برنده سوال از رئیس جمهور چه کسی است؟

جهان نوشت:
انتقاد به مصوبات مجلس از سوی دولت، طی ۶ سال گذشته همواره وجود داشته و هیچگاه و با هیچ عکس العملی نیز رفع نشده است. حال چگونه قرار است در سوالی که هیچ الزامی برای رئیس جمهور ایجاد نمی کند، این اشکالات رفع شود.

  طرح سوال از رئیس جمهور همچنان بحث داغ این روزهاست. بحثی اگر بخواهیم واقع بینانه تر به آن نگاه کنیم، تبدیل به همزادی برای خطاها و اشتباهات رئیس جمهور احمدی نژاد شده است و هر زمان که این اشتباهات رخ می نمایند، بلافاصله شاهد رونمایی دوباره از طرح سوال از رئیس جمهور هستیم.

در مورد اخیر نیز بحث سوال همچنان داغ است و همه منتظرند تا تعطیلات مجلس به پایان برسد و تکلیف مشخص شود.

نایب رئیس مجلس شورای اسلامی در همین زمینه گفته است که هنوز مشخص نیست آیا واقعا بیش از ۳۰ نفر از نمایندگان امضای خود را پس گرفته باشند.

باهنر تصریح کرده است: تکلیف این طرح بعد از تعطیلات مجلس مشخص خواهد شد.

در باب این سوال گذشته از اینکه شاهد خوشحالی بسیاری از منتقدان همیشگی و طرفداران نظریه "ما قبلاً هشدار داده بودیم" هستیم، اما یک سوال همچنان بی پاسخ است و گویا کسی هم خیال پاسخگویی به آن را ندارد.

و آن سوال این است: "این سوال برای چه باید پرسیده شود؟"

قبل از آنکه به پاسخ این سوال بپردازیم این نکته لازم به ذکر است که علی مطهری چندی قبل در یکی از مصاحبه هایش تصریح کرده بود که طرح سوال مذکور، در صورت تأیید و حضور احتمالی رئیس جمهور در مجلس به هیچ وجه به رأی گیری نخواهد انجامید و رئیس جمهور فقط در قبال سوالاتی که از وی پرسیده خواهد شد، پاره ای توضیحات را ارائه می کند.

و اما این سوال چرا باید پرسیده شود؟

اپیزود اول در گمانه زنی برای پاسخ به این سوال را می توان در منش رفتاری سوال برانگیز رئیس جمهور احمدی نژاد جستجو کرد. او شخصیتی دارد که نشان داده است در محاجّه با مجلس یدی طولا دارد. این در حالی است که او برای پاسخ به سوال نمایندگان چندین برابر آنها وقت دارد حرف بزند.

لذا باید دانست که پرسیدن سوال با کیفیتی که علی مطهری در بالا از آن خبر داده بود از احمدی نژاد که منش او در قبال انتقادات قانونی مشخص و البته چالش برانگیز است، نمی تواند امری چندان کارآمد باشد.

در اپیزود دوم باید به استدلال های کلی برخی از نمایندگان که در این رابطه مطرح می شود نگاهی داشته باشیم.

علی مطهری، به عنوان طراح سوال و خواهان اصلی پرسش سوال از رئیس جمهور دراین باره می گوید: مهمترین اثر این سوال اقتدار مجلس و شکستن غرور کاذب رئیس​جمهور است که به آسانی نتواند بگوید من این قوانین را اجرا نمی کنم. مردم باید بدانند که اینطور نیست که کسی بگوید قانون را اجرا نمی کند و مجلس از کنار آن بگذرد.

او تصریح می کند: این کار باعث می​شود که از موارد بعدی جلوگیری شود و روسای جمهور آینده فکر نکنند که وقتی از مردم رای گرفتند هر کاری می توانند بکنند.

فرزند شهید مطهری البته به این مسئله اشاره ای نمی کند که انتقاد به مصوبات مجلس از سوی دولت، طی ۶ سال گذشته همواره وجود داشته و هیچگاه و با هیچ عکس العملی نیز رفع نشده است. حال چگونه قرار است در سوالی که هیچ الزامی برای رئیس جمهور ایجاد نمی کند، این اشکالات رفع شود.

البته برخی دیگر از نمایندگان نیز در مقاطعی که چالش مشهور ان قلت رئیس جمهور به قوانین تصویبی مجلس بروز می کند، در همین رابطه گمانه هایی را مطرح و تصریح کرده اند که مجلس باید جایگاه نظارتی خود را حفظ کند.

که البته اینکه آیا با یک پرسش خالی از رئیس جمهور و چند دستگی در مجلس پیرامون برخی خطاهای واضح در دولت می تواند سبب ارتقای جایگاه نظارتی مجلس شود یا خیر، خود بحث دیگریست.

در اپیزود سوم گمانه ای را مطرح می کنیم که اهمیت آن شاید کمی بیشتر باشد. و آن اینکه پاسخ این سوال به درد چه کسانی می خورد؟

رئیس جمهور قرار است، احتمالاً و در صورتیکه امضاهای طرح سوال به حد نصاب برسد، بیاید در مجلس توضیحاتی بدهد و بدون هیچگونه رأی گیری نیز از جلسه خارج شود.

و جالب آنکه رئیس جمهور مثلاً همین چند روز قبل، در بحث اعلام آمار نرخ رشد اقتصادی کشور، این نرخ را ۱۰ درصد اعلام می کند و در ادامه نهادهای دیگری را که وابسته به دولت اند و این نرخ را کمتر اعلام کرده اند با این وصف که "می ترسند" خطاب میکند.

مواضع او کاملا مشخص است. در بحث حجاب و گشت های ارشاد، حمایت بی شائبه از آقای خاص، خط قرمز بودن کابینه و خواسته هایی که حتی در مقطعی کار را به خانه نشینی او نیز کشاند، جملگی از همین دست مواضع مشخص احمدی نژاد هستند.

طراحان سوال آیا قصد تکرار دوباره این مقولات را دارند یا اینکه هدف دیگری را در ذهن خویش پرورانده اند که هنوز هم کسی از آن خبری ندارد.

با گمانه های مطرح شده و با عنایت به اینکه کشور در مقطع کنونی در حال گذار از فرآیند هدفمندسازی یارانه ها قرار دارد و کشور با توجه به جنجال های اخیر نیاز به وحدت بیشتری دارد، شاید بهتر باشد که مجلسیان و آنها که بر حفظ جایگاه نظارتی مجلس تأکید دارند ضمن بازخوانی دوباره برخی از خطاهای گذشته مجلس همچون مصوبه مربوط به دانشگاه آزاد و یا ماجرای دو دو کردن برخی مجلسیان، که ضربه شدیدی را به جایگاه مجلس وارد کرد؛ راهکار دیگری را برای حفظ و رفیع سازی جایگاه نظارتی مجلس بیابند. نه اینکه به راه حلی فکر کنند که معلوم نیست ضریب تأمین اهداف نمایندگان سوال کننده در آن چقدر است و اساساً مخاطب پاسخ سوالاتی که احتمالا قرار است رئیس جمهور به آنها پاسخ بدهد چه کسانی هستند؟