حیف پول!!

سایت گل – مدتهاست که کیفیت لژیونرهای خارجی در فوتبال ایرانی جزو مهمترین دغدغه های طرفداران دلسوز این رشته در کشورمان است. به طور طبیعی استفاده از دانش ، تجربه و توان خارجی برای ما که جزو تالی های فوتبال جهانیم از اهمیت زیادی برخورداری است. اما در این میان لژیونرهای بی کیفیت و بعضا عجیب و غریبی به لیگ برتر ما آمده اند که در خوش بینانه ترین حالت در دسته دوم لیگ اندونزی هم نمی توانند محلی از اعراب داشته باشند ولی با هنرنمایی مردان ویژه در فوتبال ایرانی قبل از قرارداد بستن در حد یک ستاره جهانی معرفی شده اند. بعد از بستن قرارداد بوده که تازه متوجه شده ایم طرف فرق توپ فوتبال و هندوانه را هم نمی داند. البته بیشتر این لژیونرهای عجیب و غریب ماحصل مدیریت آقایانی بوده که ورزشی بودن شان پیشکش ، اگر بخواهند ساده ترین تعریف مدیریت را در یک جمله بیان کنند از بابت املای یک جمله 5 کلمه ای قطعا نمره ای بالاتر از 14(!) نمی گیرند.

البته شکرخدا این روزها اوضاع کمی بهتر شده و به ندرت می توان مشابه لژیونرهای بنجل قدیم را پیدا کرد. الان در استقلال جی لوید ساموئل، در سپاهان جواهیر سوکای و اروین بولکو، در فولاد لوسیانو پریرا و لئوناردو پادووانی ، در تراکتورسازی فابیو لوپز، در مس ایوان پتروویچ، در صبای قم دیوید ویکروم، در پرسپولیس نیلسون کوریا و مارکو پروویچ، در راه آهن ایگور کاسترو و .... بازیکنانی هستند که اگر بالاتر از سطح فوتبال ایران نباشند لااقل در این سطح هستند و حداقل می توان گفت که بابت آنها پولی دور ریخته نشده است .

اما در این میان می خواهیم سری بزنیم به جمع لژیونرهای بنجل تاریخ لیگ برتر و از آنها یک تیم منتخب درست کنیم . تیمی که اگر کنار هم قرار بگیرند، فیلم بازی 90 دقیقه ایشان رکورد فروش "اخراجی ها" را هم با قاطعیتی زیاد می شکند.
 
دروازبان:

لیام ردی (استقلال- لیگ دوازدهم) با تقدیر از یان نیکولفسکی (پرسپولیس – لیگ چهارم)
هیچ کدام از این دو نفر بازی رسمی نکردند. نیکولفسکی مقدونیه ای که تحفه خطیب به پرسپولیس بود ، بدون هماهنگی با علی پروین آمد و بعدها هم بابت قرارداد خود کلی دردسر برای پرسپولیس درست کرد و البته یکی دو سفر خارجی برای محمدحسن انصاریفر جور کرد تا بالاخره طلب خود را بگیرد. لیام ردی استرالیایی هم قرار بود کمک حال رحمتی باشد ولی گل های مضحکی که در تمرینات و بازی های دوستانه دریافت کرد باعث شد تا قلعه نویی حتی یک دقیقه هم به او میدان ندهد و در نیم فصل دیپورت شد.

 مدافعان:

1 – آنتونیو تورس( پرسپولیس – لیگ پنجم)
وقتی این پانامایی که گفته می شد عضو تیم ملی کشورش هم هست کمتر از یک ساعت برابر شموشک در ترکیب پرسپولیس قرار گرفت، بهمن فروتن در پایان بازی از علی پروین بابت بازی دادن به تورس و فراهن کردن مقدمات برد شموشک تشکر کرد. کم مانده بود بچه مدرسه ای های نوشهری هم برای دریبل زدن او وارد ورزشگاه شهدای نوشهر شوند. همان تک بازی تورس برای هفت پشت پروین کافی بود تا پشت دستش را بابت میدان دادن به او داغ کند.
 
2 – رافائل گومز (استقلال – لیگ سوم)
این برزیلی هم با کلی تبلیغات در لیگ سوم به استقلال قالب شد. می گفتند سابقه بازی در گرمیو برزیل را دارد ولی اگر گرمیو چنین بازیکنی داشت چرا همچنان در سطح اول فوتبال برزیل حضور دارد. این گومز در نوع خود پدیده ای در خط دفاع بود که گویا متخصص زدن سایه توپ بود نه خود آن. بیشتر به نظر می رسید تخمه فروش مقابل ورزشگاه گرمیو باشد تا بازیکن آن تیم.
 
3 – ایلیا پرسکی (پرسپولیس – لیگ چهارم)
استیل یک فوتبالیست را داشت ولی فقط استیلش را . از دسته دوم مقدونیه آمده بود به خیال اینکه پرسپولیس هم چیزی شبیه باشگاه خودش است ولی وقتی در آزادی پابه توپ شد همه فهمیدند که چه کلاهی سر پرسپولیس رفته است. حیف دلار که به او دادند چون با یک دهم پول پرداختی به او می شد 3 مدافع از زمین خاکی ها و فوتبال های جمعه تهران با کیفیت خیلی بهتر از او پیدا کرد.
 
4 – آلکساندر تاتوسیان(برق شیراز – لیگ ششم)
به اندازه 3 مدافع قبلی فاجعه نبود ولی در مورد او هم می توان گفت حیف پول! مدافع با کیفیت خیلی بهتر از او در همان شیراز و تیم های محلی اش پربود ولی این آقا به صرف خارجی بودن آمد و 11 بازی برای برق انجام داد و رفت. هیچ ویژگی نیمه بارزی هم نداشت که باعث متمایز شدنش باشد. حسرت یک سانتر درست و یک پاس 10 متری خوب از تاتوسیان بر دل شیرازی ها ماند ولی الحق خوب زیر توپ می زد.
 
هافبک ها:

1 – سان جان اورسوویچ(استقلال – لیگ هفتم)
روحت شادناصرخان که در میان آن همه حرف های جدی و گاهی تند یک بار هم با این هافبکی که خریدی باعث شدی مردم کمی انبساط خاطر پیدا کنند. مرحوم حجازی را با این نردبان بدجوری دور زدند چون این سان جان به هر چیزی شبیه بود غیر ورزشکار و اصلا فیزیک بدنی اش به تنها چیزی که نمی خورد ورزش بود چه برسد به عضلات لازم برای یک هافیک دفاعی. موقع دویدن و پاس دادن هم پای راستش به پای چپش می گفت:"بروکنار" کلا پدیده جالب و مفرحی بود!
 
2 – فابی سیو (استقلال – لیگ سوم)
کلا استقلال در لیگ سوم که اولین فصل سرمربیگری امیر قلعه نویی در این تیم بود، بدترین خریدهای خارجی ممکن را داشت که فابی سیو هم جزو آنان بود. این برزیلی را هم ستاره معرفی کردند ولی در عمل چیزی از خود بروز نداد. به وضوح موقع پابه توپ شدن استرس داشت و سعی می کرد در اولین فرصت توپ را به هم تیمی هایش برساند. گلی که به فولاد زد هم به هرچیزی شبیه بود جز یک ضربه هدفدار ولی توپ الکی الکی گل شد تا حداقل به بچه محل هایش پزدهد که گل هم زده است.
 
3 – اواندرو سیلوا (سایپا – برزیل)
بعد از قهرمانی سایپا در لیگ ششم این برزیلی هم مثل هم وطنان قبلی خود به عنوان یک ستاره به سایپا آورده شد ولی او هم هیچ نشانی از یک بازیکن معمولی نداشت. می گفتند دریبل های اعجاب انگیزی می زند ولی در بازی هایی که مصدوم نبود ما چشممان به زمین خشک شد تا یک دریبل معمولی از او ببینیم. آن قدر از لحاظ فیزیکی ضعیف بود که حتی موقع کارهای فردی هم مصدوم می شد چه برسد به تنه به تنه شدن با بازیکنان حریف. از علی دایی بعید بود که چنین بنجلی را تایید کند.


مهاجمان

1 – رافائل ادرفو(پرسپولیس – لیگ پنجم)
این نیجریه ای همراه با الونگ الونگ و روبرت ساها در نیم فصل لیگ پنجم به پرسپولیس آمد ولی برخلاف آنها یک بنجل به تمام معنی بود. گفته می شد او جزو محصولات دلالی تئو دی یونگ دستیار آری هان بوده، هرچه بود اسباب مضحکه و تحقیر هواداران پرسپولیس را فراهم کرد. بازیکن نبود ولی وقتی قرارداد یک و نیم ساله اش بعد از 6 ماه فسخ شد، با شکایت خود حسابی پرسپولیس را به دردسر انداخت و باعث شد 6 امتیاز این تیم در لیگ هفتم کسر شود.

2 – پائولو روبرتو دی کارمو(پرسپولیس – لیگ هشتم)
پرنده فروش یا کارگر ساختمانی یا هر چیز دیگری بود به حتم فوتبالیست نبود. افشین قطبی چنان سنگ او را به سینه می زد که گویا روماریوست ولی از نظر فوتبالی استحقاق واکس زدن کفشهای روماریو را هم نداشت. توپ هایی را خراب می کرد که اگر به جای او به بشکه یا گونی خاک برخورد می کردند گل می شدند ولی این آقا مثل نقل و نبات آنها را هدر می داد تا زهرخندهای علی کریمی را در برداشته باشد. اعجوبه چند روز قبل از رفتن قطبی قراردادش را فسخ کرد و رفت تا شایعات در مورد این دو نفر پررونق تر از قبل شود.
 
3- ریکاردو دوس سانتوس (استقلال – لیگ دهم)
بنده خدا خبرنگاران حوزه استقلال در مورد فیزیک این برزیلی هرچه می گفتند باورمان نمی شد ولی وقتی بعد 20 روز تمرین با استقلال وارد زمین شد، احساس کردیم که حریف تمرینی خوبی برای فردین معصومی خواهد بود(!). در عین حال می توانست با تمرینات مناسب، بازیکن خوبی برای پست خط زن هندبال باشد! از روزهای چاقی رونالدو نازاریو هم کمی چاق تر بود و بعضی ها می گفتند وقتی اقدام به دویدن می کند مثل رژه یک گروهان سرباز، زمین می لرزد. همان نیم فصلی که باعث خنده شد کفایت می کرد تا باروبندیلش را جمع کند و برود.