از اسلام داعش تا اسلام محمدصلاح

عصر ایران؛ مصطفی داننده- سال‌ها بود که مردم جهان اسلام را با داعش می‌شناختند. داعشی که سر می‌برید. وحشی بود.به اسارات می‌گرفت. به مسلمان و مسیحی رحم نمی‌کرد.

تمام کارهای داعش باعث شده بود تا هرجا نام اسلام بیاید مردم بگویند داعش! مردم جهان از مسلمان‌ها می‌ترسیدند چون داعش تمام جهان را ناامن کرده بود.

داعش تقریبا به پایان خط خود رسیده است و حالا مردم جهان اسلام را به واسطه ساق پاهای محمد صلاح می‌شناسند.

رسانه‌های جهان به صلاح لقب فرعون جدید( فرعون لقب، شاهان مصر بوده است) مصر را داده‌اند . بازیکن تیم لیورپول انگلیسی که همه حواس‌ها را به سمت خود جلب کرده است. ستاره‌ای که در حال ایستادن کنار مسی و رونالدواست.

او با معجزه فوتبال در حال تغییر نظر مردم در مورد اسلام است. امروز انگلیسی‌ها در ورزشگاه آنفیلد یک صدا نام او را صدا می‌کنند. نام یک مسلمان را. بخشی از نوجوانان غربی خود را به شکل او در می‌آورند. موهای فرفری و ریش سیاه.

این روزها  رسانه‌های جهان به جای عکس داعشی‌های ریش دار، تصویر محمد صلاح را کار می‌کنند و از معجزات او می‌نویسند.

در هلند هم این روزها مردم کشور لاله‌ها از یک ایرانی حرف می‌زنند. ایرانی که آقای گل لیگ هلند است و همچون ستاره‌ای نورانی می‌درخشد. امروز اگر از مردم هلند سوال کنی ایران را می‌شناسی، می‌گویند بله. ایران کشور علیرضا جهانبخش است.

شاید مردم هلند ندانند ایران و آمریکا با هم دشمن هستند. شاید آنها ندانند ایران بر سر برنامه هسته‌ای خود با کشورهای 1+5 به توافق رسید اما به خوبی می‌دانند که علیرضا جهانبخش یک ایرانی است. به واسطه او شاید سری هم به گوگل زده باشند تا در مورد ایران بخوانند تا بدانند ایران چگونه کشوری است.

بسیاری از مردم اسپانیا و پرتغال هم بعد از قرعه کشی جام جهانی به گوگل پناه بردند تا در مورد ایران بیشتر بدانند.

همه اینها حکایت از معجزه فوتبال دارد. معجزه‌ای که ما چشم خود را به روی آن بسته‌ایم و از این ظرفیت بزرگ استفاده نمی‌کنیم.

به یاد دارم با بسیاری از کشورها به واسطه فوتبالیست‌های آنها آشنا شدم. شاید من تا قبل از حضور دوایت یورک در تیم منچستر یونایتد، نمی‌دانستم در جهان کشوری به نام «ترینیداد توباگو» وجود دارد.

در ایران، فوتبال همچنان یک ورزش است که برخی‌ها به واسطه آن معروف می‌شوند و به جاهایی می‌رسند که در سال‌های پیش در خیالات خود آن را تصور می‌کردند. نگاه مسئولان ما به فوتبال، همچنان نگاه یک پدر به تفریح فرزندش است، سر خوردن از سرسره، تاب بازی کردن و یا نهایتا یک چرخ و فلک بزرگ، همین!ً

مسؤولان ایرانی اگر به دنبال معرفی ایران به جهان هستند، هیچ وسیله‌ای بهتر از ورزش و به ویژه فوتبال نیست.