اینتر پس از مورینیو

 گل – به محض به صدا در آمدن سوت پایان بازی فینال لیگ قهرمانان و پیروزی دو بر صفر اینتر مقابل بایرن مونیخ بود که شایعات شروع شد. آیا ژوزه مورینیو اینتر را به مقصد مادرید ترک می‌کند؟ اما «آیا» به سرعت تبدیل به «چه زمانی» شد، چرا که مرد پرتغالی با اداهای همیشگی‌اش به رسانه‌های دنیا گفت که سرنوشت او پیوستن سریع‌تر به رئال مادرید است.

اغلب بازیکنان اینتر در مقابل این اخبار تسلیم شدند. آنها می‌دانستند که آقای خاص مسافری بالفطره است، البته مسافری باشکوه، نه معمولی. زندگی او در آسایش و راحتی نمی‌گذرد و در عوض سرشار از جستجوی بسیار برای چالش‌های جدید است. وقتی ایتالیا فتح شد، او به غرب رفت تا به اسپانیا برسد.

او تیمی به جا می‌گذارد که به تازگی سه‌گانه را فتح کرده، شاهکاری که پس از قهرمانی‌های پرشمار بارسلونا در فصل گذشته خیلی‌ها فکر نمی‌کردند امکان‌پذیر باشد. بارسا نتوانست دستاوردش را این فصل هم تکرار کند، اما آیا اینتر فصل بعد، با رفتن ژوزه این کار را انجام خواهد داد؟

بی‌تردید مربیان به همراه بازیکنان در زمین حضور نمی‌یابند، اما ژوزه بیش از بسیاری از مربیان به این حد نزدیک شده بود. هر تیمی که مورینیو مربی‌گری آن را به عهده داشته باشد دیگر هرگز تیم سابق نخواهد شد. این نه تنها به خاطر برنامه‌ریزی تاکتیکی موثر، هر چند به قول بعضی ساده اوست، بلکه به دلیل تاثیر روانی او بر تیم است.

او در پورتو و سپس چلسی ذهنیتی ساخت و از آن مراقبت کرد. در اینتر هم اوضاع تقریبا همین طور بود. ژوزه مورینیو بازیکنانش را به شکل خوبی از نفرتی که در سرتاسر ایتالیا وجود داشت محافظت کرد و در مقابل اتهامات یوونتوس هم به خوبی ایستادگی کرد. این بی‌تردید عاملی مهم برای موفقیت اینتر بود. همچنین برای مربی بعدی هم کلیدی است که روحیه تیم را این طور بالا نگاه دارد. اگر او نتواند این کار را انجام دهد، عزمی که در سن‌سیرو به وجود آمده به همان سرعت که ساخته شد از بین خواهد رفت.

همچنین مشکل سن بازیکنان هم وجود دارد. خاویر زانتی همچنان عالی است، اما سن همه ما بالا می‌رود و در بسیاری از پست‌ها هم بازیکنان جوان بسیاری حضور ندارند. حتی دیه‌گو میلتو که این فصل هم در خانه و هم در اروپا پدیده بود در آستانه جشن تولد 31 سالگی‌اش است. به همین دلیل آوردن جوانان به تیم لازم است.

البته دلایل بسیاری وجود دارد که فکر کنیم اینتر به دنبال تقویت تیم است. اینتری‌ها که همواره یکی از تیم‌های خوب اروپا بوده‌اند اکنون به تیمی قابل احترام در فوتبال اروپا تبدیل شده‌اند و می‌توانند در کنار بزرگ‌ترین باشگاه‌ها به دنبال خریدهای بزرگ باشند. حتی می‌توان از ساموئل اتوئو نام برد: او بازیکن ارزان‌تر در معامله بارسلونا و اینتر بر سر معاوضه اتوئو و زلاتان بود، اما قهرمانی‌های این فصل او با اینتر بیشتر از آن چیزی بود که در صورت ماندن در بارسلونا به دست می‌آورد. بزرگ‌ترین بازیکنان آلمان و فرانسه و حتی شاید اسپانیا و انگلیس این نکته را دریافت‌اند.

اینتر پول لازم برای این کار را دارد و البته موفقیت آنها در لیگ داخلی هم تقریبا تضمینی است. یوونتوس حداقل یک فصل دیگر لازم دارد تا بتواند برای قهرمانی مجهز باشد؛ رم همچنان تهدیدی برای اینتر است اما کلودیو رانیری ذهنیت قهرمانان را ندارد؛ میلان هم نیاز به بازسازی بسیار سنگینی دارد.

به عبارت دیگر، اینتری‌ها حتی در حالا که به تابستان نرسیده‌ایم بخت اول فتح اسکودتو هستند، مگر آن که بحران عجیبی برایشان روی دهد تا تیم‌های دیگر قهرمان شوند.

همچنین در صورتی که دیگر روسای باشگاه‌ها بتوانند دفترچه چک خود را پیدا کنند شاید اوضاع عوض شود. اینتر بهترین پست مربی‌گری در ایتالیا را ارائه می‌کند، اما انتظارات از مربی آنها بالا خواهد بود و او دچار چالشی جدید خواهد شد.