تبلیغات و سیما نیز برغم آن که ظاهراً همراهی با دولت را نشان می داد و بام تا شام مردم را به انصراف دعوت می کرد، به حدی غلیظ و روی اعصاب بود که لج مردم را در آورد ، مخصوصاً با شوی انصراف فوتبالیست ها و هنرپیشگان ثروتمند!

دولت روحانی ، نشان داد یا روان شناسی عمومی جامعه نمی داند یا نمی خواهد پوپولیست باشد. شما بعد از خواندن این متن ، می توانید هر کدام گزینه را که خواستید به دولت یازدهم نسبت دهید.

ماجرای انصراف از یارانه را مرور می کنیم. دولت در همان سال نخست کارش و در حالی که تنها 8 ماه و نیم از آغاز به کارش می گذشت، مرحله دوم هدفمندی را کلید زد. این در حالی است که قانوناً این مرحله باید در ابتدای سال گذشته و در دولت احمدی نژاد آغاز می شد ولی رئیس جمهور وقت ، نخواست با کلید زدن مرحله دوم ، خود را در معرض انتقادهای عمومی حاصل از افزایش قیمت ها قرار دهد.

دولت در بحبوحه ماجرای دعوت به انصراف ، بی آن که الزامی داشته باشد ، بحث افزایش قیمت بنزین و گاز را به میان کشید و گفت که از اول اردیبهشت - یعنی از فردای اتمام مهلت انصراف - قیمت بنزین و گاز را بالا خواهد برد. همین یک موضوع باعث شد افراد زیادی انصراف ندهند زیرا با خود اندیشیدند که با افزایش قیمت گاز و بنزین ، شاهد رشد قیمت ها در سطح عمومی خواهند بود و لذا انصراف ندادند.
این در حالی است که دولت می توانست بحث افزایش قیمت سوخت را بعد از انصراف ها مطرح کند و یا در آن مقطع بگوید که تا اطلاع ثانوی قیمت همین است و یکی دو ماه بعد از انصراف ها ، قیمت را بالا ببرد.
این را می توانید به حساب ناآگاهی دولت نسبت به افکار عمومی بگذارید و یا آن را نشانه صداقت دولت بدانید که خواست مردم با آگاهی از واقعیت تصمیم بگیرند.

مورد بعدی، افزایش قیمت برق بود که درست در بحبوحه انصراف ها ، برق از سر مردم پراند و هر چند شخص روحانی وارد ماجرا شد و نهایتاً کار به ابطال قبوض صادره برق کشید اما خیلی ها را نگران کرد و از انصراف بازداشت. دولت هر چند گفت که قیمت برق ، قرار نیست خیلی بالا برود ولی اعتراف کرد که مردم باید بیش از ماه های قبل ، پول برق بدهند.

وقتی قرار شد دور اول هدفمندی اجرا شود ، رئیس جمهور وقت ، چنان تصویری از آینده اقتصادی در تلویزیون به مردم ارائه کرد که گویا قرار است عنقریب کشور گلستان شود و بدین ترتیب توانست از نظر روحی مردم را تا مدتی شارژ نگه دارد. یادمان نرفته که برای آن که از یارانه نقدی تصویری پر ابهت و منجی گونه بسازد، گفت که پدر و مادرها، پول یارانه بچه ها را برایشان پس انداز کنند تا بعد از مدتی 50 میلیون و 100 میلیون تومان بشود و توصیه کرد که برای اقتصاد خانواده بهتر است خانواده ها ، تا مدتی آن را خرج خریدهای بزرگی مانند تعویض تلویزیون خانه نکنند!
اما رئیس جمهور کنونی به جای این حرف ها، گفت که مرحله دوم هدفمندی ، افزایش تورم خواهد داشت و البته وعده داد که تورمش زیاد نخواهد بود.
بدیهی است که بسیاری از مردم وقتی در بحبوحه بحث انصراف ها ، از زیان خود رئیس جمهور شنیدند که مرحله دوم ، تورم خودش را خواهد داشت ، از انصراف ترسیدند.
این را هم می توانید به حساب ناآگاهی رئیس جمهور با حساسیت های اقتصادی مردم بگذارید یا به حساب صداقت او و دوری اش از روش های پوپولیستی.

اما تبلیغات و سیما نیز برغم آن که ظاهراً همراهی با دولت را نشان می داد و بام تا شام مردم را به انصراف دعوت می کرد، به حدی غلیظ و روی اعصاب بود که لج مردم را در آورد ، مخصوصاً با شوی انصراف فوتبالیست ها و هنرپیشگان ثروتمند!
به جرأت می توان گفت که اگر صدا و سیما ، برنامه های کمتر ولی منطقی تری را بر روی آنتن می فرستاد و 12 -10 روز به جای اسکی رفتن روی اعصاب مردم ، برنامه های اقناعی محدودی می گذاشت ، افراد بیشتری حاضر می شدند با درک واقعیت های اقتصادی کشور ، از دریافت یارانه انصراف دهند.
در واقع ، صدا و سیما با تبلیغات ناشیانه خود - و به باور بسیاری متعمدانه اش - اثر عکس گذاشت و دولت هم هیچ نگفت یا نتوانست بگوید.

خلاصه آن که دولت ، نخواست یا نتوانست عملیات روانی در جامعه انجام دهد و نهایتاً تنها اندکی از 77 میلیون و 500 هزار نفری که یارانه می گرفتند ، حاضر به انصراف شدند.