10 حادثه رانندگي دلخراش جهان

حادثه ساده، اما عجيب بود. اتوبوسي مملو از مسافر در حال گذر از يك منطقه مسكوني بود. خيابان شيب ملايمي داشت. اتوبوس سرعت گرفت و در بخشي از مسير وقتي راننده براي توقف در ايستگاهي ترمز كرد متوجه شد سيستم ترمز عمل نمي‌كند.

او زنده نماند تا در مورد اين حادثه صحبت كند. علاوه بر او 53 نفر ديگر جان باختند كه تعدادي از آنها رهگذراني بودند كه در حال تردد در خيابان بودند.

23 نفر در دم جان باختند.31 قرباني ديگر اين حادثه به دليل شدت جراحات در بيمارستان جان باختند كه در ميان آنها چهار كودك هم بود.كميسيوني براي بررسي اين حادثه تشكيل شد.

اين كميسيون در پايان تحقيقات خود علت وقوع حادثه را نقص سيستم ترمز و بي‌توجهي راننده به وضعيت خيابان عنوان كرد.

مسافران اتوبوسي كه از يك مراسم مذهبي بازمي‌گشتند هرگز به مقصد نرسيدند.

اتوبوس به دليل سرعت زياد و سوار‌كردن بيش از ظرفيت مسافر از كنترل خارج شد و به رودخانه‌اي كه كنار جاده قرار داشت سقوط كرد و تمام 72 مسافر خود را به كام مرگ فرستاد.

اتوبوس قديمي آبي‌رنگ مشكل فني نداشت و ظاهرا سرعت زياد راننده و بي‌توجهي او به رعايت ظرفيت حمل بار و مسافر دليل اصلي وقوع اين حادثه بوده است.

تمام مسافران تقريبا در اين حادثه در دم جان باختند و آنها هم كه زنده مانده بودند حتي به بيمارستان نرسيدند.

اين حادثه موجب شد دولت قوانين سفت و سختي در مورد رعايت ظرفيت اسمي حمل مسافر تصويب كند، اما كمبود وسايط نقليه هيچ‌گاه مجال اجراي اين مصوبه را فراهم نياورد.

اين حادثه هنوز هم بدترين سانحه رانندگي تاريخ كنيا تلقي مي‌شود و رسانه‌ها روز هفتم آوريل هر سال از آن ياد مي‌كنند تا شايد از تكرار آن جلوگيري شود.

وقتي دو كاميون حامل كارگران استخدام‌شده توسط نيروهاي حافظ صلح سازمان متحد در توگو در روز ششم دسامبر 1965 با هم برخورد كردند قيامتي به پا شد.

آمار كشته‌هاي حادثه سرسام‌آور بود و صداي سازمان ملل را هم درآورد. در اين حادثه 125 نفر كشته شدند و حتي يكي از سرنشينان اين دو خودرو جان سالم به در نبردند.

حادثه دلخراش بود. دو كاميون كه سرعت زيادي داشتند در حال حركت به هم خوردند و يكي از آنها واژگون شد.نتيجه دلهره‌آور بود. خون همه جا را گرفته بود و شكي وجود نداشت كه حادثه بازمانده‌اي ندارد.

شدت تصادم به حدي بود كه تشخيص هويت بسياري از قربانيان به سختي انجام شد. پليس رانندگان كاميون‌ها را مقصر اعلام كرد و به ظاهر هيچ‌كدام از كاميون‌ها نقص فني نداشت.

مهم نيست چه كسي مقصر اصلي بوده، بلكه نكته با اهميت اين است كه اهمال دو نفر جان بيش از 120 نفر را گرفت.

هوا باراني بود و ديد به شدت كم شده بود. بر شدت بارش افزوده شد و رانندگان سعي داشتند خود را هر چه زودتر به محلي امن برسانند.

دو دستگاه اتوبوس بين‌شهري در اتوبان 41 در نزديكي شهر گرو پس از برخورد با هم به رودخانه هيدا سقوط كردند كه نتيجه آن مرگ تمام 104 سرنشين اين دو خودرو بود.

اين سانحه به معناي كامل كلمه فاجعه بود. بيشتر مسافران نه به دليل برخورد اتوبوس‌ها كه به دليل خفگي جان باختند. آب دو اتوبوس را پس از سقوط احاطه كرد و بسياري از مسافران را به كام مرگ فرستاد.

تحقيقات نهادهاي دولتي براي بررسي اين حادثه نوشداروي پس از مرگ بود، چرا كه علت اصلي حادثه ديد كم جاده در زمان بارندگي بود. اين مساله اعتراض بازماندگان قربانيان حادثه را برانگيخت.

دولت براي آرام‌كردن بازماندگان به آنان غرامت پرداخت كرد اما به هر حال سانحه گرو به عنوان يكي از بدترين سوانح رانندگي در ژاپن به قوت خود باقي است.

باز هم سرعت غيرمجاز و اتوبوسي كه بيش از ظرفيت خود مسافر زده بود، حادثه آفريد.

اين حادثه در يكي از مناطق مركزي كره‌جنوبي در نزديكي شهر كاپيونگ اتفاق افتاد و 75 نفر را به كام مرگ فرستاد. هرچند هيچ‌كس به درستي نمي‌داند علت حادثه چه بوده، اما بي‌شك سرعت زياد در اين حادثه نقش داشته است.

اتوبوس به دليلي نامعلوم از مسير خارج شد و به دره‌اي 9 متري سقوط كرد و در ادامه به درون آب مخزن آبي حومه كاپيونگ درغلتيد.

بررسي‌هاي فني هم نتوانست به حل اين معما كمك كند و پليس در نهايت خستگي با خواب‌آلودگي راننده را علت حادثه اعلام كرد.

اجساد تعدادي از قربانيان پيدا نشد و نيروهاي امداد با وجود تلاش زياد نتوانستند بقاياي اين عده را از آب بگيرند. اين حادثه يكي از بدترين حوادث در تاريخ كره‌جنوبي است. با گذشت چهار دهه هنوز هم رسانه‌هاي كره‌جنوبي از اين حادثه براي هشدار به مردم استفاده مي‌كنند.

يك اتوبوس مملو از مسافر و يك كاميون در ورودي شهر به هم خوردند تا در اين حادثه پرونده حيات 69 نفر پيچيده شود.

ده‌ها زن و مرد و چند كودك در حال بازگشت از يك منطقه صنعتي در حاشيه شهر به بيلم بودند كه راننده اتوبوس به دليل انحراف از مسير با يك دستگاه كاميون گذري برخورد كرد.تصادف به قدري شديد بود كه اتوبوس تقريبا از هم پاشيد و راه براي ساعاتي مسدود شد.

هيچ‌كس از اين حادثه جان سالم به در نبرد.بررسي‌هاي بعدي نشان داد راننده اتوبوس به دليل سرعت غيرمجاز و انحراف از مسير، مقصر اصلي حادثه بوده است اگرچه كاميون هم ناگهاني از پارك درآمده و وارد جاده شده بود.

اجساد به قدري آسيب ديده بودند كه شناسايي برخي كشته‌شدگان به سختي انجام شد و همين مساله برگزاري مراسم خاكسپاري قربانيان را سه روز تاخير انداخت. دولت وقت برزيل به بازماندگان حادثه غرامت پرداخت كرد.

فاجعه سن‌كارلوس دراپيتا هيچ‌گاه از خاطره اسپانيايي‌ها پاك نخواهد شد و هميشه در اذهان آنان باقي خواهد ماند.

روز يازدهم جولاي 1978 ، تانكر حامل 45 مترمكعب پروپيلن مايع از جاده خارج شد و وارد اردوگاه تفريحي مجاور شد. برخورد اين كاميون با يكي از ساختمان‌هاي اردوگاه آتشي به پا كرد كه خاموش‌كردن آن ساعت‌ها به طول انجاميد.اين آتش‌سوزي بيش از 215 كشته برجا گذاشت اگرچه برخي منابع تعداد كشته‌ها را تا 270 نفر برآورد كرده‌اند. علاوه بر آن حدود 200 نفر هم در اين حادثه مجروح شدند.

به‌ظاهر، سرعت زياد و خواب‌آلودگي راننده تريلي باعث انحراف او از جاده شده بود. بررسي‌هاي بعدي نشان داد ترمزها هم نقص فني داشته‌اند.

با گذشت تمام اين سال‌ها سن‌كارلوس دراپيتا هنوز در اذهان مردم اسپانيا مانده و اسپانيايي‌ها اين فاجعه را از ياد نبرده‌اند. تاريخ اسپانيا هنوز فاجعه‌اي معادل سن‌كارلوس دراپيتا به خود نديده است.

هيچ حادثه‌ جاده‌اي را نمي‌توان يافت كه خودروي سنگيني در آن نقش نداشته باشد.

اتوبوسي حامل صد مسافر در حومه شهر راپر ايالت پنجاب به داخل كانالي سه متري سقوط كرد و 80 كشته برجاي گذاشت. در اين حادثه 20 مسافر ديگر به شدت مجروح شدند.سرعت بالا و ناتواني راننده در كنترل اتوبوس دليل اصلي اين حادثه بود كه يكي از بدترين فجايع جاده‌اي تاريخ هند نام گرفت. البته به اين دلايل بايد عبور ناگهاني عابري پياده از عرض جاده را هم افزود كه به شكل‌گيري اين حادثه كمك كرد.به‌ظاهر، حواس راننده جاي ديگري بوده و وقتي عابر را وسط جاده و در مقابل خود مي‌بيند با دستپاچگي سعي مي‌كند خودرو را كنترل كند بي‌آن كه به عابر برخورد كند.

اين حادثه موجب شد دولت هند مقررات جديدي براي محدود‌كردن سرعت و ساعات كار رانندگان خودروهاي عمومي وضع كند تا شايد بتواند از تكرار چنين حوادثي جلوگيري كند.

خروج يك دستگاه اتوبوس از جاده، برخورد آن با دكل برق فشار قوي و آتش‌‌گرفتن آن بر اثر برخورد با يك دستگاه اتوبوس ديگر موجب شد 64 مسافرش در آتش بسوزند.

روز بيستم اكتبر 1987 بود كه اتوبوسي مملو از مسافر پس از خروج از جاده فاجعه‌اي را رقم زد كه يكي از بدترين حوادث جاده‌اي تاريخ آفريقا نام گرفته است.

به‌ظاهر، راننده به دليل خستگي كنترل اتوبوس را از دست مي‌دهد. اتوبوس به‌دليل برخورد با دكل برق فشار قوي از مسير منحرف شده و پس از تصادم با يك كاميون دچار حريق مي‌شود.

ضربه ناشي از برخورد موجب شده بود كه سرنشينان بيهوش شده يا به دلايل ديگر هشياري خود را از دست دهند و همين مساله مرگ تمام آنان را رقم زد.در اين حادثه، مسافران اتوبوس در مرگي دلخراش جان باختند. هيچ‌يك از مسافران جان سالم به در نبرد و راننده خود يكي از اولين قربانيان بود.

يك روز آفتابي در ماه فوريه بود كه تريلري حامل ديناميت در حال عبور از منطقه‌اي تفريحي در جنوب تايلند بود كه راننده به دليل خستگي لحظاتي به خواب رفت.تريلر از مسير خارج شد و به خودروهاي پارك‌شده كوبيد كه موجب شد محموله آتشين آن منفجر شود. شدت حادثه به حدي بود كه تمام منطقه را لرزاند.

در نتيجه اين حادثه 171 نفر جان باختند و عده‌اي نيز مجروح شدند.

هرچند اين حادثه جز راننده به طور مستقيم تلفاتي نداشت، اما انفجار ديناميت‌ها جهنمي به پا كرد.

شدت انفجار به حدي بود كه خيلي از اجساد غيرقابل شناسايي بودند. مجروحان كه دچار سطوح مختلفي از سوختگي بودند هم تعداد پرشماري بودند.

دولت تايلند براي پس از اين حادثه، حمل محموله‌هاي بزرگ مواد منفجره را منع كرده و تمهيداتي فراگير براي جلوگيري از ورود اين محموله‌ها به مناطق مسكوني تصويب كرد.اين حادثه بزرگ‌ترين فاجعه جاده‌اي در تايلند بود كه هرگز از يادها نخواهد رفت.