با وجود آنكه نخستوزير رژيم اسرائيل نيز پس از پاسخهاي آتشين مقامات ايران، تهديد خود مبني بر شليك هزار موشك كروز را پس گرفته، رسانههاي پرشيطنت همسايه با طرح ويژگيهاي جذاب براي اين موشكها، تلاش ميكنند باز هم به اين بازي تهديدآميز ادامه دهند.
هفته گذشته، «ايهود اولمرت»، اعلام كرد كه در صورت حمله به تجهيزات اتمي ايران، اين كار با موشكهاي كروز Tomahawk انجام ميشود.
به گزارش بازتاب به نقل از روزنامه «زمان» تركيه، اولمرت گفت: اين كار ده روز طول كشيده و نيازمند هزار موشك كروز است.
هرچند دفتر اولمرت اين گفتوگو را تكذيب كرد، اما نميتوان منبع انتشار اين خبر را كه مجله «Focus» آلمان بود، ناديده گرفت.
درواقع با توجه به واقعيتهاي نظامي موجود موشكهاي كروز تنها سلاحهاي اوليه براي حمله احتمالي به ايران نيستند و اولمرت، نخستين مقام رسمي بود كه اين مسئله را عنوان كرد.
آمريكا هماكنون دو نوع موشك كروز دارد: مدل «AGM-86» هواپيما و تاماهوك «BGM-109» كه از كشتي يا زيردريايي شليك ميشود. هر دوي اين موشكها، توانايي تجهيز با مواد كنوانسيوني و يا كلاهكهاي هستهاي را دارند و به اين علت كه از موتورهاي ملخي كوچكي براي جستجوي هدف استفاده ميكنند، به آنها موشك كروز ميگويند.
اين موشكها به اين علت كه شناسايي آنها سخت است، بسيار مؤثر و كارآمد هستند. آنها توانايي پرواز در ارتفاع پايين را داشته و شناسايي از طريق Infrared هم به اين علت كه موتورهاي ملخي گرماي كم توليدشده را هم حذف ميكنند، سخت است.
مدل «AGM-86» حدود هفت متر طول، 1400 كيلوگرم وزن و بردي حدود 2400 كيلومتر دارد. مدل «BGM-109» خود دو نوع است: يك مدل 5/5 متر طول دارد و مدل ديگر 5/6 متر و هر دو از سوخت جامد استفاده ميكنند. هر كدام 1192 كيلوگرم وزن دارند و برد تقريبي آنها 1110 كيلومتر است.
سابقه پيدايش اين موشكها نيز مانند بسياري از سلاحهاي پيچيده ديگر به دوران جنگ سرد باز ميگردد. اين موشكها در دهه 1980 توليد شده و همراه با كلاهكهاي اتمي عليه پيمان ورشو و رقابت با تجهيزات و تسليحات پيشرفته ناتو به اروپا فرستاده شدند.
آمريكا موشكهاي كروز خود را بعدها از اروپا خارج و سپس با پيشرفتهتر كردن آنها از اين موشكها به عنوان سلاحي مهم عليه دشمنان خود در نقاط گوناگون جهان استفاده ميكرد.
در دهه 1990 اين موشكها استفاده گستردهاي در جنگ 1991 خليج فارس، بوسني، كوزوو و افغانستان داشتند؛ مثلا در عملياتي در بوسني در سال 1995 موشكهاي كروز، بسياري از اهداف صرب را تخريب كرده و در حملات هوايي 1999 به كوزوو، نقشي اساسي داشتند.
در اين عمليات، تاماهاوكهاي نيروي دريايي آمريكا 90 درصد موفقيت را به دست آوردند.
در سالهاي گذشته آمريكا با توجه به كارآمدي بالاي اين موشكها، تعداد ناوهايي را كه قادر به شليك تاماهاوك باشند، افزايش داده است.
آمريكا هماكنون داراي 140 ناو جنگي قادر به شليك تاماهاوك است كه حدود 6300 پرتابكننده را نيز روي كشتيها مستقر كرده است. در سال 1996، آمريكا چهار هزار تاماهاوك داشت كه ميشود فرض كرد اين ميزان هماكنون ميتواند تا دو برابر نيز افزايش يافته باشد.