یکی از صحنههای به یاد ماندنی ال کلاسیکو در دهۀ اخیر بوده است.
آلوز فوتبال حرفهای در سطح بزرگسالان را از باشگاه باهیا در برزیل آغاز کرد. زمانی که 18 ساله بود. سپس به سویا در اسپانیا رفت و 6 سال برای سویا بازی کرد. از سال 2008 تا 2016 در بارسلونا توپ زد و دوران بلوغش در فوتبال از همین جا آغاز شد.
او جزو بازیکنان دیرشکوفای تاریخ فوتبال بوده است. یعنی در جامهای جهانی 2002 و 2006 در تیم ملی برزیل حضور نداشت؛ زمانی که 19 ساله و سپس 23 ساله بود. نخستین حضورش در جام جهانی، در سن 27 سالگی و در جام 2010 رقم خورد.
آلوز با 8 سال حضور در بارسلونا و بعد یکسال در یوونتوس و دو سال در پاریسن ژرمن، قطعا فردی ثروتمند است. ثروت و شهرت او، امتیازاتی بودند که برای عیاشی و الواطیاش کفایت میکرد! طبیعتا زنان و دختران بسیاری جذب یک ستارۀ دنیای فوتبال میشوند.
بنابراین معلوم نیست چرا کار دنی آلوز به تجاوز و خشونت جنسی کشیده است؟ جزئیات ماجرای تعرض جنسی او به آن زن جوان اسپانیایی، در قسمت VIP یک کلوب شبانه در اسپانیا، تعجبآور است. کاملا پیداست که خشونت موجود در "رابطۀ اجباری" برای دنی آلوز خوشایند بوده و نمیتوانسته مثل یک آدم نرمال از یک رابطۀ جنسی نرمال لذت ببرد.
فاصلۀ سنی آلوز با زن قربانی نیز قابل تأمل است. چنین خشونتی با زن جوانی که تقریبا جای دختر دنی آلوز بوده، به خوبی نشان میدهد عیاشی در کلوبهای شبانه، ستارۀ پیر تیم ملی برزیل را اشباع کرده بوده و او را به رفتاری ضد اجتماعی کشانده است؛ رفتاری که بعید است مسبوق به سابقه نبوده باشد.
در همین ایام گرفتاری دنی آلوز، مایک تایسون نیز با شکایت یک زن به اتهام تجاوز جنسی مواجه شده و باید در دادگاه پاسخگوی قاضی و هیات منصفه باشد. تایسون متهم شده که در اتوموبیل خودش به آن تجاوز کرده است.
تایسون در اوایل دهۀ 1990 نیز به دزیره واشنگتن، مدل مشهور آمریکایی، تجاوز کرده بود و در اوج دوران حرفهایاش به پنج سال زندان محکوم شد و نهایتا سه سال از آن پنج سال را حبس کشید.
تایسون آن موقع تقریبا 26 ساله بود ولی الان 57 ساله است؛ اما گویا برای ستارههایی مثل تایسون و دنی آلوز، افزایش سن چندان ملاک نیست. یعنی آلوز 40 ساله و تایسون 57 ساله، از حیث خامی و خشونت، تفاوتی با یک جوان 20 سالۀ محلۀ هارلم نیویورک ندارند.
کافی است رفتار دنی آلوز و تایسون را با رفتار بازیکن محبوبی مثل پائولو مالدینی مقایسه کنیم. مالدینی احتمالا زیباترین بازیکن تاریخ فوتبال بوده است ولی هیچ وقت در دو دههای که در اوج زیبایی بود و قاعدتا عاشقان بسیاری نیز در میلان و سراسر ایتالیا داشت، هیچ وقت حتی یک "ستارۀ عیاش" هم نبود چه رسد به یک "ستارۀ متجاوز".
جه تفاوتی بین مالدینی با تایسون و دنی آلوز وجود داشته؟ قطعا تفاوتی فرهنگی در کار است. مالدینی در خانوادهای برخوردار در شهر میلان بزرگ شده بود و با چشمودل ناسیرهایی مثل مارادونا و رونالدینیو و دنی آلوز فرق داشت.
مارادونا و رونالدینیو حتی وقتی ستاره و ثروتمند شدند، باز چشمودلسیر نبودند و شبها در ایتالیا، زندگیشان به عیاشی میگذشت. مارادونا در ناپل، رونالدینیو در میلان.
در واقع ارتقای موقعیت طبقاتی در اثر برخورداری از استعداد و نبوغ در فوتبال، موجب ارتقای فرهنگی نمیشود. آدم شاید یکشبه بتواند طبقۀ اجتماعیاش را عوض کند، ولی فرهنگ و شخصیتش به راحتی عوض نمیشود.
کاراکتر مارادونا در محلات نابرخوردار بوینوس آیرس شکل گرفته بود. وضع فرهنگی چنان محلاتی قطعا چنگی به دل نمیزده. آن هم در دهههای 1960 و 1970 میلادی.
در دنیای فوتبال اکثر ستارههای آمریکای جنوبی، وقتی که به اروپا آمدند و پول پارو کردند، زود بیانگیزه شدند. مارادونا و رونالدینیو در سی سالگی دیگر انگیزۀ چندانی برای درخشش در سطح اول فوتبال جهان نداشتند. آلوز البته چون دیر شکوفا شد، انگیزهاش زود تمام نشد.
فقدان انگیزۀ کافی در کنار پول کافی و زندگی در جوامع آزاد، نتیجهاش معلوم است. مسئله مذمت خوشگذرانی این و آن نیست. مسئله این است که این خوشگذرانی بیملاحظه، از کجا آب میخورد؟
خوشگذرانی مارادونا و رونالدینیو در اوج دوران فوتبالشان، منجر به افت کیفی آنها شد. خوشگذرانی خشونتآمیز دنی آلوز هم اینک او را به بد دردسری انداخته است.
با نبوغ در فوتبال میتوان ثروتمند شد ولی ثروت جای فرهنگ را نمیگیرد. اکثر ستارههای فوتبال وضع فرهنگی ناجوری دارند. دنی آلوز پیر، ستارهای گیرافتاده است. بسیاری از این نوابغ مستطیل سبز، قِسِر در رفتهاند.