صفحه نخست

عصرايران دو

فیلم

ورزشی

بین الملل

فرهنگ و هنر

علم و دانش

گوناگون

صفحات داخلی

کد خبر ۱۰۹۲۹۱
تاریخ انتشار: ۰۹:۲۰ - ۰۵ ارديبهشت ۱۳۸۹ - 25 April 2010
جای خالی نیروهای امداد در کنار پلیس راه

رکورد دار تصادفات نیستیم ، رکورد مرگ را زده ایم!

سيدجواد سيدپور
  عصرایران- اصلي‌ترين مشكل ما در راه توسعه اين كشور كم بود اعتبار، سرمايه و پول نيست بلكه درست هزينه نكردن آن است.

نمونه روشن و واضح آن را مي‌توان در عدم مديريت تلفات جاده‌اي در كشور مشاهده كرد.
مثلا روشن است به اندازه‌اي كه پليس در گذرگاه‌ها و شبكه‌هاي اصلي و جاده‌اي كشور مستقر شده گروه‌هاي امداد و نجات مستقر نيستند.

در حالي كه هر دو اين گروه‌های زحمتكش و خدوم از بودجه عمومي استفاده مي‌كنند.

شکی نیست که اگر به اندازه‌اي كه پليس در جاده‌ها وجود دارد امداد و نجات هم وجود داشت قطعا تلفات جاده‌اي كشور به‌طور چشمگيري كاهش مي‌يافت.

  يكي از اصلي‌ترين دلايل مرگ افراد در تصادفات جاده‌اي «آنوكسيا» يعني ناتواني در تامين اكسيژن به دليل بسته شدن مجاري تنفسي است (به‌طور متوسط كمتر از چهار دقيقه پس از انسداد مجاري تنفسي مرگ اتفاق مي‌افتد).

اين در حالي است كه در كشور ما در بهترين حالت و عالي‌ترين امكانات حداقل 15 دقيقه طول مي‌كشد كه نيروهاي امداد و نجات جاده‌اي بر سر مصدومان برسند و اقدامات اوليه را مثل خالي كردن دهان و مجاري تنفسي از خون و خاك انجام دهند.

البته اين 15 دقيقه در جاده‌هاي خوب و مناسب و در شرایط ایده آل است و در برخي جاده‌ها اين آمار بسيار بيشتر و گاه تا يك ساعت یا بیشترهم طول مي‌كشد و تازه پس از آمدن هم در برخي موارد شاهد كمبود امكانات پزشكي هستيم.

به‌طور مشخص مي‌توان گفت هر دقيقه كاهش زمان رسيدن نيروهاي امدادي برابر با نجات جان صدها نفر است. پس ضروري است كه نيروهاي امدادي نه تنها كمتر از پليس‌ها نباشند بلكه حتي بسيار بيشتر هم باشند چرا كه اگر پليس نقش بازدارندگي از تصادف را دارد ، نيروهاي امدادي نقش «بازدارندگي از مرگ» را دارند و به همين دليل بايد امكانات بيشتري به امداد و نجات داد تا مرگ را از جاده‌ها دور كنند.

جالب است بدانيم كه ما در ميزان تصادفات در جاده‌ها ركوردار جهان نيستيم بلكه در ميزان مرگ و مير ركورددار شده‌ايم.

براساس آمارهاي رسمي جهاني آمريكا، كانادا و ژاپن ركورددار تصادفند ولي مرگ‌ومير آنها كمتر از ايران است.

درست است كه بخشي از اين مربوط به كيفيت خودروها و ايمني آن است ولي شکی نیست که بخش عمدهای از مرگ‌ومیرها به دلیل  كيفیت اندک امدادرساني یا امداد دیرهنگام و نوشداروی بعد از مرگ سهراب است.

چه اشكالي دارد كه كنار هر ساختمان پليس راه، يك ساختمان درمانگاه پزشكي هم وجود داشته باشد؟ چه ايرادي دارد كه کنار هر كيوسك پليس يك كيوسك امدادي نيز مستقر شود؟

چرا نبايد تمام اتوبوس‌هاي بين‌راهي مجهز به امکانات فوريت‌هاي پزشكي باشند و رانندگان بين راهي همانطور كه دفترچه راهنمايي و رانندگي مي‌گيرند گواهينامه بهداشتي و فوريت‌هاي پزشكي هم به‌طور فشرده یادبگيرند تا اگر در جاده‌اي با مصدومي برخورد كردند به نجات او با اقدامات اوليه دست بزنند.

راه‌اندازي بيشتر بيمارستان‌هاي صحرايي كه در دفاع مقدس تجربه آن را داشته‌ايم نيز مي‌تواند بسيار موثر باشد چرا كه ميزان تلفات جاده‌اي ما چندان كمتر از جنگيدن با لشکرهاي عراق براي كشور و مردم هزينه ندارد.

اگر روزگاري ما با لشكرهاي ارتش بعث مي‌جنگيديم و شهيد مي‌داديم امروز با لشكر جهل و بی برنامگی خودمان مي‌جنگيم و تلفات مي‌دهيم.

پس ضروري است كه منابع، اعتبارات و پول بيشتري به امداد و نجات جاده‌اي اختصاص بدهيم تا ضمن اشتغالزایی برای فارغ التحصیلان رشته های مرتبط ، از هدر رفتن سرمايه‌هاي بيشتر در جاده‌هايي كه همانا جان شهروندان اين آب و خاك است، جلوگيري كنيم.

ارسال به تلگرام
انتشار یافته: ۰
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
علی
۱۳:۱۶ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۶
وقتی که ماشین سمند به قیمت تویوتا کمری به مردم قالب میشود بیشتر از این انتظاری نیست
ناشناس
۱۰:۴۱ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۶
مقاله های عصرایران بسیار شیوا هستند
محمد گل مهدی
۰۸:۴۱ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۶
با سلام ودعای خیر برای تمام ملت ایران
پیش نهادات داده شده دراین موارد همه خوب وقابل اجرا می باشد پیش نهاد می گردد در کنار آئین نامه رانندگی
جهت گرفتن گواهی نامه آموزش کمک های اولیه هم داده شود که در هنگام بوز حوادث خیلی از رانندگان مسیر تردد جهت کمک کردن به مسدومین حادثه اشنا هستند ودرکنار آن وزارت راه وترابری کشور به وظعیت جاده ها رسیدگی وانهارا نسبت به ساخت خودرو امروزی طراحی نماید که مردم امروز در کشور ما در جاده های دیروز ماشین های فردا را می رانند
ناشناس
۱۹:۳۹ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۵
شکی نیست که اگر به اندازه‌اي كه پليس در جاده‌ها وجود دارد امداد و نجات هم وجود داشت قطعا تلفات جاده‌اي كشور به‌طور چشمگيري كاهش مي‌يافت.
اميد
۱۵:۳۶ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۵
بحق نظر جالب و قابل تعمقي را مطرح فرمودند انشاالله كه دلسوزي از مسئولين مربوطه گوش جان گيرند.در كشور ما هروقت به افراد جامعه به واقع نه به شعار بعنوان سرمايه اصلي مملكت نگريسته شود خيل مشكلات فرارويمان مرتفع مي گردد
فلاح
۱۵:۲۰ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۵
پیشنهاد بسیار عالیست.امیدوارم وزیر محترم و...ترتیب اثر بدهند.
ناشناس
۱۴:۵۹ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۵
آخه مسخره نیست که اورژانس راهها میگه 20 درصد تصادفات ارجاع شده به آنها در فروردین امسال بیشتر بوده و پلیس میگه 10 درص تصادفات کم شده؟ با این کاهش سالیانه آمار کشته ها باید تا الان تعداد منفی میشد!؟
ناشناس
۱۴:۱۴ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۵
پشنهاداتی بسیار بجا و قابل اجرا ارائه کرده اند باشد که مقبول افتد .
ناشناس
۱۲:۳۴ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۵
تنها چيزي كه اهميت ندارد جان انسانهاست
آرش
۱۲:۲۹ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۵
متاسفانه وزير دادگستري مرحوم قرباني همين مسئله بود.يادش گرامي
ناشناس
۱۱:۵۰ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۵
در ادامه: نقش امداد در تصادفات جاده اي:
همانگونه كه فرموديد زمان طلائي براي نجات مصدومان آنوكسيا 3 تا 4 دقيقه ميباشد.
آموزش همگاني براي مواجه شدن با انواع تروما و بخصوص عمليات احيا از واجبات وزارت بهداشت درمان ميباشد كه هنوز اجرا نشده است.
برخورد با مصدومان و پوزيشن نمودن آنها براي باز نمودن مجراي سه گانه تنفسي همان عملياتي است كه بارها و بارها در سريال لاست توسط دكتر جك شفرد به مردم بصورت غير مستقيم آموزش داده شد.
تجهيز ناوگان امدادي
همراه نمودن پزشكان اورژانس با خودرو هاي پليس راه
امداد موتور سوار و چتر باز
امداد هوائي هلي آمبولانس
نحوه برخورد مردم با خودرو هاي امدادي
دستور العمل امداد ملي نظير فرمان امام در ارتباط با ارتش بيست مليوني.
اين پيش بيني ها در بحران هائي نظير سيل زلزله و سقوط هواپيما نيز بسيار موثر است .
اضافه شدن تخصص اورژانس به آزمونهاي دستياري
انجام مانورهاي متعدد براي بروز رساني توان عملياتي
توزيع لوازم كمك هاي اوليه بصورت يارانهاي به مردم
تجهيز و الزام كليه خودرو ها به لوازم كمك اوليه
تجهيز اپراتور تلفن هاي همراه به هشدار دهنده ماهوارهاي SOS
...
ناشناس
۱۱:۲۵ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۵
فوق العاده بود
ناشناس
۱۱:۱۶ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۵
ادمه .... ببخشيد دلم نيامد بحث نيمه كاره رها شود.
-آموزش هاي مولتي مديا در رسانه اي ملي جهت آموزش رانندگي تدافعي
-تفهيم چهره كريه مرگ و مصدوميت در تصادف و عواقب ان بر پيكره خانواده واجتماع جهت آگاهي مردم.
-فراگير نمودن طرح رانندگي تدافعي در سطح ملي
رانندگي تدافعي: نوعي رانندگي كه به مهارت و پيش بيني و عكس العمل هاي سريع راننده در دوري جستن از ميدانهاي وقوع تصادف-پيش بيني عكس العمل هاي رانندگان ديگر-كنترل وسيله نقليه در شرايط خاص ميباشد.
-جاري شدن استاندارد هاي ايمني نظير ايربگ -كمربند ايمني پيش كشاننده(تري پنشنر )گويا اين سيستم از روي بعضي خودرو هاي ايربگ دار شده حذف گرديده كه خود خطر مضاعف است .

ادامه دارد
ناشناس
۱۰:۵۷ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۵
با تشكر ار مطلب بسيار عالي شما .
اميد است گوش شنوايي نيز براي آن پيدا شود
ناشناس
۱۰:۵۴ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۵
نظرات خود رابه عنوان يك كارشناس طراحي صنعت خودرو و همكاري چندين ساله و مشاوره با نهادهاي حمل نقل مانند پزوهشكده ايمني حمل و نقل وزارت راه و شركت در سمينارهاي مختلف داخلي و خارجي پيشگيري از تصادفات جادهاي به استحضار ميرسانم.
1-توجه مداوم و مستمر بر سلامت وسيله نقليه توسط نهادهاي اجرائي و متخصص كشور و سرمايه گذاري دولت در اين بخش:
-تدوين استانداردهاي اجباري و سخت گيرانه بر روي ساخت خودرو داخلي و مجوز براي واردات خودرو هاي خارجي.بصورت ارسال نقشه و مدارك فني قابل رصد به سازمان هاي ذيربط.
-تجهيز ورودي هاي اتوبان ها و جاده هاي خروجي شهرها به سيستم هاي كوئيك چك براي رصد سلامت فني خودرو ها و اموزش و تدوين مكانيزم براي پليس راه و وزارت راه و ترابري.
-كنترل شديد بر لوازم يدكي مصرفي بخوص لنت هاي ترمز -قطعات جلو بندي-رينگ -تايرها-مانتينگ ها-روغن هاي هيدروليك و ترمز اجراي قانون و مجازات سنگين عوامل تهيه و توزيع لوازم تقلبي و فاقد استاندارد در كشور.
-جلوگيري از تيونينگ هاي غير استاندارد نظير تغيير در ارتفاع -لامپ هاي غير استاندارد-پرخوران نمودن سيستم سوخت رساني و اگزوزها و رينگ ها كه آثار مخربي در تعادل و ايمني در حركت دارند.
-تقليل سرعت مجاز جادهاي به 95 كيلومتر در ساعت براي جاده هاببرون شهري (محدوديت سرعت در كره جنوبي)
-تجهيز ناوگان هاي عمومي حمل و نقل بخصوص هواپيما و سوق دادن مردم به سوي مسافرت هاي هوائي و ريلي.
-توزين مناسب امكانات گردشگري توسط دولت جهت تنظيم همگن سفرهاي توريستي در ايام تعطيلات. بقيه در فرصتي مناسب به استحضار ميرسد........ادامه دارد
ناشناس
۱۰:۲۲ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۵
وقتي تو صنعت خودرو سازي پول حرف اول را ميزند جان انسانها ارزشي ندارد
ناشناس
۱۰:۱۶ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۵
عصر ايرانيها درود برشما عزيزان و سروران گرامي كه هميشه موضوعاتي را زير ذره بين مي بريد كه واقعا خيلي ها كه وظيفه اشان است نسبت به آن هيچ اهميتي نميدهند . عزيزان عصر ايران من خودم فرزندم را بر اثر تصادف و دور بودن پزشك از دست دادم و تا رسيدن به پزشك نيم ساعت زمان برد كه متاسفانه فرزندم قبل رسيدن به بيمارستان جان باخت . چرا بايد به قول شما عزيزان كنار هر گشت پليس آمبولانسي نباشد ؟ چرا بايد در برخي جاها آمبولانس ها پزشك حاذق نداشته باشد و فقط يك راننده بدون تجربه در آنها نشسته باشد ؟ چرا بايد دركشورهاي عرب همسايه هليكوپتر و گروههاي امداد مجهز داشته باشند و ما نبايد داشته باشيم ؟ چرا نبايد تعدادمراكز درماني و آمبولانس ها زياد نشود . كساني كه در اين امر كوتاهي نموده اند بدانند خانواده هاي بي شماري را بخاطر اين سهل انگار داغدار نموده اند
ناشناس
۱۰:۱۰ - ۱۳۸۹/۰۲/۰۵
بسیار عالی بود
تعداد کاراکترهای مجاز:1200