وطن- "فقير نان شب " به نوعي همان چيزي است كه سازمان ملل در گزارش سالانه خود از آن به عنوان "فقر يك دلاري" نام مي برد.
به گزارش وطن (watan.ir) ، فقر يك دلاري پايين ترين سطح فقر است كه در تقسيم بندي هاي صورت گرفته فقر مطلق ناميده مي شود و بر وضعيتي دلالت دارد كه يك فرد در طول روز تنها يك دلار درآمد داشته باشد.
براساس اين تعريف يك خانواده 6 نفره ايراني چنانچه در ماه يكصدو هشتاد دلار درآمد داشته باشد فقير مطلق و به عبارتي فقير نان شب نيست و در صورتي كه پايين تر از اين درآمدداشته باشد فقير مطلق به حساب آمده و نيازمند نان شب محسوب مي شود.
اما آيا درآمد همه خانوارهاي ايراني آن گونه كه ادعا شده است واقعا بيش از يكصد و هشتاد دلار( به ازاي هر دلار هزار تومان، يكصد و هشتاد هزار تومان) است؟
بايد خاطر نشان ساخت كه آمار و ارقام مربوط به خط فقر در كشور چندان به روز و مشخص نيست، زيرا بسياري مثل مصري وزير رفاه دولت نهم معتقدند كه اعلام خط فقر به درد كسي نمي خورد!
تازه ترين آمارهاي رسمي مربوط به سال 1385 است و از سوي وزارت رفاه 10 ميليون نفر اعلام شده است.
يكي از معدود موضع گيري مقامات در خصوص جمعيت زير خط فقر در كشور مربوط به معاون هدفمندي يارانه هاي وزارت رفاه در دولت نهم است.
اسحاق صلاحي در مصاحبه اي در سال 85 خط فقر را در سال 84، براي خانوار شهري 160 هزار و براي خانوار روستايي 113 هزار تومان اعلام كرد.
به گفته وي خانوارهاي شهري كه زير 160 هزار تومان و خانوارهاي روستايي كه زير 113 هزار تومان درآمد داشته باشند زير خط فقر قرار دارند.
اين معيار براي تعيين خط فقر( 160 هزار براي مناطق شهري و 113 هزار تومان براي مناطق روستايي )تقريبا همان خط فقر مطلق است كه سازمان ملل فقر يك دلاري و يا به عبارتي آن را فقير نان شب مي نامند.
اسحاق صلاحي معاون هدفمندي يارانه ها ي دولت نهم به صراحت در اين مصاحبه گفت كه تقريباً 5/1 درصد جمعيت شهري و 11 درصد جمعيت روستايي زيرخط فقر هستند. به اين ترتيب حدود پنج ميليون نفر در شهرها و دو نيم ميليون نفر در روستاها، جمعاً حدود 5/7 ميليون نفر از جمعيت كشور زيرخط فقر به سر مي برند.