اینک نیز مجلس هشتم، در برابر آزمون بزرگی در باب قیمت حامل های انرژی، خاصه بنزین دارد. بدیهی است که حذف یارانه از بنزین می تواند منابع مالی بزرگی را برای دولت آزاد کند ولی این همه ماجرا نیست.

کمیسیون ویژه بررسی طرح تحول اقتصادی در مجلس شورای اسلامی، تصویب کرده است که قیمت هر لیتر بنزین در سال آینده 350 تومان باشد.

اگر این طرح در صحن علنی مجلس از تصویب نمایندگان بگذرد، سهمیه بندی بنزین، منتفی می شود و دیگر خبری از بنزین یکصد تومانی نخواهد بود.

به بیان دیگر، مبلغ 50 تومان از قیمت کنونی بنزین آزاد کاسته خواهد شد ولی در مقابل 250 تومان به قیمت بنزین سهمیه ای اضافه می شود.

هر چند واقعی شدن قیمت ها به ویژه در حوزه یارانه بری مانند حامل های انرژی، آرزوی دیرینه اقتصاددانان است اما نمی توان از تبعات اجتماعی و تاثیرات سوء افزایش "یکباره" قیمت ها غافل بود.

این نکته ای است که قبل از مجلس گذشته (دوره هفتم) مورد توجه تصمیم سازان و سیاستگذاران اقتصادی کشور قرار داشت به گونه ای که سالانه 10 درصد به قیمت بنزین افزوده می شد تا در یک پروسه زمانی قابل تحمل برای عموم مردم، بهای این سوخت استراتژیک واقعی شده، یا به آن نزدیک شود.

با این حال، مجلس هفتم با شعار حمایت از مصرف کنندگان ، جلوگیری از افزایش قیمت ها و کنترل تورم، جلوی افزایش تدریجی قیمت بنزین را گرفت و آن را در 80 تومان متوقف ساخت.

با این حال، نمایندگان مجلس هفتم که در آغاز کارشان عمدتاً تجربه چندانی در برنامه ریزی های کلان اقتصادی نداشتند، در اواخر دوران خویش، دریافتند که چه اشتباه بزرگی را مرتکب شده اند و از این رو، برای جبران مافات، نه تنها با سهمیه بندی بنزین و افزایش یکباره آن به یکصد تومان موافقت کردند، بلکه به بنزین آزاد چهارصد تومانی هم رضایت دادند تا بار دیگر ثابت شود الگوی واحدی برای اداره "اقتصاد ملی" در کشور وجود ندارد و همواره می توان شاهد تصمیماتی متناقض بود!

اینک نیز مجلس هشتم، در برابر آزمون بزرگی در باب قیمت حامل های انرژی، خاصه بنزین دارد.
بدیهی است که حذف یارانه از بنزین می تواند منابع مالی بزرگی را برای دولت آزاد کند ولی این همه ماجرا نیست.

بنزین، بیش از آنکه یک فراورده اقتصادی باشد محصولی است که بار سیاسی و اجتماعی منحصر به فردی را به دوش می کشد و دقیقا به همین دلیل است که مردم، در پی سهمیه بندی یا گران شدن هیچ کالایی به اندازه شب اعلام سهمیه بندی خشمگین نشدند و آتش بپا نکردند.

از آنجا که بخش اعظم نیازهای روزمره مردم به بنزین با بنزین سهمیه ای یکصد تومانی تامین می شود نه با بنزین آزاد چهارصد تومانی، تعیین قیمت 350 تومان برای هر لیتر بنزین به شدت بر قدرت خرید بنزین توسط مردم تاثیر خواهد گذاشت و آن را به طور محسوسی کاهش خواهد داد.

این امر، به نوبه خود، می تواند عاملی برای استفاده کمتر مردم از خودروهای شخصی و اقبال ناگزیر آنها به سیستم حمل و نقل عمومی باشد.

در چنان وضعیتی، ناوگان حمل و نقل عمومی با دو اتفاق همزمان مواجه خواهد بود: اولاً افزایش تقاضا را تجربه خواهد کرد و ثانیاً به دلیل افزایش قیمت سوخت (بنزین 350 تومانی و گازوییل یکصد تومانی) با افزایش هزینه حرکت مواجه خواهد بود و این دو عامل، باعث جهش فوق العاده قیمت حمل و نقل عمومی خواهد شد که نهایتا فشار آن متوجه عموم مردم خواهد شد به ویژه آنکه به یاد بیاوریم سیستم حمل و نقل عمومی اساساً ظرفیت پاسخگویی به تقاضای جامعه را ندارد و همواره عقب تر از نیازها حرکت کرده است.

لذا افزایش قیمت بنزین به 350 تومان، اشتباه استراتژیکی است که ممکن است مجلس شورای اسلامی مرتکب آن شود، اشتباهی که معلوم نیست گذشته از عوارض اقتصادی، چه پیامدهای سیاسی و اجتماعی را به دنبال خواهد آورد.

به نظر می رسد عاقلانه ترین راه، کاستن تدریجی از سهمیه ها و ظرفیت سازی موازی در ناوگان حمل و نقل عمومی و نیز سختگیری به خودروسازان برای استانداردسازی مصرف سوخت خودروهای تولید داخلی است و الا افزایش یکباره جهشی قیمت ها چیزی جز وارد ساختن شوک به جامعه و گرفتار شدن در سلسله ای جدید از مشکلات را نصیب جامعه نخواهد کرد.

لذا از نمایندگان مجلس شورای اسلامی به عنوان وکلای مردم انتظار می رود، با دقت و کارشناسی بیشتری در این باره تصمیم بگیرند زیرا این مساله به حدی مهم و حتی سرنوشت ساز است که نمی توان درباره آن فی المجلس تصمیم گرفت و از کنارش با بی اعتنایی گذر کرد.