عصر ایران - در اوایل دهه 2000، در قلب ایالت آرکانزاس آمریکا، ببری به نام «کنی» (Kenny) به چهره صنعتی تبدیل شد که بر پایه طمع و جهل انسانی بنا شده بود. کنی برخلاف تصویر باشکوهی که مردم از ببرهای سفید در جنگل های هند دارند، با چهره ای دفرمه، بینی پهن و فک بدشکل متولد شد. او قربانی بی گناه یک سیستم اصلاح نژاد غیراخلاقی بود؛ سیستمی که هنوز هم در گوشه و کنار جهان قربانی می گیرد.

بسیاری از مردم تصور می کنند ببرهای سفید یک گونه مجزا یا در حال انقراض هستند که نیاز به حفاظت دارند. اما حقیقت بسیار تاریک تر است.
یک نقص ژنتیکی، نه یک گونه: ببرهای سفید در واقع ببرهای بنگال هستند که دچار یک جهش ژنتیکی مغلوب به نام لیوسیسم (Leucism) شده اند. این جهش باعث از بین رفتن رنگدانه ها می شود.
تکثیر درون خانواده ای: برای اینکه توله ای حتما سفید متولد شود، تکثیرکنندگان مجبورند دو ببر که دارای این ژن مغلوب هستند را با هم جفت کنند. این کار معمولا با جفت کردن اجباری خواهر و برادر، والدین با فرزندان یا پسرعموها انجام می شود.
آمار تکان دهنده: تخمین زده می شود که از هر 30 توله ببر سفید، تنها یک قلاده بدون نقص عضو شدید متولد می شود. بقیه آن ها یا مرده به دنیا می آیند، یا بلافاصله به دلیل نقص های شدید معدوم می شوند و یا از چشم مردم پنهان می مانند.

ببر سفید کنی در سال 1999 در یک باغ وحش جاده ای در بنتون ویل متولد شد. صورت پهن و چشمان چپ او تنها ظاهر ماجرا بود؛ او از مشکلات سلامتی متعددی در ستون فقرات و سیستم ایمنی رنج می برد. برادر او، «ویلی»، نیز با مشکلات ذهنی و جسمی مشابهی به دنیا آمد.
این حیوانات نتیجه مستقیم اصرار انسان بر تولید حیوانات «خاص» برای جذب مشتری و کسب سود بودند. خوشبختانه کنی و ویلی توسط پناهگاه حیات وحش Turpentine Creek نجات یافتند و تا پایان عمر در آرامش زندگی کردند، اما داستان آن ها جهان را تکان داد.
افزون بر تغییر شکل صورت، ببرهایی که از طریق درون خانواده ای تکثیر می شوند معمولا با مشکلات زیر دست و پنجه نرم می کنند:

سازمان هایی مانند Big Cat Rescue سال ها تلاش کردند تا این افسانه را که «تکثیر ببر سفید به حفاظت از محیط زیست کمک می کند» باطل کنند. آن ها ثابت کردند که این کار هیچ ارزش حفاظتی ندارد و صرفا یک تجارت بی رحمانه است.
سرانجام در تاریخ 20 دسامبر 2022، تلاش ها به ثمر نشست و «قانون ایمنی عمومی گربه سانان بزرگ» (Big Cat Public Safety Act) به امضای رئیس جمهور آمریکا رسید. این قانون:
سال 2008 و سن 10 سالگی؛ آخرین روزهای زندگی کنی بود(طول عمری بسیار کوتاه برای یک ببر). اگرچه زندگی او با درد و نقص همراه بود، اما میراث او همچنان می درخشد. داستان او به ما یادآوری می کند که پشت هر جاذبه گردشگری که با حیوانات غیرمعمول ساخته شده، ممکن است داستانی از ظلم و بهره کشی نهفته باشد.
حفاظت از حیات وحش به معنای دستکاری ژنتیکی برای تولید حیوانات «زیبا» نیست؛ بلکه به معنای حفظ زیستگاه ها و احترام به طبیعت است. ببرهای سفید مانند کنی، بهای سنگین نادانی ما را با بدن های رنجور خود پرداختند.
