عصر ایران ؛ جعفر محمدی - فاجعه پلاسکو، اول شوکه ام کرد، سپس بارها و بارها گریستم و آنگاه کوشیدم از آنچه بر سرمان آمده است، بیاموزم.
آموختم که درباره ایمنی و مدیریت بحران، حتی در حد زندگی شخصی و حرفه ای چیز زیادی نمی دانم. دانستم که نمی دانم اگر در طبقات پایین خانه یا محل کارم آتش سوزی رخ دهد، چگونه باید جان خود و اطرافیانم را نجات دهم. دانستم که درباره کمک های اولیه چیز زیادی نمی دانم و متوجه شدم که در یادگیری مهارت های ایمنی و امدادی، کوتاهی کرده ام و باید زمانی را برای یادگیری شان اختصاص دهم.
آموختم که باید در اولین وقت، وسایل اطفای حریق را هم برای خانه و هم برای محل کار و خودرو خریداری کنم و در جایی که در دسترس یاشد قرار دهم. به یاد آوردم که بزرگترین آتش سوزی ها، می تواند با شعله های کوچکی آغاز شود که می توان در همان ابتدای کار مهارشان کرد. یک کپسول آتش نشانی، هر چقدر هم قیمت داشته باشد، در برابر هزینه های جانی و مالی احتمالی، بسیار ارزان است.
آموختم که باید محیط کار و زندگی را با نظر کارشناسان بررسی ایمنی کنم: سیم کشی، سیستم حرارتی، موتورخانه و ... .
آموختم که ممکن است کنجکاوی من برای دیدن یک حادثه می تواند به بهای جان انسان های زیادی تمام شود. آموختم که ثانیه ها در بحران ها، حکم ساعت ها در مواقع عادی را دارند. اگر من برای دیدن صحنه یک تصادف، مکث کوچکی بکنم و راننده پشت سری هم چنین کند و بقیه هم همین طور، قطعاً آمبولانس در ترافیکی گرفتار خواهد شد که ما ساخته ایم. آموختم که اگر چنین کنم و ثانیه ها و دقایق حیاتی امداد را فدای خودخواهی خود کنم، در مرگ دیگران سهیم خواهم بود. راستی هر کدام از ما ، چقدر قاتلیم؟ با دیگران کاری ندارم، خودم چقدر؟!
آموختم که در مواقع بحرانی، باید از مدیران میدان بحران حرف شنوی داشته باشم چون اگر در میانه بحران هر کسی بخواهد ساز خود را بزند، بخش عمده ای از انرژی نیروهای امدادی به جای کمک به نیازمندان، صرف مهار دیگران خواهد شد. ای کاش وقتی فرمانده میدان در پلاسکو به حاضران گفت که ساختمان را ترک کنید و کسی وارد نشود، همه به حرفش گوش می دادند!
آموختم که من نیز در یکان یکان اتفاقات خوب و بد شهرم، سهیم هستم. اگر افرادی که برای عضویت در شورای شهر بدانها رأی می دهم، غیرمتخصص باشند، یعنی به فقدان تصمیم گیری و نظارت کارشناسانه رأی داده ام و معلوم است که در عصر مدیریت علمی، این یعنی زمینه سازی برای فاجعه و سهامداری هر کدام از ما در بورس فاجعه.
آموختم ... .
در این فرایند کسانی که مسئول هستند و در بالای هرم جامعه قرار میگیرند وظیفه ای بس سنگین بر عهده دارند و باید به شدت ضوابط و قانون را در زندگی شخصی و کاری خود به دقت رعایت کنند تا مردم نیز در این مسیر قرار گیرند.
متاسفانه خیلی هامون درس نم گیریم که نمی گیریم .....
هیچ ناموزده ز هیچ آموزگار
خدا به همه آتش نشانان شهید رحمت و آمرزش و خانواده شان صبر و تحمل عنایت فرماید. و کسانی که از آب گل آلود می خواهند ماهی بگیرند شعار قالیباف استعفا می دهند باید گفت :
مردم همیشه در صحنه و نمک نشناس از صدها کار مثبت قالیباف هیچ کدام را نمی بیند و عادت داریم همیشه تقصیر و گناه خودمان را گردن دیگران بنداژیم.
1- احداث بوستان نهج البلاغه
2- بوستان ولایت
3- بوستان آب و آتش
4- باغ پرندگان
5- پل طبیعت
6- پل 6 کیلومتری صدر.
7- ۴۰ پل روی بزرگراه امام علی.
8- بزرگراه امام علی(ع) به طول ۳۰ کیلومتری.
9- بزرگراه همت و زین الدین۲۷ کیلومتری -
10- بزرگراه شهید باقری
11- بزرگراه شهید یاسینی.
12_ دریاچه چیتگر. تونل رسالت ، تونل توحید؛
13- 70 کیلومتر تونل مترو-
14- 50 ایستگاه زیر زمینی مترو
15- تونل نیایش.
16- تونل امیر کبیر
17-بزرگراه آبشناس
18- شهر آفتاب.
19-تبدیل بزرگراه آزادگان به ۱۶ باند به طول ۲۵ کیلومتری.
20- بزرگراه شهرک قدس
21- تبدیل جاده مخصوص به 12 بانده
22- توسعه گسترده خطوط بی آر تی
22- صدها پل
23- دهها فرهنگسرا
24- دهها بازارچه
و دهها پروژه دیگر که من شهرستانی آنها را نمی یدانم
باید فکری به حال مترو میکرد که نکرد
مال غصبی ...
در فیلم همسایه پلاسکو ادم عادی داره میگه این کج میشه میریزه اون شلنگ فایده نداره اونوقت متخصص نفهمید!
اگر هلی کوپتر خاموش نمیکرد با دو نردبان و چند شلنگ چطور اون حجم آتش خاموش میشد که نشدش هم اسکلت ذوب شد باز هوایی سازه خنک میشد خم نمیشد
یعنی چی شهردار میگه تعطیل کنم یا نکنم فلان به وظیفه اش عمل کنه 20 بار اخطار پلمپ نشه داستان داره دیگه . با شناختی که از برخورد خیلی جدی شهرداری با دستفروش داریم این نوع تعامل و مدارا با مالک اصلی جای سوال داره
شهرهای گاز کشیده شده ای مانند تهران همانند یک وسل عمل میکنند( مخزن گاز) در زمان وقوع زلزله بالای 6 ریشتر کلیه مسیرها بر اثر ریزش آوار آپارتمانهای بی کیفیت و حجوم اتومبیل ها درگیر با ترافیک بسته خواهد شد آب لوله کشی اکثر مناطق بلحاظ گسیختگی لوله های فرسوده شهر قطع میکردد و طبیعتاً پس از وقوع زلزله حریق ایجاد میشود و تراکم اتومبیلها هیزم مناسبی برای آتش میشوند یعنی شهر میشود تپه ای از آتش این را مدیون افراد بی تجربه ای هستیم که برای کار آفرینی پس از انقلاب دستور گاز کشی به محله های مختلف تهران و شهر های بزرگ را صادر نمودند .
قرار بود قبل از انقلاب گاز تا پشت دروازه شهر ها کشیده شده سپس تبدیل به برق شده به شهر ها متصل گردد ولی بعلت بی فکری یا بی تجربگی اینچنین نشد
اون موقع فکر کردم که خب حقم نیست جریمه بشم اما درنهایت امیدوارم بودم که واقعن حرکتم کمکی باشه برای امداد سریعتر به یک بیمار اورژانسی و این برام از مبلغ جریمه که حتی نمیدونم چقدره بیشتر می ارزید ولی امیدوارم که قانون این شرایط رو در نظر بگیره