چرا سران عرب مردم شان را از ایران می ترسانند؟

عصرایران - برخی کشورهای عربی منطقه ، این روزها بر حجم مواضع ضدایرانی خود افزوده اند و چنین وانمود می کنند که ایران خطری حتمی برای آنهاست به گونه ای که اگر ایران امروز به آنها حمله نکند ، حتماً فردا یا پس فردا ، به سمت آنها قشون کشی خواهد کرد و یا دستکم چند موشک شهاب ، به سمت شان حواله خواهد نمود!

این در حالی است که ایران در تعریف تهدیدات خارجی اش ، کشورهای عربی ، به ویژه همسایگان را تهدید قلمداد نکرده است، بلکه اسرائیل و حضور آمریکا در منطقه را بزرگترین چالش امنیتی خود می داند.

با این حال ، مروری بر مواضع رسمی و غیر رسمی شیوخ عرب که در لابلای صفحات روزنامه های آنها مشهود است ، پیگیری سیاست ایران هراسی را در میان برخی حکام عرب عیان می سازد.

حال سوال اینجاست که خط تهدیدنمایی ایران از سوی حکام و رسانه های عرب ، با چه اهدافی ایجاد شده و استمرار دارد؟ آیا واقعاً سران عرب ، به حدی فاقد قدرت تحلیل سیاسی هستند که واقعاً جمهوری اسلامی را تهدیدی برای خود می دانند یا آن که علت این رفتارهای ضد ایرانی آنها را باید در جای دیگری جست و جو کرد؟

در این باره می توان سه محور عمده را بیان کرد:

1 - اولین دلیل این رویکرد سران عرب را می توان در پیروی سنتی آنها از سیاست خارجی آمریکا در منطقه دانست .
این مساله به حدی عیان است که نیازی به توضیح زیادی ندارد و همین اندازه که آمریکا با ایران در چالش است ، برای حکام عرب کفایت می کند که آنها هم مواضع مشابهی را در حد و حدود خودشان علیه ایران اتخاذ کنند.

2 - علت بعدی این رویکرد نیز به نگرانی اعراب از بهبود روابط ایران و غرب بر می گردد.
هر چند در حال حاضر دورنمای چندان واضحی از آینده این روابط وجود ندارد ولی طبیعی است که شرایط کنونی ، همیشگی نیست و روزی تنش ها زدوده خواهند شد.

این در حالی است که منافع دولت های عربی در وجود بحران در روابط ایران و غرب و پیامدهای آن مانند تحریم هاست.

از این رو ، سران عرب می کوشند با پروژه ایران هراسی ، هیزم بر آتش چالش ایران و غرب بیفزایند و دیگر آن که با نزدیک کردن هر چه بیشتر خود به غرب ، این امیدواری را به خود بدهند که در حتی در صورت بهبود روابط ایران و غرب ، جایگاه آنها در غرب همچنان محفوظ خواهد ماند.

3 - اما سومین و شاید بتوان گفت مهم ترین دلیل این که سران عرب ، اینقدر دم از "تهدید ایران" می زنند ، سیاست فرافکنی آنهاست.

هم اکنون ، جهان عرب با اعتراضات متعددی در سطح مردمی به ویژه در میان تحصیل کردگان و جوانان مواجه است ؛ نسل جدید اعراب ، اینک با مفاهیمی همچون دموکراسی ، آزادی های سیاسی ، گردش قدرت ، حقوق بشر و ... آشناست ولی در هیچ کدام از کشورهای عربی مصادیق عینی این مفاهیم را لمس نمی کند چه آن که اکثر این کشورها ، یا بر اساس سلطنت های موروثی و غیر دموکراتیک اداره می شوند یا در چارچوب دیکتاتوری های مادام العمری در قالب ریاست جمهوری مانند مصر .

در چنین شرایطی ، طبیعی است که نسل جدید و روشنفکر عرب ، مطالباتی جدی در خصوص دموکراسی و حقوق بشر داشته باشد ، مطالباتی که سیستم های سنتی حکومتی در جهان عرب ، برایشان پاسخی ندارند چه آن که پاسخ به این مطالبات ، در ذات خود تغییر حکومت ها و خروج قدرت از دست حاکمان فعلی را دارد.

دراین زمینه می توان به کنفرانس اخیر کلینتون با دانشجویان قطری و سوالاتی که دانشجویان و اساتید از وی داشتند اشاره کرد ؛ دراین نشست دکتر سعد الدین ابراهیم از استادان دانشگاه دوحه  از وزیر امورخارجه آمریکا خواسته بود که به جای حمایت از رهبران کشورهای عربی در مقابل هرگونه حمله احتمالی ایران ، به آنها برای ایجاد اصلاحات داخلی فشار وارد آورد .

این سوال به ظاهر ساده ، با واکنش های تندی در میان رسانه های دولن محور عربی مواجه شد ، از جمله طارق حمید سر دبیر روزنامه فرامنطقه ای الشرق الاوسط چاپ لندن که از سوی عربستان مورد حمایت قرار دارد ، خطاب به این استاد دانشگاه نوشت: با وجود تهدید بالقوه ای مانند ایران که در حال تلاش برای دست یابی به سلاح هسته ای است و به عنوان یک تهدید جدی برای امنیت داخلی کشورهای عربی است  چطور شما می توانید این سوال را مطرح کنید و از وضع داخلی کشور های عربی انتقاد کنید؟!

این واکنش به تنهایی بیانگر علت عمده طراحی و اجرای پروژه ایران هراسی بین دولت های عربی است .
آنها برای دور کردن افکار عمومی کشورهای خود از اوضاع نابسامان داخلی شان ، نیاز مبرمی دارند که جامعه را به سمت مسائلی در خارج از مرزها و وجود دشمن مشترک سوق دهند و البته ، آنقدر هم جرأت ندارند که  بر دشمن واقعی و مشترک جهان اسلام و عرب ، یعنی اسرائیل تمرکز کنند و از این رو ، در شرایطی که غرب با ایران چالش دارد ، کم هزینه ترین راه را ایران هراسی یافته اند و الا خوشان نیز می دانند که جمهوری اسلامی ، هرگز تهدیدی برای آنها نیست.