عصر ایران؛ مازیار آقازاده - "کیم جونگ اون" دیر سالی نیست که به رهبری بسته ترین کشور دنیا رسیده (از دسامبر 2011)، اما در طی همین مدت نه چندان طولانی توانسته با تاکتیکی هوشمندانه گام به گام به سمت توسعه توان موشکی و هسته ای حرکت کند.
دو رهبر پیشین کره شمالی که پدر و پدربزرگ رهبر کنونی این کشور بوده اند، هیچ گاه به اندازه رهبر کنونی 33 ساله و جوان این کشور، دست خالی جامعه جهانی و آمریکا را نخوانده و به اندازه او دنیا را به چالش نکشیده بودند؛ در حالی که مواجه با تنبیه و تهدید عمده ای نشده باشند.
کیم جونگ اون در کمتر از 6 سالی که به رهبری کره شمالی رسیده، توانسته بُرد موشک های بالستیک این کشور را به خاک آمریکا برساند و در عین حال با توسعه توانمندی های هسته ای کشورش، قوی ترین آزمایش هسته ای این کشور را (دیروز) با آزمایش یک بمب هیدروژنی 100 کیلوتنی به انجام برساند.
نکته خطرناک تر اینکه بر اساس ادعای دولت کره شمالی، بمب هیدروژنی این کشور قابلیت حمل با کلاهک های بالستیک این کشور را دارد.
به بیان کوتاه کره شمالی هم اینک هم در زمینه توسعه بمب های هسته ای و هم در زمینه توسعه ابزار پرتاب آنها گام های بلندی برداشته که تا حدود زیادی صحنه موازنه قوا در شبه جزیره کره را به نفع این دولت بسته دیکتاتوری تغییر داده است.
همه این تحولات در کمتر از 6 سال گذشته در حالی به وقوع پیوسته که در جبهه مقابل کره شمالی تغییر رویکرد خاصی صورت نگرفته و رهبر کره شمالی به این درک استراتژیک رسیده که مادام پیشرفت رو به جلو برنامه هسته ای و موشکی این کشور، جامعه جهانی و کشورهای متحد آمریکا در منطقه( ژاپن و کره جنوبی) هیچ ابزاری برای مقابله با پیونگ یانگ ندارندو اگر امروز پشت میز معامله با پیونگ یانگ ننشینند، فردا مجبورند امتیاز بیشتری به این کشور بدهند.
در صورت وقوع هر گونه حمله نظامی به کره شمالی، دولت پیونگ یانگ می تواند حتی به قیمت نابودی خودش، با استفاده از سلاح های هسته ای و موشک های بالستیک جهنمی از آتش و ویرانی را در شبه جزیره کره و حتی ورای آن بسازد، آتشی که می تواند ژاپن و کره جنوبی به عنوان دو اقتصاد بزرگ و توسعه یافته دنیا را درون خود بسوزاند.
امروز ایالات متحده آمریکا و متحدان این کشور در منطقه شرق آسیا هیچ ابزار موثری برای مقابله با دولت کره شمالی ندارند و تنها برگ برنده آنها که تحریم های فزاینده بین المللی و تهدید به اقدام نظامی علیه پیونگ یانگ است، عملا نتیجه ای در برنداشته است.
دونالد ترامپ رییس جمهور آمریکا به درستی بر این نکته وقوف یافته که مادامی که دولت پکن در تشدید فشارهای فزاینده علیه پیونگ یانگ همکاری کاملی نکند، هر گونه تلاشی برای انزوا و تشدید فشارهای اقتصادی علیه کره شمالی در حکم آب در هاون کوبیدن است.
تاکتیک هوشمندانه رهبر کره شمالی بر این مبناست که از شکاف منافع بین آمریکا و چین و فرصت ماه های نخست استقرار ترامپ در کاخ سفید و فقدان استراتژی عملی دولت جدید آمریکا علیه پیونگ یانگ ،نهایت استفاده را ببرد و میز مذاکره را مطلوب رهبران پیونگ یانگ آماده کند تا آنها بتوانند با دست بالا در پشت میز مذاکره از ایالات متحده آمریکا و کشورهای متحد واشنگتن در منطقه (ژاپن و کره جنوبی) امتیاز بگیرند.
در صورت عدم بروز جنگی فاجعه بار در منطقه که می تواند به قیمت ویرانی شبه جزیره کره و حتی ژاپن تمام شود، روند تحولات ژئوپلتیکی در منطقه شرق آسیا به سمت میل و اراده رهبر کره شمالی در حال حرکت است؛ کیم جونگ اون هر روز پرده ای جدید از توان هسته ای و موشکی این کشور را به جهان رونمایی می کند و در مقابل رهبران آمریکا، ژاپن و کره جنوبی تنها با لفاظی های تکراری و تهدیدهای غیر عملی بی نتیجه پاسخ می دهند.
اگر روند تحولات کنونی در منطقه شبه جزیره کره به منوال و روال ماه های گذشته پیش برود، ایالات متحده آمریکا 3 گزینه در پیش رو دارد:
1- جنگ با یک قدرت هسته ای مجهز به موشک های بالستیک دوربرد
2- آمادگی به سازش با رهبری که تاکتیک هوشمندانه ای در پیش گرفته و گام به گام و یک به یک تمامی خطوط قرمز آمریکا در منطقه را به چالش می کشد.
البته راه دیگری هم وجود دارد که اجرای آن تا حدود زیادی به رخنه پذیری ساختار قدرت و نظام سیاسی کره شمالی مربوط است: پیدا کردن راهی برای حذف کیم جونگ اون و رهبران ارشد نظامی و فروپاشی از درون حکومت کره شمالی که اجرای این سناریو البته با توجه به ساختار به شدت بسته حکومت کره شمالی بسیار سخت به نظر می رسد.
اما در این مورد خاص کره شمالی سیاست درستی اتخاذ کرده است. از آخرین خطوط قرمز آمریکا عبور کرد و حالا آمریکا دیگر نمی تواند فشار چندانی به آنها وارد کند.
هر چند با توجه به اینکه ممکن است روزی کره شمالی با این بمب ها جان بیگناهان را بگیرد این مسئله یک اتفاق منفی است اما ناشی از برخوردهای دوگانه خود غربیهاست. چرا برای خودشان و صهیونیست های عزیزشان بمب اتم خوب است ولی برای دیگران بد؟!
بنابر این تا وقتی در غرب بمب اتم خوب و بمب اتم بد و تروریست خوب و تروریست بد داریم چاره ای جز رفتن از مسیر کره شمالی نیست
این دوره زمونه یه بچه مدرسه ای هم متوجه هست بمب اتم داشته باشی کمی هم نادانی قاطیش کنی بقیه ازت میترسن اگه هدف ایجاد ترس و وحشت و دامن زدن به ناامنی و به پیشواز میلیونها کشته و آواره و معلول و بی خانمان و ...رفتن باشه این کره خان شمالی ما بش رسیده.
الان دلواپسان خودشون رو با این مقاله ی شما میکشن که!
جز بدبختی و فقر و فلاکت که نبودش بهتر از بودشه
یعنی فکر میکنید چین منافعش با امریکا رو قربانی حمایت از کره شمالی میکنه؟؟
یا باور کردید که واقعا کره شمالی میتونه این بمب رو سوار موشک بالستیک کنه ؟؟چیزی که تقریبا همه کارشناسا اونو غیر ممکن دونستن!
یا نکنه مقاله نویس هوشمند شما فکر میکنه که امریکا و ژاپن و کره جنوبی و ...میشینن تا کره شمالی بهشون حمله کنه؟؟؟
لطفا یه خرده رو تحلیل های ابکی تون بیشتر کار کنید . مرسی!!!!!
فقط حرف از 10 20 درصد فقیر نزن چرا که در خود ایالات متحده به قول آقای ترامپ 60 میلیون گرسنه وجود دارد. و در حدود 100 میلیون نفر در سن کار بیکارند.
ینی چی "هوشمندی"!!!
البته ممکن است روزی این بمب ها بر سر بیگناهان بریزد که این هم به دلیل همین دوگانگی در برخوردهای غرب است ولی هوشمندی رهبر کره شمالی واژه صحیحی است.
تنها راه مقابله با استانداردهای دوگانه غرب
بدبخت کردن ملت که نشد زیرکی
اما اولا شما بر مبنای کدام تحقیق میدانی به این نتیجه رسیده ای که مردم کره شمالی راضی از وضع موجودشان نیستند و یا به سختی زندگی می کنند؟
دوم بر چه مبنایی می گویید دستاوردهای هسته ای ما برای مردم ما هیچ سودی نداشته؟؟
اساسا به نظر شما آیا تا زمانی که آنها موضوعی را برای فشار به ما علم می کنند ما باید عقب بنشینیم؟!
در این مورد خاص کره شمالی سیاست درستی اتخاذ کرده است. آخرین خطوط قرمز آمریکا را رد کرد و حالا آمریکا دیگر نمی تواند فشار چندانی به آنها وارد کند.
هر چند با توجه به اینکه ممکن است روزی کره شمالی با این بمب ها جان بیگناهان را بگیرد این مسئله یک اتفاق منفی اما ناشی از برخوردهای دوگانه خود غربیهاست. چرا برای خودشان و صهیونیست ها بمب اتم خوب است ولی برای دیگران بد؟!
مطمئنا تو شرایط فعلی مذاکره راه پیشرفت و افزایش رفاه اجتماعی را برای کره باز نمیکنه.
تنها راه و بهترین را برای اون کشور گرفتن امتیازهای بزرگ و نقد است. الان آمریکا برای مذاکره به نظر خیلی حریص تر از کره است...
اگر كره شمالي بسته است آيا عربستان خيلي جامعه بازيه؟؟؟ بحرين چطور ؟؟ اين ها همه سياست بازيه