عصر ایران- نظر سنجی اخیر «عصر ایران» درباره «اولویت رییس جدید صدا و سیما» تأیید کننده گفتار پیشین ما درباره ضرورت تغییر در نگاه سیاسی و نوع اطلاع رسانی این سازمان است.
در این نوشته آمده بود: «نویدبخش تحول در رویکرد صدا و سیما نه تغییر مدیریت ارشد آن که تغییر مدیریت و مشی معاونت سیاسی است.
چه، مردم ایران پذیرفته اند در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، نباید انتظار برنامه ها، تصاویر و موسیقی های شبه ماهواره ای را داشته باشند. بنابراین، اکنون کسی معترض نیست که چرا مثلاً خانم ها در صدا و سیما حجاب دارند یا چرا رقص و آوازهای آن چنانی در تلویزیون ایران پخش نمی شود و نظایر اینها.
آنچه مردم را از صدا و سیما ناراحت کرده این است که این رسانه، صدای همه مردم ایران نیست بلکه بلندگوی عده اندکی شده که بارها و بارها مردم به آنان و جریان سیاسی شان "نه" گفته اند و شگفت آن که این جریان هنوز اصرار دارد [از طریق] معاونت سیاسی صدا و سیما، بر خلاف خواست عموم مردم حرکت و رسماً و علناً در برابر مردم صف آرایی کند.»
در این نظر سنجی پرسیده شده بود: «اولویت رییس جدید صدا وسیما را چه می دانید؟» و 4 گزینه از این قرار بودند: اصلاح خط مشی سیاسی و خبری، افزایش برنامه های سرگرم کننده، کوچک سازی سازمانی و ادامه روند کنونی.
70.46 درصد به گزینه اول رای داده اند و جالب این که تنها 11.67 درصد خواستار افزایش برنامه های سرگرم کننده اند. 9.47 درصد به «کوچک سازی سازمانی» رای داده اند و 8.41 درصد موافق ادامه روند کنونی.
با این که به لحاظ اداری صدا و سیما از معضل ازدیاد نیرو رنج می برد ولی تنها نزدیک به 10 درصد به کوچک سازی سازمانی رای داده اند. شاید به این خاطر که این اقدام را بدون اصلاح خط مشی سیاسی و خبری بی فایده می دانند یا گفته می شود محمد سرافراز قربانی همین کوچک سازی شد یا دست کم یکی از دلایل کنار رفتن یا برکنار شدن او اتخاذ همین سیاست های انقباضی بود.
برنامه های خبری صدا و سیما چند ویژگی دارد که موجب فاصله کثیری از مردم با این رسانه شده است:
نخست این که انگار باور نکرده اند که زمانه، دیگر شده است. در دهه 90 خورشیدی از همان شیوه هایی استفاده می کنند که در دهه 60. البته دکور استودیو را تغییر داده اند و گویندگان و مجریان لباس های شبرنگی می پوشند تا مانند شبکه های ماهواره ای جذاب شوند اما لحن همان است و احساس تغییر واقعی به بیننده دست نمی دهد.
دوم این که صدا و سیما اصرار دارد به نوعی خبر رسانی کند که انگار همه دنیا دست خوش آشوب اند و سرقت و جنایت از سر و کول همه کشورها بالا می رود و تنها اینجا آرام است.
در دادگاه های آمریکایی از شاهدان و متهمان می خواهند سوگند یاد کنند که «راست بگویند، جز راست نگویند و همه راست را بگویند». یعنی صرف راست گفتن کافی نیست بلکه همه راست را باید گفت. از پاره ای اخبار صدا و سیما اما این گونه برمی آید که اگر هم راست گفته می شود «همه ی راست » نیست و جز راست هم هست.
سوم این که اخبار صدا و سیما بر پایه خبرگزاری خود این سازمان است و انگار نه انگار که این همه خبرگزاری داخلی و خارجی به تولید خبر مشغول هستند. نه این که همه را خود تولید کنند بلکه رنگی و انکی از جهت گیری های خود به آنها می زنند و پخش می کنند.
جامعه شناسان می گویند وضعیت های چهار گانه افراد در برابر پیشنها تغییر رفتاری عبارت است از پیش از تامل، تامل، رفتار و رفتار پایدار.مشکل صدا و سیما این است که تلقی بخشی از مردم از اخبار این رسانه بیش از آن که خبر باشد «پیام سیاسی» است آن هم در مرحله پیش از تامل. یعنی اصلا گوش نمی دهند و خود را مخاطب آنها نمی دانند.
واقعیت این است که روزگاری که مردم منتظر بودند تا اخبار را تنها از دو لب مبارک آقای حیاتی بشنوند سپری شده است و از طریق نرم افزارهای پیام رسان موبایلی اخبار به سرعت رد و بدل می شود.
نتیجه نظر سنجی درباره اولویت رییس جدید صدا و سیما نشان می دهد که راه نجات این کشتی که ظاهرا به گل نشسته پمپاژ بودجه نیست و این که 100 میلیارد تومان دیگر بخورانند.
یک راه ساده و کم هزینه دارد: این که همان گونه که مردم خواسته اند خط مشی سیاسی و خبری اصلاح شود. مادام که این اتفاق نیفتد استقبال از برنامه هایی چون خندوانه و 90 را نمی توانند به حساب توجه مردم به این رسانه بگذارند.
با این توضیحات روشن است که ارزیابی عملکرد رییس جدید صدا و سیما دشوار نیست. زیرا بر پایه برنامه های خبری می توان گفت که در بر همان پاشنه می چرخد یا نه.
سؤال نظرسنجی شما این بود: «اولویت رییس جدید صدا وسیما را چه می دانید؟» و این طرز پرسیدن یعنی اینکه: «شما حدس می زنید رئیس جدید، چه کار خواهد کرد؟»