پژوهش‌های انجام شده نشان می‌دهد که شناخت ساختار اصلی زبان، تنها منحصر به مغز انسان نیست و اینکه برخی از مناطق مغز ما با پستانداران، از جمله میمون‌ها مشترک است.

گروهی از محققان به رهبری دکتر بن ویلسون و پروفسور کریس پتکوو از دانشگاه نیوکاسل در انگلستان از یک تکنیک تصویربرداری برای کشف فعالیت مغز در انسان و میمون‌ها استفاده کردند.

محققان منشأ تکاملی عملکردهای شناختی در مغز را شناسایی کردند که زیر‌بنای زبان است و به ما اجازه می‌دهد تا به ارزیابی نظم در توالی اصوات بپردازیم.

کودکان قواعد زبان را طی روند رشد و حتی قبل از آن که قادر به صحبت کردن باشند، یاد می‌گیرند.

استاد پتکوو گفت: ما برای اولین بار به منظور بررسی نوزادان به توسعه یک زبان ساختگی پرداختیم که نتایج آزمایشگاهی ما نشان می‌دهد میمون‌ها نیز می‌توانند آن را یاد بگیرند.

این گروه اول به انسان‌ها و سپس میمون‌ها اجازه دادند تا به این زبان ساختگی گوش دهند تا ترتیب صحیح توالی این صداها را تشخیص دهند.

آنها سپس فعالیت مغز انسان‌ها و میمون‌ها را همان طور که به توالی‌های جدید گوش می‌دادند، اسکن کردند.

این یافته‌ها نشان داد که در هر دو گروه، یک منطقه خاص از مغز که قشر فرونتال قدامی و opercular نام دارد، با نظمی که از یادگیری هر دو گونه انتظار می‌رفت، واکنش نشان داد.

این نتایج نشان می‌دهد که عملکرد این ناحیه که یکی از مناطق مرتبط در پردازش نظم کلمات در یک جمله از زبان انسان است، هم در انسان و هم در پستانداران مشترک بوده که این امر نشان‌دهنده ریشه‌های تکاملی آن است.

به نظر می‌رسد که این منطقه از مغز، بر نظم و ترتیب و سازمان‌دهی هر آنچه که شنیده می‌شود، نظارت دارد. این یک عملکرد مهم شناختی است که پایه و اساس توانایی‌های زبانی پیچیده‌تر انسان را فراهم می‌کند.

نتایج به دست آمده برای اولین بار نشان‌دهنده این است که برخی از عملکرد‌های این منطقه از مغز که شامل فهم زبان در انسان است، با حیوانات مشترک است.

نویسندگان در یک مقاله که در مجله Nature Communications منتشر شده است، اظهار کردند: این پژوهش به ما کمک می‌کند تا به سوالات خود در مورد اینکه چگونه زبان را یاد می‌گیریم و اینکه چه اتفاقی می‌افتد که پس از آسیب مغزی، سکته یا آلزایمر نتوانیم صحبت کنیم، کمک می‌کند.

منبع: ایسنا

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه