بر سر بیت المقدس و در اقدامی بی‌سابقه، اجماعی جهانی از فرانسه، آلمان، سوئد، انگلستان و ایتالیا و... علیه ترامپ شکل گرفته است. یک اکازیون تمام. بهتر از روزگار اوباما!

احسان توفیقیان

همین نوامبر سال 2016 بود که بسیاری از نظاره‌گران و محاسبه‌کاران امر سیاست در انتظار نتیجه‌ شمارش آرای الکتورال ریاست‌جمهوری آمریکا بودند و همه‌ سنجه‌های خود را از آینده‌ پیش روی سیاست خارجه‌ دولت دیپلمات ایران بسته به انتخاب هیلاری یا ترامپ می‌دیدند.

متغیرهای میان احزاب کشور ایالات متحده از نظر مفسران سیاست‌خارجه به اندازه‌ای می‌توانست بر روند تعاملات جاری جمهوری اسلامی با دنیا سایه افکند که وقتی ترامپ در هشتم همان ماه با کسب ۳۰۶ رأی الکتورال در برابر ۲۳۲ رأی کلینتون پیروز شد کم‌تر کسی به ادامه‌ این روند اعتمادبخش تعامل‌گرایی ایران، امید داشت.

البته با وجود معیارهای ثابت میان دو فلسفه‌ طبیعی متفاوت دو حزب بزرگ امریکا و با فرض پیروزی یکی دیگر از کاندیداهای بدنه‌ی حزب جمهوری‌خواه مثل سناتور تد کروز یا بقیه، تصور آینده‌ای نامبهم برای موقعیت ایران در نظام بین‌الملل با چالشی سخت مواجه بود.

بدیهی ا‌ست که در همان لحظات اولیه پیروزی ترامپ نیز با کمی دقت نظر، حدسِ گرفته‌شدن این فرصت طلایی از مخالفان سرسخت جمهوری اسلامی در ایالات متحده و هم‌پیمانان استراتژیک آنان قابل تصور بود و اتهامات آزار جنسی و مجادله‌ نوار مکالمه‌ی ترامپ با بیلی بوش، همه و همه بر این گمان صحه می‌گذاشت.

راهپیمایی زنان در واشینگتن، فرمان‌های مهاجرتی، اخراج جیمز کومی -رئیس اف‌بی‌ای- و خروج امریکا از معاهده اقلیمی پاریس، همه و همه -در دنیای امروز که رسانه‌ها حاکمیت بلامنازع افکار عمومی را در دست گرفته‌اند- تغییر سریع و روزانه‌ و شاید لحظه‌ای و توئیتری یی بود که بازی ترامپ در میادین مختلف، در خروجی و بریکینگ‌نیوز رسانه‌های معتبر دنیا رقم می‌زد.

بازی‌های بی‌فکرانه و آمیخته با جنون ترامپ در میدان نبرد لفظی و سرد با رهبر کره‌ شمالی و به‌سردی گراییدن روابط وی با متحدان اروپایی‌اش از بریتانیا و فرانسه تا بقیه بر سر کوچک‌ترین جدل‌های توئیتری نیز از جمله مسایلی است که نگاه‌ها را به این رهبر قدرت بزرگ نظام بین‌المللی جلب کرده است.

اما آنچه که برای ما حایز اهمیت است یکی دیگر از مولفه‌های رو به رشد دنیای کنونی یعنی سوق افکارعمومی به سمت عقلانیت و تعامل و تمیز درستِ سره از نا سره به مدد گسترش بی‌درنگ فضاهای ارتباطی‌ است.

اگر مهم‌ترین چالش‌های کنونی دولت جمهوری اسلامی را با جهان-بویژه دنیای غرب- سلاح‌های دوربرد موشکی، حمایت از گروه‌های نظامی و مسأله‌ حقوق بشر در نظر بگیریم؛ راهبرد عاقلانه‌ مقامات عالی سیاست‌خارجه‌ ما در توضیحات منطقی و استدلالات درجه اول اخیر در کنار پیروزی‌های اخیر منطقه‌ای و سیاست‌خارجه‌ فعال با اروپا و بویژه همسایگان از روسیه و ترکیه تا قطر همه و همه بستری دقیق و به‌قاعده برای درخشش هرچه بیشتر دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی خواهند بود.

پرواضح است که داروی سکنجبین برخی همسایگان منطقه‌ای نیز با سیاست‌های واژگونه‌ دستگیری‌های فله‌ای و بمباران مناطق شهری یمن و تهدید و تطمیع نخست‌وزیر قانونی لبنان صفرا خواهد فزود و نقش مکملی تمام و کمال بر سیاست‌های ترامپ به‌عنوان دشمن نادان ایران خواهد داشت.

موقعیتی مطلوب، دلخواه، قابل ملاحظه، کامل و ممتاز و عالی برای جمهوری اسلامی ایران که اگر با پرهیز از سخنان تحریک‌امیز و تیترهای کیهانی هوشمندانه کنترل و اداره شود برگ برنده‌ای برای فرداهای تاریخی این کشور خواهد بود.

دوره‌ای طلایی برای ایران در ریاست‌جمهوری بازرگانی که با به‌رسمیت‌شناخته‌شدن قدس از سوی او به‌عنوان پایتخت اسرائیل به اوج خود رسیده و در اقدامی بی‌سابقه، اجماعی جهانی از فرانسه، آلمان، سوئد، انگلستان و ایتالیا و... علیه او شکل گرفته است. یک اکازیون تمام. بهتر از روزگار اوباما!

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه