پژوهشگران آمریکایی معتقدند که قتل و آدمکشی مانند بیماری‌های عفونی مسری بوده و می‌تواند بسرعت در یک منطقه گسترش پیدا کند.
به گزارش ایسنا، پژوهشگران از تکنیک‌های مشابه بررسی روند گسترش بیماری‌های مختلف برای رهگیری الگوی گسترش قتل در ایالت نیوجرسی از سال 1982 تا 2008 میلادی استفاده کرده‌اند.
«آپریل زئولی» از نویسندگان تحقیق و محقق جرم‌شناسی در دانشگاه ایالتی میشیگان تأکید می‌کند: نتایج این یافته نشان می‌دهد، با پرداختن به عوامل زمینه‌ای خطر می‌توان از گسترش قتل پیشگیری کرد.
برخی محلات خاص در زمینه گسترش قتل و آدمکشی حساس‌تر هستند؛ بطور مثال مناطق مهاجر پذیر ثروتمند از آمار پایین شیوع قتل برخوردار هستند و همسایه های فقیرنشین در این زمینه آسیب پذیرترند.
به گفته «زئولی»، مردم اغلب در خصوص خشونت، جرم و جنایت صحبت می کنند و این ایده وجود دارد که خشونت، خشونت می آورد؛ در این شرایط صحبت کردن درباره جنایت در منطقه‌ای که شاهد چندین مورد قتل بوده است، باعث بروز ناامنی شده و ساکنان به عنوان یک اقدام دفاعی به خشونت متوسل می‌شوند و به نگهداری از سلاح سرد یا گرم روی می‌آورند.
اغلب مطالعات صورت گرفته بر روی عوامل انگیزشی جرم متمرکز شده اند، اما نظریه شیوع جرم و جنایت مانند گسترش بیماری های عفونی مورد پذیرش برخی پژوهشگران نبوده است.
مطالعه صورت گرفته نشان می دهد، منطقه نیوآرک در طی 26 سال گذشته شاهد سطوح متفاوت اپیدمی خشونت بوده است و نرخ قتل بین 3.5 تا پنج برابر بالاتر از میزان متوسط ملی است.
محققان دریافتند که قتل از الگوی گسترش بیماری های عفونی تبعیت می کند؛ در شروع مطالعه قتل در مرکز نیوآرک متمرکز بوده که به مرور به مناطق مرکزی سرایت پیدا کرده و سپس به مناطق جنوبی و غرب گسترش پیدا کرد.
بخش شمال و شرقی نیوآرک نیز شاهد عدم شیوع جرم و جنایت بوده است؛ یکی از دلایل این مسأله احتمالا حضور مهاجران آمریکای لاتین در بخش شمال شرقی و تلاش برای حفظ استحکام و یکپارچگی است.
در این شرایط مانند بیماری های عفونی، نرخ قتل در مناطق خاصی شاهد افزایش بوده و به مناطق اطراف نیز سرایت پیدا می کند و به نظر می رسد که مناطق فقیرنشین (فقر مالی یا سطح سواد پایین) بیشتر مستعد ابتلا به شیوع و اپیدمی جرم و جنایت هستند.
نتایج این پژوهش در مجله Justice Quarterly (فصلنامه عدالت) منتشر شده است.