به گزارش ایسنا، این مستند که هفته گذشته در سینما «تک» به نمایش درآمد، شامگاه 26 شهریور ماه به همت انجمن تهیهکنندگان سینمای مستند، اکران شد و با حضور مرتضی رزاق کریمی فعال سینمای مستند جعفر محمدی، محسنخانجهانی تهیهکننده و کارگردانان فیلم و نیما حسنینسب منتقد نشست نقد و بررسی آن برگزار شد.
پدرام اکبری که اجرای جلسه را برعهده داشت، در بخش ابتدای سخنانش با اشاره به موضوع فیلم که دربارهی انتخابات اخیر ریاستجمهوری بود،گفت: برای فیلم «انتهای خیابان پاستور» زحمات زیادی کشیده شده است، همزمانی وقوع اتفاقات با هم، شرایط سختی را برای کارگردان بوجود آورده که با وجود این شرایط سخت، کارگردان از عهدهی کار برآمده است.
مرتضی رزاق کریمی فعال و تهیهکننده سینمای مستند هم در ابتدای سخنانش، گفت: جا دارد از این دوستان تقدیر ویژهای داشته باشیم که در چنین راه سختی حاضر شدند،گام بردارند. یکی از ضرورتهای جامعهی ماست،جامعهای که در حال توسعه است که رسانهها به این روند کمک کنند. ما در ژانر فیلمهای سیاسی خیلی کم کار کردیم و علل آن فراوان است.
وی یادآور شد: ما مقاطع مهمی با عنوان انتخابات ریاستجمهوری داریم که بعد از آن خیلی مسائل فراموش میشوند بنابراین نقش چنین فیلمهایی برای کشور ما مهم است البته نه تنها این فیلمها برای مردم مهم هستند بلکه مسوولان با دیدن چنین فیلمهایی منتظر چهار سال بعد نخواهند ماند. به نظرم فیلمهای سیاسی برای پویا و زنده نگهداشتن جامعه خوب هستند.
به گفته او؛ سینمای داستانی ما از سینمای مستند، در این وجه عقبتر است.
نیما حسنینسب منتقد این نشست سخنانش را با طرح این پرسش آغاز کرد که اول باید به این پرسش پاسخ بدهیم که کارکرد و کاربرد چنین فیلمی در فضای امروز ما چیست؟ پس از پاسخ به این پرسش باید کیفیت فیلم و موفقیتش را ارزیابی کنیم.
وی تصریح کرد: در ابتدا باید به یک خلاء عمده دربارهی موضوعات اینچنینی اشاره کنم. فقدان منابع تصویری دربارهی رویدادهای اینگونه، چون ما دچار فقدان و خلاء منابع از مقطع انقلاب تاکنون هستیم. بنابراین چنین فیلمهای (انتهای خیابان پاستور) منابع تصویری تاریخی هستند.
وی تاکید کرد: «انتهای خیابان پاستور» گزارش بیطرفانهای از انتخابات است، بنابراین بررسی این فیلم و فیلمهای شبیه به آن خیلی بر این موضوع متکی است که این فیلمها در چه شرایط و با چه هدفی ساخته شدهاند.
خانجهانی کارگردان فیلم هم در سخنان کوتاهی گفت: من در این فیلم کارم را انجام دادهام بنابراین بیشتر شنونده صحبتها خواهم بود.
جعفر محمدی دیگر سازندهی اثر هم با اشاره به روند برگزاری انتخابات و فرصتی که برای کار داشتند، گفت: ما درست 20 روز فرصت داشتیم و 160 روز حادثه وجود داشت.
وی ادامه داد: این خلاء در سینمای ما احساس میشد که یازده دوره انتخابات داشتیم ولی کمتر اثر مستندی دربارهی آن داشتیم. بنابراین ما تلاش کردیم بخشی از تاریخ کشورمان را ثبت کنیم. ثبت بیطرفانه مقطعی از تاریخ که فقط انتخابات نبود بلکه فضای اجتماعی جامعه همزمان با انتخابات بود.
بنا بر این گزارش، مرتضی رزاق کریمی در بخش دیگری از این نشست گفت: یکی از وظایف سینمای مستند، همچون آینه که قرار است کمبودها و نقصها را نشان بدهد، سینمای مستند هم باید کمبودهای جامعه را نشان بدهد. باید تصویر جامعه را منعکس بکند تا با نشان دادن کاستیها در جامعه حرکتی برای اصلاح آن انجام شود. متاسفانه رسانههای ما بخصوص تلویزیون از پخش چنین مستندهایی پرهیز میکنند بنابراین من فکر میکنم باید تدبیری برای نمایش چنین فیلمهایی بیاندیشیم.
وی یادآور شد: من به خاطر دارم خانم بنیاعتماد «روزگار ما» را دربارهی انتخابات ساخت و در برخی سالنها بصورت تکسانس آن را نمایش دادند، امیدوارم برای چنین فیلمی هم امکان نمایش در چنین سالنهایی بیشتر فراهم شود، چون تلویزیون که این امکان را فراهم نمیکند.
او با بیان اینکه «انتهای خیابان پاستور» نقاط ضعف و قوت دارد، گفت: من فیلمهای قبلی خانجهانی را دیدم، او یکی از مستندسازهایی است که در هر فیلمی رو به رشد بوده و رشد کرده است.
رزاق کریمی با اشاره به فیلم «انتهای خیابان پاستور» در بخش دیگری از سخنانش گفت: اگر به روایت فیلم بپردازیم و ما اگر فقط فیلم را صرفا سیاسی ندانیم، چون فیلم سیاسی اجتماعی است با شروع زودهنگام و ریتم تند انتظار میرود تا پایان این ریتم حفظ شود اما در میانهی فیلم، این ریتم کند میشود و سوژهی حساس فیلم، مخاطب را تا پایان میکشاند.
وی همچنین گفت: اگر فیلم قرار است، سند تاریخی برای نسلهای بعد باشد باید بیشتر فضای اجتماعی جامعه و برخی مسائل همچون رد صلاحیتها هم در آن مطرح میشد.
نشست نقد و بررسی «انتهای خیابان پاستور» با بحث و گفتوگو درباره این فیلم تا ساعت 21 ادامه پیدا کرد.