آیا موشک‌های کره‌شمالی به آمریکا می‌رسد؟

عصرایران - کره‌شمالی همچنان در حال تهدید ایالات متحده آمریکا، کره‌جنوبی و سایرین است و همچنان به توسعه موشک‌های بالستیک و راکت‌های خود ادامه می‌دهد. آمریکا و سازمان ملل متحد این اقدامات را محکوم و مدام حلقه تحریم‌ها علیه پیونگ‌یانگ را شدید‌تر می‌کنند.

اما باید یادآوری کنیم که "بسته‌ترین کشور جهان" با این اقدامات در حقیقت ملت خود را به طور مستقیم تهدید می‌کند. سران پیونگ‌یانگ، شهروندان را از غذا و آزادی محروم می‌کنند و با شکنجه به زندان‌ها می‌فرستند. "کنترل‌شده‌ترین کشور جهان" ، یکی از بد‌ترین سوابق جهان در زمینه حقوق بشر را دارد.

شورای امنیت سازمان ملل در نشست ماه مارس فرصت کافی را داشت تا "کمیسیون تحقیق"ی را برای بررسی مسائل جنایات بشری در کره‌شمالی تشکیل دهد.
این ایده برای نخستین بار در پنج سال گذشته مطرح شد و در سال ۲۰۱۱ میلادی شرایط عملی شدن آن فراهم شد. در این سال بیش از ۴۰ سازمان حقوق بشری از سرتاسر جهان در توکیو گردهم آمدند و ائتلاف بین‌المللی را برای جلوگیری از جنایات انسانی در کره‌شمالی تشکیل دادند. اما این کمیسیون به دنبال دستیابی به چه اهدافی است؟

کاملا مشخص است که کره‌شمالی با این کمیته تحقیق همکاری نکرد اما بازرسان با هزاران قربانی این رژیم که خارج از مرزهای این کشور زندگی می‌کنند، گفت‌و‌گو کردند. در نتیجه مدراک مستدلی را جمع آوری و ارزیابی دقیقی را ارائه کردند که نشانگر وزن، قدرت و استقلال سازمان ملل بود.
این تحقیقات، ابعاد جنایات کره‌شمالی را روشن کرد و از شدت رفتار آنان تاحدی کاست. در حقیقت سران این رژیم فهمیدند که در ‌‌نهایت روزی به اقدامات آنان رسیدگی می‌شود.

پیش از این ، کمیسیون تحقیق، درباره کشتار در دارفور سودان بررسی‌هایی را انجام داده بود که به موجب آن در شورای امنیت سازمان ملل پیشنهاد شد که این پرونده به دادگاه جنایت جنگی فرستاده شود.
نتیجه این اقدام صدور فرمانی برای دستگیری "عمر البشیر" رهبر سودان، بود.

این کمیسیون لزوماً مانع نقض قوانین نمی‌شود و یا عاملان این قضیه را به پای میز عدالت نمی‌کشاند اما حداقل توجه سازمان ملل را به شرایط موجود جلب می‌کند؛ شرایطی که مدت‌های طولانی در کره‌شمالی در جریان است.

در این میان ، مرکز مطالعات منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (CNS) بر این باور است که پرتاب ناموفق راکت‌های پیونگ‌یانگ در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۹ میلادی، پرسش‌هایی را درباره توان تکنولوژی این رژیم به وجود آورده است. از سوی دیگر، این راکت‌ها از سوخت مایع استفاده می‌کنند و این بدان معناست که آنان باید برای سوختگیری ساعت‌ها و یا روز‌ها در سکوی‌های پرتاب قرار بگیرند و برای حمله آماده شوند.

متخصصان مرکز مطالعات منع گسترش تسلیحات هسته‌ای معتقدند "هرچند که دستیابی به چنین راکت‌هایی به تنهایی نشان دهنده توانایی تکنولوژیکی است، اما این به معنای دستیابی به سیستمی نیست که بتواند کلاهک‌های هسته‌ای را به سمت قاره آمریکا حمل کند."

کره‌شمالی تاکنون دو آزمایش هسته‌ای را انجام داده است و اکنون نیز می‌گوید در حال برنامه ریزی سومین آزمایش خود است. این در حالی است که متخصصان بر این باورند توانایی ایجاد یک انفجار هسته‌ای، در هیچ شرایطی با توانایی تولید قطعات کوچک قابل نصب بر سر موشک‌ها قابل قیاس نیست.

از سوی دیگر، در گزارش اخیر مرکز پژوهش‌های کنگره آمده است: "این احتمال وجود دارد که "عبدالقدیر خان" داشمند هسته‌ای پاکستان، برای کره‌شمالی -مانند لیبی- تسلیحات هسته‌ای کوچکی با طراحی چین را آماده کرده باشد."
اما متخصصصان می‌گویند که دانشمندان در پیونگ‌یانگ باید راه طولانی را طی کنند تا بتواند به تکنولوژی حمل کلاهک های هشته ای دست یابند.

مقام‌های کره‌شمالی مدت‌ها است که درباره توانایی‌های خود غلو می‌کنند؛ سخنانی که در محافل ژئواستراتژیک جایگاهی ندارند. برخی بر این باورند که این بزرگنمایی‌ها وقتی به برنامه‌های هسته‌ای آنان می‌رسد، دو چندان می‌شود.

"مارکوس شیلر" تحلیل‌گر مرکز تحقیقات استراتژیک آمریکا، در این باره می‌گوید "آنان سعی کردند حد و اندازه‌های آخرین آزمایش خود را بسیار بزرگ جلوه دهند و هیچگاه اطلاعات دقیق و درستی از برنامه‌های خود را منتشر نکرده‌اند."

شیلر در گزارش طولانی سال ۲۰۱۲ خود درباره برنامه موشکی کره‌شمالی، می‌نویسد: " نگرانی‌ها درباره آزمایش‌های هسته‌ای این کشور بیش از حد است. در حقیقت هر پرتاب بیشتر ، به معنای خالی شدن زرادخانه‌های این رژیم است و پیونگ‌یانگ درسی از تجربیات گذشته خود نمی‌گیرد. هدف اصلی این پرتاب‌ها، سیاسی است و آمریکا و دیگر ملت‌ها نباید آن را بزرگ‌تر از حد خود نشان دهند."

اما دیگر کار‌شناسان مانند شیلر فکر نمی‌کنند. به عنوان مثال نیروی دریایی کره‌جنوبی توانسته آزمایش نخست پیونگ‌یانگ را ارزیابی و بررسی کند. فرماندهان معتقدند که کره‌شمالی به تکنولوژی‌های خارجی دست یافته است. برای مثال به نظر می‌رسد موتور به کارگرفته شده در این آزمایش، جدید است و برای هدایت راکت‌ها به جای استفاده از پره‌های جت، از موتورهای کمکی کوچک استفاده شده است.

"جفری لویز" مدیر برنامه‌های منع گسترش تسلیحات هسته‌ای در آسیایی شرقی، در این باره می‌گوید: کره‌شمالی، عراق نیست که موشک‌های بالستیکش کمتر از آنی باشد که وزارت اطلاعات آمریکا تخمین زده بود. او ادامه می‌دهد "تمایلی وجود دارد تا آنچه احتمالا کره‌شمالی می‌تواند با استفاده از تکنولوژی‌های جدید در فضا انجام دهد، کم اهمیت جلوه داده شوند."