74 درصد میوه وارداتی ایران در سال 1384 از طریق امارات متحده عربی تامین شده و این در حالی است که این کشور خاک حاصلخیز برای تولید انبوه میوه ندارد.
کارشناس اقتصادی عصر ایران با بیان این مطلب افزود: تعرفه 5 درصدی واردات به امارات در صورت استفاده از کالای وارداتی به عنوان مواد اولیه یا صدور مجدد آن به صفر می رسد و مشمول جوایز صادراتی نيز می شود. از سوی دیگر ایران بهترین بازار مصرف برای امارات است، از اين رو بازرگانان این کشور نمی توانند از سود سرشار و جمعیت بازار همجوار چشم بپوشند.
وی ادامه داد: بخشی از صادرات کالاهای چینی به ایران از جمله کفش از طریق امارات صورت می گیرد البته رایزن بازرگانی سفارت چین مدعی است که این کفش ها که کیفیت نازلی هم دارند اجناس درجه 2 و 3 چینی هستند که به منظور صدور به کشورهای آفریقایی به امارات تحویل می شود اما با استقبال تجار ایرانی سر از ایران در می آورد.
این کارشناس در مورد فراوری هایی که در امارات روی محصولات ایرانی صورت می گیرد، گفت: به علت کمبود صنایع تبدیلی و تکمیلی از جمله بسته بندی روزامد، فرآوری و بسته بندی برخی از محصولات غذایی ما مثل رب و زعفران در امارات صورت می پذیرد و با برند این کشور به کشورهای دیگر صادر می شود.
وي با اشاره به اين كه در سال 2004 ارزش صادرات لوازم برقی از دبی به مقصد ایران نزدیک به 5 میلیارد درهم بوده که حدود یک سوم از کل صادرات مجدد لوازم برقی از دبی به سایر کشورهاست، گفت: بر اساس آمار، ایران مهم ترین مقصد صادرات مجدد از دبی است و بسیاری از تجار دست اندرکار این صادرات، خود ایرانی هستند و سهولت گشایش اعتبار در دبی و دسترسی آسان به تسهیلات نظام بانکی آن هم بدون بهره های سنگین رایج در ایران، آنها ترغیب به سرمایه گذاری و فعالیت در امارات کرده است.
اين كارشناس در پايان گفت: مناطق آزاد بازرگانی ایران با همین اهداف شکل گرفته اند اما در فضای رقابتی از پیش شکست خورده اند، چرا که نظام بانکی در این مناطق همان رویه نادرست را دارد و برای سکونت و رفت و آمد تجار نیز فضای مساعدی در این مناطق فراهم نیامده است و به این مناطق به چشم يك معبر وارداتی با معافیت های چشمگیر و ترغیب کننده نگاه نشده است.