يك كارشناس مسائل استراتژيك با بيان اين كه آمريكا فاقد توانمندي لازم براي اقدام نظامي و مهندسي نظام بين‌الملل است،‌گفت: جمهوري خواهان آمريكا در حال تصفيه داخلي و پوست اندازي هستند.

به گزارش فارس رضا سراج، با بيان اين كه نومحافظه كاران جمهوري خواه پس از پيروزي در انتخابات 2000 ميلادي تلاش كردند با ايجاد جهانشمولي آمريكايي‌، مهندسي نظم هژمونيك و تحميل برتري و رهبري آمريكا بر جهان و همچنين ايجاد تغييرات بنيادين در مناطق استراتژيك جهان، به ويژه منطقه خاورميانه، محيط بين‌الملل را به طور كامل تحت تاثير اهداف راهبري خود قرار دهند، يادآور شد: اما شكست راهبردهاي آمريكا در خاورميانه، رشد بيداري اسلامي در منطقه و شكست رژيم جعلي اسرائيل در برابر مقاومت اسلامي در جنگ 33 روزه پيامدهاي بسيار مهمي را به منصه ظهور رسانيد.

وي خارج شدن ابتكار عمل از دست كاخ سفيد و پايان تاثير‌گذاري مطلق آمريكا بر محيط بين‌الملل، تاثيرپذيري سياست‌هاي آمريكا از محيط بين‌الملل و به ويژه منطقه خاورميانه و شكل‌گيري رويكرد و گفتمان جديد در آمريكا را از جمله اين پيامدها خواند و افزود: پيامد سوم كه در واقع شكل گيري گفتمان ضد جنگ و رويكرد به مذاكره و تعامل با كشورهاي هدف است، در حقيقت برآيند پيامد اول و دوم مي‌باشد.

اين كارشناس مسائل استراتژيك اضافه كرد: دموكرات‌ها به عنوان جناح رقيب جمهوري خواهان، با اتخاذ گفتمان ضد جنگ و تاكيد بر مذاكره و تعامل با كشورهاي هدف، به جاي راهبرد نظامي گرايانه، از يك سو گفتمان خود را در داخل آمريكا به گفتمان مسلط تبديل كردند و از سوي ديگر با مديريت بر افكار عمومي، توانستند در انتخابات كنگره و سنا بر حريف نومحافظه‌كار خود فائق آيند.

وي با بيان اين كه جمهوري خواهان در ارزيابي از نتايج انتخابات كنگره و سنا و پايگاه اجتماعي خود، به اين جمع بندي رسيدند كه در يك بازي باخت - باخت قرار گرفته‌اند، باخت در محيط داخلي ايالات متحده و همچنين باخت در محيط بين‌المللي و از اين رو تلاش براي بازيابي جمهوري خواهان در دستور كار قرار گرفت، اظهار داشت: در اين راستا به نظر مي‌رسد جمهوري خواهان در آستانه انتخابات 2008 با طراحي بازي برد - برد درصدد كسب موفقيت در انتخابات آتي و حفظ قدرت خود مي‌باشند.

سراج با ذكر اين نكته كه جناح جمهوري خواه در اولين گام از بازي مورد نظر خود تصفيه داخلي را در دستور كار قرار داد، افزود: بركناري عناصر جنگ سالار مانند رامسفلد و جان بولتون از مسند وزارت دفاع و نمايندگي آمريكا در سازمان ملل، عملاً جناح افراطي نومحافظه‌كاران به رهبري ديك چني را تعديل كرد.

به گفته وي، تعديل افراطيون و حذف آنان از دولت بوش، زمينه را براي «ريكاوري» و بازيابي جمهوري خواهان فراهم مي‌كند.

اين كارشناس مسائل استراتژيك، تغيير راهبرد و گفتمان دولت بوش را گام دوم جمهوري‌ خواهان در بازي برد - برد خواند و گفت: رويكرد نومحافظه كاران به راهبرد مهار ايران به جاي اقدام نظامي و متمايل شدن به گفتمان تعامل و مذاكره، در واقع بازي كردن به سبك و شيوه رقيب دموكرات‌ است.

سراج با بيان اين كه جمهوري‌ خواهان با اين رويكرد دو هدف عمده را تعقيب مي‌كنند، افزود: آنان از يك سو درصدد خلع سلاح رقيب دموكرات‌ خود مي‌باشند و از سوي ديگر با سد كردن يكه تازي دموكرات‌ها پايگاه اجتماعي خود را در بين نخبگان و افكار عمومي بازسازي مي‌كنند.

وي گام سوم را ميدان دار كردن كاندوليزا رايس وزير خارجه آمريكا عنوان كرد و گفت:‌ جمهوري خواهان با ميدان دادن به وي و واداشتن رابرت گيتس وزير دفاع و برخي از اعضا شوراي روابط خارجي به همكاري با او عملاً در حال ساماندهي جناح معتدل‌تري نسبت به افراطيون جنگ سالار مي‌باشند.

اين كارشناس مسائل استراتژيك ادامه داد: اين جناح به رهبري خانم رايس وظيفه دارد، تغييرات راهبردي و گفتمان مذاكره و تعامل را تدريجاً بر سياست خارجي آمريكا حاكم كند.

سراج اضافه كرد: اعتراف رايس به اشتباهات آمريكا در 27 سال گذشته در مقابل ايران و اعلام آمادگي كاخ سفيد براي چرخش 180 درجه‌اي سياست‌هاي خود و همچنين درخواست از جمهوري اسلامي ايران براي حضور در نشست چند جانبه بغداد و مذاكره درخصوص عراق، ناظر بر حاكم شدن تغييرات تدريجي مورد نظر جمهوري خواهان مي‌باشد.

وي گفت: به نظر مي‌رسد فراهم كردن شرايط لازم براي حضور كاندوليزا رايس به عنوان چهره به ظاهر معتدل، به نسبت عناصر افراطي‌تر در عرصه انتخابات رياست جمهوري، گام چهارم بازي برد - برد جمهوري خواهان است.

جمهوري خواهان با احساس نگراني از تلاش‌هاي دموكرات‌ها، به ويژه خانم هيلاري كلينتون تلاش مي‌كنند از يك سو محيط داخلي آمريكا را با اقدامات مذكور به صحنه ب‍ُرد و پيروزي خود تبديل كنند و از سوي ديگر با تاكيد بر راهبرد مهار و وادار كردن كشورهاي هدف، به خصوص ايران به مذاكره، محيط خاورميانه را به صحنه بُرد و تضمين پيروزي خود در انتخابات 2008 مبدل كنند.

وي در پاسخ به اين پرسش كه تهديد به اقدام نظامي عليه ايران در كدام قسمت از پازل تحليلي قرار مي‌گيرد؟ خاطرنشان كرد: تهديد به اقدام نظامي، رويكرد تمام نومحافظه‌كاران نيست و امروز بر خلاف سال 2001 و 2003 (حمله نظامي به افغانستان و عراق) نومحافظه‌كاران يكدست و يك نظر نمي‌باشند.

سراج افزود: تهديد به حمله نظامي عليه ايران در واقع متوجه تلاش‌هاي مذبوحانه جناح افراطي‌تر نومحافظه كاران به رهبري ديك چني و فشار لابي صهيونيسم مي‌باشد. آنان از اين طريق درصدد تحت الشعاع قرار دادن ناكامي‌ها و شكست‌هاي پي در پي خود مي‌باشند.

اين كارشناس مسائل استراتژيك، تهديد به حمله نظامي و بزرگ نمايي آن را جنگ رواني دموكرات‌ها براي از بين بردن پايگاه اجتماعي نو‌محافظه‌كاران عنوان كرد و گفت: نومحافظه‌كاران براي مهار جمهوري اسلامي ايران و وادار كردن آن به مذاكره (در راستاي بازي برد - برد) نيازمند همراهي و مساعدت همه‌جانبه كشورهاي اروپايي مي‌باشند. از اين رو با تهديد به حمله نظامي عليه ايران، سعي مي‌كنند اروپايي‌ها را وادار كنند تا تلاش‌ خود را براي اجرايي كردن راهبرد مهار ايران مضاعف ساخته و فشارهاي اثربخش اقتصادي و سياسي را به ايران وارد كنند.

سراج با بيان اين كه تهديد به حمله نظامي عليه ايران در حقيقت ناظر بر ايجاد فضاي مانور لازم براي تجديدنظر طلبان هواخواه ليبراليسم در داخل ايران مي‌باشد، اظهار داشت: نومحافظه‌كاران در اين انگاره‌اند كه تهديد ايران به حمله نظامي و ايجاد بحران كاذب، امكان تحرك بيشتر را به تجديدنظر طلبان خواهد داد و آنان نيز مي‌توانند فضاي سياسي داخل ايران را دچار دوگانگي و شكنندگي كنند.

اين كارشناس مسائل استراتژيك در پايان تصريح كرد: اگرچه هوشياري و آمادگي براي مقابله با اقدام احتمالي دشمن لازم و ضروري است، اما نبايد در دام عمليات رواني نظام سلطه و تلاش‌هاي مرعوبانه ساده لوحان و قدرت طلبان گرفتار آمد.

سراج افزود: معادلات داخلي آمريكا كه به آنها اشاره شد، نشان مي‌دهد آمريكا فاقد توانمندي لازم براي اقدام نظامي و مهندسي نظام بين‌الملل مي‌باشد و اين قدرت سلطه‌گر در شرايط استيصال قرار گرفته است.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه