در ناوگان روسیه که در ساحل سوریه پهلو گرفته‌، نشان برخی از مهترین ناوهای این کشور را هم می‌توان یافت. رزمناوهایی که مجهز به موشک‌های هوا به هوا و رادارهای پیشرفته کشف و نابودی اهداف هوایی هستند، آمدنشان به سوریه بدون هدف نیست.

کردپرس، سید مهدی مدنی*: جدی شدن روند اعمال فشارهای بین المللی بر سوریه که از جانب اتحادیه عرب، اتحادیه اروپا، آمریکا و ترکیه صورت گرفته است، سبب شده که یک بازیگر کهنه کار تلاش کند تا جایگاه از دست رفته خویش را احیا کند. این بازیگر کهنه کار کسی نیست جز روسیه.

در روزهای گذشته شاهد آن بودیم که اتحادیه عرب طی نشستی تحریم های شدید و بی سابقه ای را علیه مراودات اقتصادی و تجاری دولت سوریه وضع کرد.

به موازات آن آمریکا و اتحادیه اروپا نیز طی هفته های گذشته کوشیده اند تا مقامات سوری و اقتصاد این کشور را در لیست تحریم های خود قرار دهند. ترکیه نیز تلاش کرده تا در کنار شرکای غربی خود از فشار آوردن بر سوریه عقب نیفتد.

در تازه ترین این اقدامات احمد داوود اغلو، وزیر خارجه این کشور در سخنان بی سابقه ای از احتمال حمله به سوریه سخن به میان آورد. داوود اوغلو با تکرار ادعای قتل عام غیرنظامیان در سوریه توسط ارتش این کشور اظهار داشت که ترکیه و اتحادیه عرب نمی‌توانند مقابل این تحولات سکوت کنند. وی به ‌طور ضمنی سوریه را به مداخله نظامی نظیر آنچه در عراق و لیبی اتفاق افتاد، تهدید کرد و گفت امیدوار است که این اتفاق در مورد سوریه تکرار نشود.

نگاهی به تحولات اخیر در منطقه خاورمیانه نشان می دهد که روسها باید در قبال سوریه موضع گیری جدی از خود نشان دهند. خاصه آنکه تحولات و ناآرامی های سوریه از جنس دیگر است، هرچند تا حدی برخاسته از فقدان آزادی های سیاسی و استبداد خاندان اسد است، و دخالت خارجی در آن محرز گردیده است.

طی سالهای گذشته عراق، افغانستان، لیبی از جمله متحدین روسها بودند که اینک به حیات خلوت غرب خصوصا آمریکا تبدیل شده اند. ( که البته در این مجال کوتاه فرصت نیست تا ساختار نظامی و سیاسی نزدیک به روسها در این کشورها تشریح گردد).

روسها در مورد ایران نیز تا حدی با طناب غربی ها به چاه تحریم ها در شورای امنیت رفتند. به این موارد پیوند های استراتژیک کشورهای استقلال یافته از شوروی را نیز باید اضافه کرد که اینک در برخی از آنها شاهد حضور پایگاه های نظامی غرب هستیم.

به تعبیر دیگر می توان گفت که تنها سوریه است که از شرکای سابق باقی مانده و به همین دلیل است که می بینیم اینک روسها در بحران سوریه جدی تر از هر کشور دیگری وارد عمل شده اند. آنگونه که روزنامه ایزوستیا روسیه روز دوشنبه خبر داده است ناوگان های روسی به سمت «بندر طرطوس» حرکت کرده اند و در این بندر مستقر شده اند.

انتخاب بندر طرطوس نیز می تواند پیام آشکاری را به غرب بدهد چرا که در دوران جنگ سرد این بندر در اختیار نیروهای شوروی بود. خاصه آنکه بازدید فرماندهان نیروی دریایی دو کشور روسیه و سوریه نیز در جریان این سفر ترتیب داده شد.

در همین زمینه ویکتور کراوچنکو، رئیس سابق نیروهای دریایی روسیه می گوید: "وجود نیروی نظامی غیر ناتو در منطقه مانع وقوع درگیری‌های مسلحانه می‌شود. "

این ژنرال کارکشته نیروی دریایی روسیه (وعضو سابق ک.جی. ب) در ادامه تاکید می‌کند در دوره اتحاد جماهیر شوروی گروهی از کشتی‌های عملیاتی در دریای مدیترانه وابسته به نیروهای دریایی اتحاد جماهیر شوروی برای مقابله با ناوگان‌های دریایی کشورهای غربی به وجود آمد. در آن زمان پایگاه دریایی طرطوس واقع در سوریه برای تضمین این کشتی‌ها و محافظت از آنها به وجود آمد.

بنابر گزارش های اعلام شده، در ناوگان روسیه که در ساحل سوریه پهلو گرفته‌، نشان برخی از مهترین ناوهای این کشور را هم می‌توان یافت. رزمناوهایی که مجهز به موشک‌های هوا به هوا و رادارهای پیشرفته کشف و نابودی اهداف هوایی هستند، آمدنشان به سوریه بدون هدف نیست.

در کنار این شاهد اعلام این خبر بوده ایم: «اعزام ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسوف ». این ناو که متشکل از 8 فروند جنگنده Su-33 و چندین جنگنده MiG-29K و دو فروند هلی‌کوپترKa-27 در ماه آینده به سوی سوریه حرکت می کند و این انتقال تسلیحاتی نمی تواند بی هدف باشد. به گفته فرماندهان روس، قرار است جنگنده‌های روسی که به همراه این کشتی‌ها به بندر طرطوس فرستاده می‌شوند پروازهایی در دریای مدیترانه به دور از سواحل سوریه انجام دهند.

مخلص کلام اینکه این اقدامات می توانند پیام آشکار و در عین حال مهم را به غرب در خصوص دخالت در سوریه بدهد. پیامی که پیشتر توسط وزارت خارجه مسکو نیز بیان شده است: «از هرگونه دخالت خارجی در سوریه باید حذر کرد».

*کارشناس مسائل خاورمیانه

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه