
لاينگين طی يك مصاحبه در خانه خود در حومه بتسدا می گوید: «من از همان ساعتي كه ايران را ترك كردم، مدافع مذاكره با ايران بودم، این را بعداً هم اظهار داشته و هميشه هم خواهم گفت. الان هم عميقاً خوشحالم كه ما مذاكره با آنها را شروع كرده ايم.»
لاينگين، در مقام يك ديپلمات از مواضع جنگ طلبانه جرج بوش رييس جمهور سابق آمريكا كه ايران را در "محور شرارت " قرار داد انتقاد نمي كند و می گوید: «وي آنچه را كه در آن زمان امكان داشت انجام داد. من هم معتقد نيستم كه وي بايد گامهاي ويژه اي براي پذيرفتن آنچه كه ايراني ها از ما مي خواستند، بر مي داشت».
از نظر لاينگين، انقلاب اسلامي آيت الله خميني يك امر در حال تحول است و هيجان هاي دوباره نسل جديد جوانان ايراني نشان دهنده يك فضاي باز است كه رييس جمهور ايالات متحده بايد دورادور به تشويق و ترغيب آن بپردازد.
او درباره تمايلات هسته اي ايران مطمئن نيست. اما توصيه اش به رييس جمهور اوباما یافتن يك راه است:«راهي براي مذاكره در باره اين مساله پيدا كنيد!»
اما در كنار اين ارزيابي ناخوشايند، لاينگين هميشه يك نوع خوش بيني هميشگي را با خود دارد كه وي آن را به تربيتش در مزرعه شان در جنوب مينه سوتا نسبت مي دهد.
لاينگين به خاطر خونسردي اش در طول 14 ماه بحران گروگانگيري به طور گسترده اي مشهور است، فيلم ها و كليپ هاي خبري در آن زمان معمولا وي را در بند و داراي چشم بند به تصوير مي كشيدند.
البته نگرش سياسي وي مبني بر اينكه ديپلماسي بهترين روش است، با نگرش فراگير حلقه هاي نظامي و سياست خارجي ايالات متحده همخواني ندارد.از جمله چيپ لاينگين پسر 48 ساله وي كه رييس اتحاديه دفاعي مينه سوتا است. لاينگين جوان كه در زمان اسارت پدرش دانشجوي نيروي دريايي در دانشگاه مينه سوتا بود مي گويد كه اختلافات وي با پدرش ريشه در جدايي نگرشها و زمينه هاي حرفه اي آنها دارد.
چيپ لاينگين در اين باره می گوید:« عقیده ای كه پدر من بر آن است، ریشه در زندگي حرفه اي وي در ديپلماسي دارد اما اين يك عقيده اساسي براي من است كه برخي افراد وجود دارند كه شما نمي توانيد زمينه هاي مشتركي با آنها پيدا كنيد.»
لاينگين پير زماني كه سفارت آمريكا متعاقب تنش هاي موجود درباره بازگرداندن شاه اشغال شد، مسئول امور ايالات متحده در ايران بود. در آن زمان شاه در ايالات متحده به سر مي برد.
سرسختي ايراني ها براي لاينگين تعجب آور نبود زيرا او قبلا نيز در دهه 1950 بعد از اينكه آمريكا كمك كرد كه شاه طي يك كودتا به قدرت بازگردد، در ايران خدمت كرده بود.
لاينگين در يادداشت سياسي خود به وزارت خارجه که سه ماه قبل از اشغال سفارت در سال 1979 به سايروس ونس نوشت از «غرور قاطع» ايراني ها خبر داده بود.