روزنامه اعتماد ملي در سرمقاله امروز خود با عنوان "به مدرس‌ها محتاجيم" آورده است:
سخنان رهبر معظم انقلا‌ب اسلا‌مي در ملا‌قات با اعضاي مجلس خبرگان رهبري، حاوي نكات ارزشمندي است كه توجه به آنها مي‌تواند براي ادامه پويايي كشور مفيد باشد.

مهم‌ترين نكته مورد اشاره رهبري در اين ملا‌قات تاكيد بر حضور گسترده، همه‌جانبه و مسوولا‌نه مردم در پاي صندوق‌هاي راي مي‌باشد. عدالت كه به عنوان يكي از مهم‌ترين شاخص‌هاي موردنظر ايشان در نظام جمهوري اسلا‌مي مطرح شده، از موارد مهمي است كه توجه بيشتري مي‌طلبد. عدالت در تمام بخش‌ها يك ضرورت است. اما در بخش اقتصاد عدالت به معني توزيع فقر و نابرابري نيست. عدالت ارجاع امور به منزلت درست آن و نشاندن هر امري در قدر خويش است. در حوزه سياسي نيز عدالت به معناي ايجاد ظرفيت برابر، منصفانه و غيرجانبدارانه براي تمام كساني است كه در اين عرصه فعاليت مي‌كنند. ايشان تاكيد نمودند، تمام دولتمردان گذشته نيز درجهت استقرار ارزش‌هاي نظام صادقانه فعال بودند. اين اظهارنظر، پاسخ صريح به مدعيان جديد عرصه سياست بود كه خود را استثنايي در دوران انقلا‌ب مي‌دانستند. خواسته يا ناخواسته، آگاهانه يا ناآگاهانه، آن همه خدمات و تلا‌ش‌ها را ناديده انگاشته، سود حاصل از برنامه‌ريزي، تلا‌ش و مجاهدت مردم ايران حتي در ماجراي پرونده هسته‌اي را درصدد بودند تنها به حساب خويش واريز نمايند! فارغ از آنكه عمده تلا‌ش‌ها در دوره دولت‌هاي گذشته صورت پذيرفته است.

موضوع مهم ديگر خواست ايشان براي تحقق مجلسي پوياتر و فعال‌تر است. اين امر بدان معنا است كه رهبري ظرفيت افزون‌تري براي مجلس شوراي اسلا‌مي قائل است. مجلس پويا و فعال تنها با حضور نمايندگان فهيم، كاردان، شجاع و كارشناس تشكيل مي‌شود، وگرنه مجلس تبديل به خانه‌اي براي تمركز وكيل‌الدوله‌ها خواهد شد.

امام خميني(ره) مجلس را در رأس امور و <مدرس> را نماد يك نماينده آگاه و دلسوز مي‌دانستند. نماينده‌اي كه در مقابل قدرت خاضع نبود. همواره كنار مردم مي‌ايستاد و از هيچ سرنيزه و يا صف سرنيزه‌داران نمي‌هراسيد. داستان برخورد مدرس با فرمانفرمائيان و رضاخان ميرپنج از فرازهاي مشهور تاريخ معاصر ايران است. ‌

نمايندگان ملت بايد شخصيت‌هايي مستقل، آگاه، مدافع ارزش‌هاي انقلا‌ب و خردمند باشند. با وجود مجلسي آگاه و فعال دولت به بالندگي خواهد رسيد. متاسفانه در سال‌هاي اخير برخي از دولتمردان بدشان نمي‌آيد جاي خود را با مجلسيان تعويض نمايند. يعني آنكه از فرآيند نظارت شانه خالي كنند و خود را فارغ از برتري و قوه نظاره‌گري مجلس بپندارند. چنين تفكري در ذات خود ضد مردم‌سالا‌ري است. در ايران كه حكومت بر دو پايه اسلا‌ميت و جمهوريت مستقر است، چنين نگرشي ضد مردم‌سالا‌ري ديني است. دولت‌ها از آنجا كه قدرت دارند، بايد با قدرت ديگري كنترل و مهار شوند. اصل تفكيك قوا برآيند چنين نگرشي است. ملت ايران نيز در اين ميان نقش و جايگاه خود را دارند، مردم ايران نمي‌توانند و نبايد حق نظارت و سرپرستي خود بر امور جاري كشور را فراموش و يا واگذار نمايند.

دموكراسي‌هاي غيرمستقيم مشاركتي، براي آن است كه مردم از ميان خود نمايندگاني كه بيشترين نزديكي را با منافع مردم دارند، برگزينند، تا آنها در قوه مقننه بر عملكرد قوه مجريه ناظر باشند. ‌

چنانچه به هر دليلي ملتي نخواهد و يا نتواند از اين امكان استفاده نمايد، خود مسوول مستقيم مشكلا‌ت خويش است. امروز سياست دامنه گسترده‌اي را شامل مي‌شود، نمي‌توان به بهانه عدم علا‌قه به سياست يا فراهم نبودن همه شرايط مشاركت قهر كرد و در خانه نشست. همان‌گونه كه مهدي كروبي دبيركل حزب اعتماد ملي ديروز در نشست دانشجويان اميركبير بيان كردند، كناره‌گيري و خانه‌نشيني امتيازي است كه ما به جريان هايي مي‌دهيم كه مردم را تنها براي زينت مجالس مي‌خواهند و ذاتا به نظارت و برتري آنها بر امور جاريه اعتقادي ندارند.

لذا بر همگي فرض است حتي اگر همه شرايط مهيا نيست، با حداقل‌ها نيز اجازه به حاشيه راندن جريان اصلا‌ح‌طلب و مردم‌باور را ندهند. اين حداقل كاري است كه مي‌توانيم انجام دهيم. ما همچنان به امثال مدرس نيازمنديم.

همبستگي

روزنامه همبستگي در سرمقاله امروز خود با عنوان "چرا مجلس ششم؟" به قلم مازيار آقازاده آورده است:

چندي است كه برخي از احزاب ، اشخاص و مطبوعات و رسانه هاي جناح اصولگرا به بازخواني پرونده عملكرد مجلس ششم نشسته اند و تقريباً روزي نيست كه در مطالب روزنامه ها (كيهان و رسالت) سايت ها و نطق ها و موضع گيري هاي آنان حمله اي به مجلس ششم صورت نگيرد. قطعاً هر عقل سليمي مي داند كه هر مجلسي داراي نقاط قوت و ضعف است كه بايد به موقع و بجاي خود مورد نقد قرارگيرد. اما نكته اينجاست كه چرا اقتدارگرايان امروز و در آستانه انتخابات مجلس هشتم به فكر نقد عملكرد مجلس ششم افتاده اند و چه چيزي آنها را واداشته تا بي محابا به فكر نقد مجلس ششم بيفتند؟ به نظر مي رسد اين اقدام اقتدارگرايان يك تاكتيك سياسي و تبليغاتي از سوي آنان براي فرار از نقد عملكرد مجلس هفتم است. بايد اذعان كرد كه كارنامه عملكرد مجلس هفتم و دولت نهم آنقدر خالي از فايده و پر از اشتباه است كه نمي خواهند افكار عمومي در آستانه انتخابات مجلس هشتم به پرسش از عملكرد مجلس هفتم و اقدامات اين مجلس ساكت و مطيع (و به قول برخي از نمايندگان اصولگراي مجلس هفتم در مشت دولت نهم) در راستاي شعارهاي دهان پركن اقتصادي و رفاهي داده شده در چهار سال پيش بپردازند. در حالي كه بجاست در آستانه انتخابات مجلس هشتم به نقد عملكرد مجلس هفتم نشست و دليل اينكه امروز طراحان عمليات رواني و تبليغاتي جناح اصولگرا با مسكوت گذاردن نقدعملكرد مجلس هفتم به تخريب مجلس ششم پناه برده‌اند در اين است كه در چهار سال فعاليت مجلس هفتم هيچ سنگر قابل دفاعي ندارند كه پشت آن موضع بگيرند بنابراين به اين فكر افتاده اند كه بهتر است براي فرار از پاسخگويي و نقد مجلس هفتم موضوع انحرافي تخريب مجلس ششم را پيش بكشند تا هم به زعم خودشان حرفي براي گفتن داشته باشند... چرا كه به نظر مي رسد از باب عملكردشان در مجلس هفتم حرفي براي گفتن و ارئه گزارش به ملت ندارند و هم اينكه با انحراف افكار عمومي توجه آنها را بجاي نقد عملكرد مجلس هفتم به مجلس ششم جلب كنند و از سوي ديگر وقت فعالين سياسي و اصلاح طلب را به جاي پرداختن به نقد مجلس هفتم (كه بهترين و به موقع ترين زمان آن اكنون است) به پاسخگويي در قبال عملكردشان در مجلس ششم صرف كنند و مهم تر از همه با ايجاد انشقاق در جريان اصلاح طلب و با بزرگ كردن اظهارات و مواضع برخي افراد و جريانات اصلاح طلب ميان آنها اختلاف افكني كنند. در اين راستا ذكر نكاتي چند ضروري به نظر مي رسد: 1- احزاب و فعالين سياسي اصلاح طلب بايد توجه داشته باشند كه در دام اين تاكتيك سياسي و تبليغاتي در چارچوب عمليات رواني طراحي شده از جانب رقيب گرفتار نشوند و با تمام توان خويش به جاي پاسخ گفتن و موضع گيري در قبال تخريب عملكرد مجلس ششم به نقد اصولي و حساب شده مجلس هفتم همت گمارند چرا كه به نظر مي رسد رقيب اقتدارگرا با وقوف به عملكرد ضعيف و پر انتقاد خود در مجلس هفتم (كه حتي صداي برخي اصولگرايان مستقل را نيز بلند كرده) سعي دارد تا آتش حملات رسانه‌اي خود را به مجلس ششم متمركز كند. در اين زمينه بايد برخي از بزرگان جريان اصلاح طلب كه در هفته هاي اخير باگشودن پرونده مجلس ششم به تحقق اين استراتژي در قالب عمليات رواني اقتدارگرايان كمك كرده‌اند ، بيشتر به هوش باشند. 2- اتفاقاً اگر پرونده مجالس هفتگانه پس از انقلاب در يك نگاه منصفانه و كارشناسي مورد بازخواني و نقد قرار گيرد مجلس ششم نه تنها نمره‌اي منفي نمي‌گيرد بلكه در مقام مقايسه با مجالس قبل و بعد از خود عملكرد بسيار مثبتي داشته است. هيچ مجلسي همانند مجلس ششم در پي گيري حقوق شهروندان، نقد عملكرد دستگاههاي حاكميتي و ارايه طرح هاي راهگشاي اقتصادي موفق عمل نكرده است و اگر انسداد مصوبات مجلس ششم از سوي شوراي نگهبان نبود قطعاً امروز كارنامه با معدل بالاتري كسب مي كرد. كسانيكه امروز و گذشته به نقد (و در واقع تخريب) مجلس ششم همت گمارده‌اند خود بارها اعتراف كرده‌اند كه از شنيدن نطق‌هاي پيش از دستور مجلس ششم لرزه براندامشان مي‌افتاده است. اين اعتراف خود بهترين گواه براي اثبات عملكرد مثبت مجلسي پرسشگر و فعال در احقاق حقوق شهروندان و پرسشگري از دستگاههاي حاكميتي است. در واقع فلسفه تشكيل پارلمان نيز نظارت و پرسشگري بر قوه اجراييه در معناي خاص و حاكميت در معناي عام از سويي و احقاق حقوق ملت از سوي ديگر مي باشد و مجلس ششم در اين دو حوزه كارنامه موفقي از خود به جاي گذاشته است. كساني كه امروز نقد ، پرسشگري و طراوت مجلس ششم را مورد نكوهش قرار مي دهند و ضعف ، سستي و بي عملي مجلس هفتم را با عنوان (مجلسي آرام و غيرمتشنج) مي ستايند در واقع خواهان آرامشي گورستاني از سويي و فرار از پاسخگويي به ملت و نمايندگان منتخب آنان از سوي ديگر هستند و رد صلاحيت هاي گسترده اخير داوطلبان اصلاح طلب مجلس هشتم نيز در راستاي تشكيل چنين مجلس مطلوب و مطيع است كه نه از پرسشگري در آن خبري باشد و نه از حقوق شهروندي در آن اسمي. اين چنين مباد.

جمهوري اسلامي

روزنامه جمهوري در سرمقاله امروز خود با عنوان "تلاش صهيونيست ها براي انتقال كانون بحران از غزه به لبنان" آورده است:

سير تحولات پرشتاب منطقه فرصتهاي محدودي را براي آتش افروزي آمريكا و صهيونيست ها باقي نگذاشته است اما واشنگتن براي وارد ساختن رژيم صهيونيستي به يك جنگ جديد با حزب الله لبنان و ايجاد جنگ داخلي در لبنان از خود بي تابي نشان مي دهد.

بطور همزمان اصرار آمريكا و صهيونيست ها براينست كه نوار غزه براي مدتي آرام باشد تا رژيم تل آويو فرصت داشته باشد برروي بحران لبنان با طرفهاي عرب هماهنگي كند و از استعدادهاي محدودي كه اعراب مرتجع در اين مقوله در اختيار دارند بنفع اسرائيل بهره برداري شود.

جدي ترين طرح در اين زمينه پيشنهاد اعزام نيروهاي ناتو در مرز غزه و استقرار آنها بعنوان نيروهاي حايل بين فلسطيني ها و ارتش رژيم صهيونيستي است . اگرچه محمود عباس و جناح خائن فتح از اين طرح استقبال كرده اند و حتي براي موفقيت آن متعهد شده اند كه هرگونه همكاري مورد انتظار در اين زمينه را بعمل آورند ولي جنبش مقاومت اسلامي حماس ضمن رد اين پيشنهاد مراتب مخالفت صريح خود را با استقرار ارتشهاي ناتو در مرز غزه اعلام داشته و خاطرنشان ساخته است كه نظاميان ناتو را بعنوان « نيروهاي اشغالگر » تلقي كرده و همانند دشمن با آنها رفتار خواهد كرد.

رسانه هاي صهيونيستي اخيرا گزارش داده اند پيشنهاد اصلي در اين زمينه از جانب واشنگتن مطرح شده و هدف آن ايجاد اطمينان براي ارتش صهيونيستي در مرحله عقب نشيني از مرز غزه بوده است . بموجب اين طرح پس از عقب نشيني احتمالي ارتش صهيونيستي از اين منطقه گروههاي برگزيده از ارتشهاي « ناتو » جايگزين آنها مي شوند و بعنوان نيروهاي حايل ميان ارتش رژيم صهيونيستي و نوار غزه مستقر خواهند شد.

برخي شواهد و قرائن موجود نشان مي دهد اين طرح در برگيرنده بسياري از اهداف و برنامه هاي اسرائيل است و بطور همزمان بخش اعظم مسائل و مشكلات ارتش صهيونيستي در پشت « ديوار حائل » را رفع مي كند و يا پوشش مي دهد.

اين نكته از آن جهت اهميت دارد كه حتي احداث ديوارهاي بتني در اطراف نوار غزه هم نتوانست امنيت رژيم صهيونيستي را تضمين كند و در جريان محاصره نظامي غزه و بستن گذرگاههاي فلسطيني اتفاقات غيرمنتطره اي رخ داد كه اوضاع را به زيان اشغالگران تغيير داد. رزمندگان فلسطيني با ايجاد انفجارهاي متمركز در پشت ديوار حائل توانستند معبر بزرگي را ايجاد كنند و با انهدام بخشي از ديوار حائل « ابتكار عمل » را دردست بگيرند. اين پديده باعث شد كه صدها هزار فلسطيني بدون هيچگونه محدوديتي بتوانند وارد بخش هاي مرزي مصر شوند و براي تامين مايحتاج اوليه غذا و دارو اقدام كنند.

حماس سپس تهديد كرد كه اگر محاصره نظامي غزه و بستن گذرگاههاي فلسطيني ادامه يابد با شكستن كامل ديوار حائل صدها هزار فلسطيني به سوي مناطق اشغالي فلسطين سرازير شده و به عمليات آزادسازي سرزمينها خواهند پرداخت . اين تهديد جدي ابعاد وخامت اوضاع را به مقامات ارشد رژيم صهيونيستي خاطرنشان ساخت و آنها دريافتند كه بر اثر فشار نظامي بر غزه به بحراني دامن زده اند كه خود بوجود آورده بودند. اكنون رژيم اشغالگر با همكاري رژيم كمپ ديويدي قاهره گذرگاه « رفح » را مسدود كرده ولي بصورت قطره چكاني به تامين نيازهاي فلسطيني ها در مقياس محدودي پرداخته است . صهيونيست ها حتي حاضر نشدند پيشنهاد محمود عباس و جناح خائن فتح براي واگذاري اداره گذرگاههاي فلسطيني به تشكيلات خودگردان را بپذيرند و احساس كردند ممكن است فتح و جناح محمود عباس بخواهند شكست هميشگي خود را از اين طريق جبران كنند و شرايطي را به وجود آورند كه زيانش متوجه اشغالگران شود. پيشنهاد استقرار ارتشهاي ناتو طرح مشترك آمريكا و صهيونيست ها براي مقابله با شرايط شكننده و نامطمئن كنوني اسرائيل براثر شكسته شدن ديوار حائل است كه امكان هجوم 500 هزار فلسطيني به سرزمينهاي اشغالي را براي جنبش حماس بهمراه آورده است .

اگرچه آمريكا و رژيم صهيونيستي هنوز هم اميدوارند كه اين طرح را اجرا كنند ولي تهديد حماس براي حمله به نظاميان ارتشهاي ناتو و برخورد با آنها بعنوان « دشمن اشغالگر » اساس محاسبات مشترك واشنگتن ـ تل آويو را بكلي درهم ريخت .

« سامي ابوزهري » سخنگوي حماس در اين زمينه مواضع محكمي را اعلام داشته و مي گويد : مردم فلسطين درصدد آزادسازي سرزمينهاي اشغالي با دست خود و با تكيه بر توان خود هستند و نمي گذارند اشغال توسط اسرائيل به اشغال توسط ارتشهاي « ناتو » مبدل شود و فقط نام اشغالگران تغيير كند ولي ماهيت اشغال همچنان حفظ شود.

حتي اگر اصل موضوع اعزام نظاميان ارتشهاي ناتو در ابهام قرار گيرد و عملي نشود پيشنهاد مستشاران نظامي آمريكا به دولت « ايهود اولمرت » اينست كه فعلا از تحريك بيشتر فلسطيني ها در نوار غزه اجتناب كند و در مسير آرام ساختن غزه گام بردارد و در عوض برروي لبنان و ايجاد جنگ داخلي لبنان و بحران سازي در اين كشور متمركز شود. روزنامه « المنار » در اين خصوص فاش كرد كه فرانسه آمريكا اسرائيل و برخي كشورهاي عربي به توافق رسيده اند كه طرح مشتركي را براي بحران سازي در لبنان به مرحله اجرا بگذارند. مطابق ارزيابي هاي اوليه اين طرح بايستي ظرف 6 هفته آينده اجرا شود و اگر كارها مطابق پيش بيني به پيش برود حزب الله لبنان به زعم مخالفان يا درگير جنگ داخلي مي شود يا با ارتش لبنان مواجه مي گردد و يا توان ورود به تحولات داخلي لبنان را از دست مي دهد. مطابق برنامه ريزيها قرار است پادشاه عربستان شاه اردن و حسني مبارك رئيس رژيم كمپ ديويدي قاهره براي هماهنگي در اين زمينه با يكديگر ديدار و گفت وگو كنند تا سازمان هاي امنيتي اين 3 رژيم براي بحران سازي در لبنان به جناح 14 مارس كمك نمايند .

هدف استراتژيك اين توافقات بر تضعيف حزب الله و يا اخراج آن از صحنه سياسي لبنان متمركز شده ولي نگراني مشترك همه طرفها اينست كه سرنوشت جنگ 33 روزه دوباره تكرار شود و حزب الله اين بار قدرتمندتر از هميشه پيروز ميدان گردد .

در همين حال آنگلا مركل صدر اعظم آلمان هم حمايت برلين از جناح توطئه گران را اعلام كرده ولي مسئله اينست كه در جريان جنگ 33 روزه هم دقيقا همين طيف نيروها در خدمت ماشين جنگي رژيم صهيونيستي بود ولي كاري جز رسوائي و شكست و ناكامي از پيش نبرد و خفت ناشي از افشاي خوش خدمتي هايش هنوز هم گريبانگير همين طيف خائن شده است .

هشدار سيدحسن نصرالله دبيركل حزب الله لبنان در مورد آثار و تبعات جنگ احتمالي اسرائيل عليه لبنان دقيقا به همين مسئله اشاره دارد كه درصورت شروع تهاجم جديدي توسط صهيونيست ها « تير خلاص » موجوديت رژيم صهيونيستي هم زده خواهد شد. طبعا اگر كميته تحقيقات دولتي « وينوگراد » به بررسي علل و عوامل موثر در شكست و ناكامي اسرائيل در جنگ 33 روزه پرداخت در آنصورت ديگر رژيم صهيونيستي باقي نخواهد ماند تا مسئوليت بررسي علل نابودي آن به كسي واگذار شود.

« ايهود باراك » و ژنرال « گابي اشكنازي » در ماههاي اخير تلاش فشرده اي انجام دادند كه به ارتش صهيونيستي روحيه بدهند ولي گفته مي شود وقتي در جلسات كابينه رژيم صهيونيستي از آنان سئوال شده است كه آيا خودشان اين ادعاها را قبول دارند پاسخ اين سئوال منفي بوده است . همين ترديدها و نگراني هاست كه رژيم صهيونيستي را از دست زدن به هر اقدامي باز مي دارد زيرا آنها بهتر مي دانند كه اين يك خودكشي در تمامي زمينه ها محسوب مي شود.

كيهان

روزنامه كيهان در سرمقاله امروز خود با عنوان "فرمول راهگشا "به قلم حسين شريعتمداري آورده است:

اين داستان را پيش از اين هم به مناسبتي نقل كرده ايم و شرح دوباره آن اگرچه مصداق «حديث مكرر» است اما به قول امام راحلمان(ره) «تكرار» هميشه ملال آور نيست بلكه گاه نشانه تاكيد است و از اهميت يا عبرت انگيز بودن آن حكايت دارد، نظير تكرار برخي از داستان ها در كلام الهي كه هربار به مناسبتي متفاوت با مناسبت قبلي آمده است و در همه حال شنيدني و عبرت گرفتني.

در دوران صفويه، علماي بزرگ شيعه كه آن روزها در اصفهان گرد آمده بودند تصميم گرفتند يكي را از ميان خود به نجف اشرف بفرستند و از مرحوم ملااحمد اردبيلي معروف به «مقدس اردبيلي» كه عالمي بلندمرتبه و صاحب كرامات بود براي هجرت به اصفهان و رونق بخشيدن به حوزه هاي علميه ايران دعوت كنند. در پي اين تصميم، مرحوم شيخ بهايي، دانشمند برجسته و بلندآوازه آن روزگار براي انجام اين ماموريت انتخاب شده و به نجف اشرف اعزام شد. مي گويند مرحوم شيخ بهايي بعد از ورود به نجف بدون فوت وقت به ديدار مرحوم مقدس اردبيلي رفت و او را در محل درس و مشغول بحث و فحص يافت. شيخ در گوشه اي نشست و در جريان بحث به روال مرسوم در حوزه هاي علميه كه هنوز هم پا برجاست، به يكي از مباحث مطرح شده از سوي مرحوم مقدس اشكال گرفت كه استاد پاسخ داد. شيخ با استدلالي ديگر اشكال خويش تكرار كرد و مرحوم مقدس به آن نيز پاسخي مستدل داد ولي مرحوم شيخ بهايي كه قانع نشده بود، اشكال مورد نظر خود را به بيان ديگر و با ارائه دلايل جديدتر مطرح كرد و در اين هنگام مرحوم ملااحمد اردبيلي ساكت شد و اين سكوت در فرهنگ حوزه به معناي آن بود كه اشكال را وارد دانسته و نظر اشكال كننده را پذيرفته است. صبح فردا كه آن دو بزرگوار يكديگر را ملاقات كردند، مرحوم مقدس اردبيلي، اشكال روز قبل مرحوم شيخ بهايي را پاسخ گفت و شيخ كه پاسخ را قانع كننده و مستدل يافته بود پرسيد؛ آيا حضرت آقا، شب گذشته درباره اشكال ديروز من تأمل و مطالعه فرموده و پاسخ آن را يافته اند؟ و مرحوم مقدس گفت؛ پاسخ اشكال شما را ديروز هم مي دانستم اما ترجيح دادم كه در اين مباحثه به شخصيت علمي شما كه امروزه در بلاد اسلامي بلندآوازه ايد خدشه اي وارد نشود و ديگران نيز مباحثه علمي ما را به جدال ميان عالمان اسلام تفسير نكنند.

تيتر ديروز كيهان كه با عنوان «هاشمي رفسنجاني، ميهمان احمدي نژاد» بر تارك صفحه اول روزنامه نشسته بود و در فرهنگ روزنامه نگاري از با اهميت تر بودن اين خبر در مقايسه با ساير اخبار و گزارش هاي روز حكايت مي كرد، بلافاصله بعد از انتشار روزنامه با استقبال گسترده خوانندگان روبرو شد به گونه اي كه سيل تماس هاي پي درپي را به خطوط تلفني كيهان سرازير كرد و پيامك هاي ارسالي از طريق تلفن هاي همراه نيز جاي جداگانه خود را داشت.

ماجرا چه بود؟ هرچه بود پاسخي به انتظار- و يا بخوانيد نياز- مردم بود كه مسئولان خود را هرچند با يكديگر اختلاف نيز داشته باشند، دور از هم نمي پسندند. يكي از مسئولين نهاد رياست جمهوري درباره اين ميهماني به خبرنگار كيهان گفته بود «اين ديدار كه به شكل كنوني براي نخستين بار برگزار مي شود- يعني بيرون از روال ديدارهاي پيش بيني شده و رسمي است- محصول توجه اركان سياسي نظام به توصيه حكيمانه رهبر معظم انقلاب است مبني بر اين كه دلخوري هاي جزيي نبايد باعث جدايي و تفرقه شود.» ديدار دوشنبه شب اگرچه يك نشست صميمي ميان اعضاي مجلس خبرگان با رئيس جمهور و برخي ديگر از دولتمردان بود ولي اهميت و برجستگي آن روي ديدار صميمي و بي تكلف آقايان هاشمي رفسنجاني و احمدي نژاد متمركز بود چرا كه وجود پاره اي از اختلاف سليقه ها و يا تفاوت در «تحليل شرايط» و يا «روش هاي متفاوت در اجرا» ميان آيت الله هاشمي رفسنجاني و دكتر احمدي نژاد «راز سر به مهري» نبود كه به قول خواجه شيراز، «عارف سالك» به كس نگفته باشد و خلايق در حيرت افتاده باشند كه «باده فروش از كجا» شنيده است؟! اين اختلاف نظرها و سليقه ها طي دو سال و چند ماه كه از رياست جمهوري آقاي احمدي نژاد مي گذرد، نه فقط نقل محافل داخلي است و روزي نيست كه روزنامه ها درباره آن به كنايه يا به صراحت مطلبي نداشته باشند، بلكه رسانه هاي بيگانه هم كه چشم ديدن هيچيك از دو سوي اين ميدان را ندارند، همه روزه هيزمي انبوه در ميانه اين ميدان مي گذارند و به هواي آتش افروزي بر آن مي دمند.

سخن اين نيست كه طرفين ماجرا، نظرات متفاوت خويش را كنار بگذارند- اگرچه حق، يكي بيش نيست و شايسته آن كه همگان به حق بگرايند- بلكه سخن آن است كه تفاوت ديدگاهها مخصوصا در شرايط حساس كنوني، نقار و جدايي در پي نداشته باشد و به قول رهبر معظم انقلاب «امسال، سال اتحاد ملي ناميده شده و معناي آن، اين است كه خانواده انقلاب بايد بدون توجه به مسائل جزيي و بگومگوهاي بي اهميت، همگرايي خود را روز به روز مستحكم تر كند.» چرا كه مسئولان نظام با حفظ ديدگاههاي متفاوت و حتي متضاد در مسائل مياني هم مي توانند و بايد به اعتبار اهداف نهايي مشترك، كنار يكديگر قرار بگيرند.
ديروز- سه شنبه- رهبر معظم انقلاب در ديدار اعضاي مجلس خبرگان با ايشان بر نكته با اهميت و تعيين كننده اي تاكيد فرمودند كه مي تواند يك نسخه كارساز و فرمول راهگشا براي هميشه باشد. ايشان با اشاره به محكمات انقلاب و خط امام خميني(ره) به عنوان شاخصه هاي نظام اسلامي كه هويت جمهوري اسلامي ايران است و بايد هميشه آشكار و تابلوي نظام باشد بر اين فرمول تاكيد فرمودند كه «مجموعه نيروهاي معتقد به انقلاب با سلايق و عقايد مختلف بايد در چارچوب اصول با يكديگر اتحاد و همكاري داشته باشند و مرزهاي فكري، عقيدتي و ارزشي خود را با دشمن پررنگ كنند».

با استفاده از اين فرمول، بسياري از صف بندي هاي داخلي تغيير پيدا مي كند و تابلوهاي سياسي جابه جا مي شود. به عنوان مثال، اگر گروههاي سياسي با دشمنان بيروني و داخلي نظام مرزبندي روشن و مشخصي داشته باشند و در همان حال به قول رهبر معظم انقلاب «در بيان اصول اسلام و ارزش هاي انقلاب با هيچكس تعارف نداشته باشند» اولاً؛ عرصه سياسي كشور شفاف و بي غبار شده و دوست و دشمن به آساني قابل شناسايي خواهند بود، ثانياً؛ جريان هايي كه زلف سياسي خود را با دشمن گره زده اند نمي توانند در پوشش احزاب و گروههاي معتقد به نظام فعاليت كنند. ثالثاً؛ دوستاني كه با تابلوهاي تحميلي و نام ها و نشانه هاي ساخت دشمن از هم جدا افتاده اند- هرچند كه با يكديگر اختلاف نظرهايي در دايره نظام داشته باشند- به يكديگر پيوند مي خورند، رابعاً؛ فرصت مانور نفاق از دشمنان بيروني و دنباله هاي داخلي آنها گرفته مي شود و به قول آقا، نمي توانند با بهره گيري از فضاي غبارآلود، افراد و جريان هاي معتقد به مباني اسلام و انقلاب را «تندرو»! و كساني كه به نظام اسلامي اعتقادي ندارند را «ميانه رو»! معرفي كرده و با تبليغات سالوسانه، خواستار حضور ميانه روها - يعني دوستان خود و دشمنان مردم- در كانون هاي قدرت و تصميم سازي جمهوري اسلامي ايران شوند و...

در اين حالت و با استفاده از فرمول منطقي و روشني كه آقا ارائه فرموده اند تكليف افراد و جرياناتي كه مخالفت بنيادين خود با مباني اسلام و انقلاب را در پوشش مخالفت با اين و آن مطرح مي كنند و در حالي كه بارها از سكولاريزم و بي اعتقادي خود به نظام اسلامي سخن گفته اند، در فصل انتخابات به دوستي با اسلام و انقلاب تظاهر مي كنند و... نيز روشن خواهد شد و اين يكي از دستاوردهاي بزرگ به كارگيري فرمول ارائه شده از سوي رهبر معظم انقلاب است.

حزب‌الله

روزنامه حزب‌الله در سرمقاله امروز خود با عنوان "آلزايمر" آورده است:

1 - شانزده روز ديگر تا زمان برگزاري انتخابات هشتمين دوره مجلس شوراي اسلامي باقيمانده است. بسياري از گروه‌ها، احزاب و اشخاص به تكاپو افتاده‌اند و بازار تبليغات غيرمستقيم داغ است. در ميان شيوه‌هاي سنتي تبليغي در اين دوره بهره‌گيري از فناوري اطلاعات و ارتباطات نيز باب شده است. پيامك‌هاي داوطلبان كه همراه با مطالب گوناگوني چون تبريك، تسليت، كلمات قصار و ... است به نوعي تبليغ زودهنگام تلقي مي‌شود. راه‌اندازي سايت و وبلاگ و استفاده از فضاي مجازي نيز از جمله ابزارهاي ديگر تبليغي در اين دوره است كه شايد نتواند جايگزين شيوه‌هاي سنتي همچون چاپ پوستر، بنر، تراكت و توزيع كاغذي زندگينامه و برنامه‌هاي داوطلبان نباشد اما به نسبت، نقش مهمي را در اين زمينه ايفا مي‌كند.

اما برخورد مردم با اين تبليغات زودهنگام و حتي به موقع چگونه است؟

2 - روز يكشنبه در تاكسي با راننده از هر دري سخني مي‌گفتيم تا بحث به انتخابات كشيده شد و گفت: مردم حزب و گروه و جريان و سياسي‌كاري نمي‌شناسند، به سفره‌شان نگاه مي‌كنند و وضع زندگي‌شان! مثلا من سال 84 خانه‌ام را با 2 ميليون تومان رهن كردم و ديروز كه براي تمديد رفتم صاحبخانه مي‌گويد 30 ميليون تومان! يعني 15 برابر، مگر من راننده تاكسي حقوقم 15 برابر شده كه بتوانم اين مبلغ را بپردازم؟

مي‌خواستم بگويم: اين چه ربطي به انتخابات داره و يا گفته او را به حساب شنيده‌هاي رايج در تاكسي‌ها بگذارم يا آنكه قاعدتا بايد با نگاه عاقل‌اندر سفيه در مقابلش سكوت مي‌كردم و نيش‌خندي مي‌زدم اما هر چه كلنجار رفتم ديدم با اينكه منطق صحبت او خيلي ساده‌انگارانه بود اما حقيقت داشت. به‌ويژه آنكه وقتي من منتظر بودم تا او از عدم حضورش در پاي صندوق‌هاي راي بگويد، ادامه داد: اگر ما راي مي‌دهيم فقط به عشق آقاست و حفظ انقلاب! حتي اگر رهن اين خانه 300 ميليون شود!

اينجا بود كه من كم آوردم، تنها گفتم بابا اي والله ...

3 - آلزايمر، بيماري مزمن بسياري از منتخباني است كه با اعتماد مردم راهي بهارستان مي‌شوند. روزهاي آينده وعده‌ها و وعيدهايي خواهيد ديد و شنيد كه همچون جوايز قرعه‌كشي بانك‌ها دود از راس مبارك‌تان بلند مي‌كند اما همين كه نمايندگان محترم البته نه همه بر كرسي‌هاي سبزرنگ جلوس كردند و خدم و حشمي برايشان فراهم شد و ... علامت‌هاي بيماري آلزايمر در آنها به‌تدريج ظاهر مي‌شود تا جايي كه در نوع حاد اين بيماري، فرد اساسا همه چيز را منكر مي‌شود و مي‌گويد: كي من، من اينها را گفته‌ام، عمرا!

4 - قاطبه مردم، حضورشان در پاي صندوق‌هاي راي براي اثبات وفاداري به نظام جمهوري اسلامي و آرمان‌هاي بلند بنيانگذار انقلاب، خميني كبير و همچنين بيعت با رهبر فرزانه انقلاب است. در اين ميان، بر مسئولان اجرايي، تقنيني و قضايي فرض است كه پاسخ اين وفاداري را با خدمتگذاري بي‌منت بدهند. خدمتگذاري كه در سفره و زندگي روزمره مردم مشهود باشد.

5 - براي شفاي عاجل همه مريض‌ها به‌ويژه مبتلايان به آلزايمر دعا كنيم.

سياست روز

روزنامه سياست روز در سرمقاله امروز خود با عنوان "وحدت اجتماعي و امنيت اجتماعي "به قلم علي محقق آورده است: در باب طرح امنيت اجتماعي تا به حال حرف و حديث‌هاي فراواني در رسانه‌ها مطرح شده است كه نوعا مشتمل بر دو نوع است؛ يا تاييد دربست و تام و تمام اين طرح است يا رد كامل آن كه هر دو از انصاف و اخلا‌ق اسلا‌مي به دور مي‌باشد. اين طرح اگرچه بر پايه يك نياز فرهنگي - اجتماعي نضج گرفت و نظرسنجي‌ها نيز نشان مي‌داد كه مردم از اين طرح پشتيباني مي‌كنند، اما برخي نواقص و اقدامات تند و بدون مطالعه و فاقد تدبير، متاسفانه باعث شده است كه دشمنان انقلا‌ب حربه‌اي را به كف آورده و بكوشند بر پايه اين اقدامات ناصواب، به تبليغ عليه نظام مقدس جمهوري اسلا‌مي و پرسنل خدمتگزار نيروي انتظامي بپردازند.

بديهي است كه اخلا‌ق اسلا‌مي واصل سمحه و سهله اسلا‌مي حكم مي‌كند كه اگر فردي از روي ناآگاهي و قلت سطح فرهنگي اقدام هنجارشكنانه‌اي را صورت داد، با او به زبان تبشيري و نرم سخن گفته شود تا به خطاي خود پي برد و خداي نخواسته به واسطه برخوردي خشن از ديانت روي گردان نشود.

متأسفانه بعضا ديده مي‌شود، رفتار برخي از مأموران نيروي انتظامي با برخوردهاي خشن و تند با برخي از افراد بد حجاب، باعث مي‌شود رخ نمودن يك ناهنجاري به نام «بدحجابي» به نضج ناهنجاري عظيم‌تري منجر شود و حتي وحدت اجتماعي دستخوش بحران شود. بديهي است كه اين افراد بدحجاب نيز شهروند نظام جمهوري اسلا‌مي ايران محسوب مي‌شوند ناهنجاري‌اي هم كه از جانب آنان واقع مي‌شود بايد در چارچوب قوانين مترقي نظام و همچنين موازين اخلا‌قي اسلا‌م به آن رسيدگي شود.

نوع مواجهه با پديده بدحجابي در دو محور فرهنگ سازي و اقدامات ايجابي بايد صورت پذيرد كه آن برخورد ايجابي نيز بايد بر پايه كنش فرهنگي سامان يابد. بديهي است كه برخورد ايجابي با بدحجابي در برخي مواقع لا‌زم و ضروري است اما شكل اين امر اهميت فوق‌العاده‌اي دارد و مي‌طلبد به ماموران آموزش‌هاي اجتماعي در اين باب ارائه شود. پر واضح است كه برخي از ماموران زحتمكش و خدوم نيروي انتظامي به واسطه نوع نگاه و شغلي كه در آن مشغول به خدمت هستند، ممكن است به يك ناهنجاري نگاهي منطبق با يك اقدام ضد امنيتي يا مسئله‌اي ديگر داشته باشند كه در اين صورت امر واقع در هاله‌اي از وهم مستور مي‌شود. يك پديده نابه هنجار برآمده از كمرنگ شدن ارزش‌هاي يك فرهنگ در سطح ذهنيت فردي يا گستره فرهنگ عمومي جامعه است. در اين صورت بايد براي مقابله با آن ناهنجاري‌يك نگاه نرم افزارانه و خاص داشت تا نحوه برخورد ايجابي با آن واضح و عيان شود.

في‌المثل درحادثه‌اي كه در ميدان صادقيه رخ داد، به خوبي مي‌بينيم كه چطور برخي مترصد اين امر هستند تا از اشتباهات ما بهره‌گيرند و مطاع خويش را عرضه كنند. بنابراين مي‌طلبد كه هشيارانه وضعيت اجتماعي را رصد كنيم و بر مبناي آموزه‌هاي اخلا‌قي و اسلا‌مي با ناهنجاريها مقابله كنيم تا «وحدت اجتماعي» خدشه‌دار نشود.

صداي عدالت

روزنامه صداي عدالت در سرمقاله امروز خود با عنوان «راه دشوار عدالت» ‏به قلم علي قزويني آورده است: ‏مفهوم عدالت هم به لحاظ تئوريك و هم به لحاظ تاريخي واجد بار و پيشينه معنايي خاصي است كه در حيطه هاي رايج و عاميانه هم تا حد زيادي حفظ شده است. تعاريف فراواني از اين واژه ظرف دو سال گذشته در محيط هاي علمي و سياسي ارائه شده كه قصد پرداختن به آن را نداريم،بلكه مي‌خواهيم به تبيين معناي عدالت از نگاه مردمي بپردازيم كه چشم اميد خود را به تحقق عدالت در سطوح گوناگون جامعه دوخته‌اند.‏

‏ ‏از نگاه اين مردم، سامان بخشيدن به يك وضعيت نابسامان و به هم ريخته و تصويب (به معناي درست كردن) اموري كه از روال منطقي و موزون خويش خارج شده اند به گونه اي كه سهم همگان براساس نقش و تلاش آنها در فرآيندها به طور كامل لحاظ گردد، «عدالت» نام مي گيرد.

سطح اول اجراي عدالت براي جامعه ايران، ايجاد تغييرات قطعي در ساختارهاي پذيرفته شده اي است كه بسياري قائل به نبود و يا تحول در آن نيستند. در اين سطح نحوه تغيير، ميزان و شدت آن و روش هاي تغيير مورد بحث قرار مي گيرد، علاوه برآنكه دليل حاميان تغيير و سطح علمي آنها را نيز بايستي لحاظ نمود.‏ بنابراين نظر، بسياري از قوانين، سيستمها و حتي مديران بايستي دستخوش تغيير قرار گيرند. در سطح مورد نظر حفظ آرامش و پرهيز از عوارض سوء ناشي از تكان هاي شديد به خصوص در سطح مديران پر اهميت است چراكه تغيير در سطح مديريت ها البته آسان ترين تغييرات و پرسر و صداترين آنها نيز مي باشد و به همين صورت تغيير در حوزه سيستم‌ها بسيار سخت و صعب بوده و از هوشمندي بالا و آينده نگري هاي لازم برخوردار مي‌باشد.

سطح دوم يك حركت موجد عدالت، برقراري ارتباط فكري و عملي با حوزه خواص و نخبگان جامعه است.‏ اصولاً در ايجاد حركت هاي عدالت طلبانه در سطوح عالي و اوليه نيازي به بسيج توده‌ها و حمايت آنها نيست. حركت هاي عدالتخواهانه براي مورد توجه و اعتنا قرار گرفتن و مسموع واقع شدن و تداوم واقعي، نياز به جلب نظر و پشتيباني افكار عمومي دارد. ليكن ماهيت اين امر با مرحله طراحي و اجراي اوليه آن متفاوت است. نكته ديگر در باب خاستگاه(نخبه گرايانه) عدالت اين است كه اساساً كشف و شناخت نقصان ها به آگاهي، تخصص و انگيزه هاي بيشتري نياز دارد كه نوعاً و در شرايط متعارف تنها در ميان خواص و نخبگان جامعه چه نخبگان همسو و يا غير همسو پيدا مي‌شود.‏

بايد توجه كرد كه دولتي يا غير دولتي بودن جريان عدالت طلبي اصل تعيين كننده‌اي به شمار نمي آيد و اين مسئله بيشتر به ظرفيت‌هاي يك نظام سياسي بر مي‌گردد كه تا چه حد براي پذيرش چنين حركت‌هايي آمادگي دارد.

سطح سوم كه مهمترين سطح يك حركت عدالت محور است، وجود يك نقشه راه براي شكل دهي و سامان‌بخشي حركت‌هاي عدالت محور است.‏

اين مسئله از جمله نكاتي است كه بيشتر مورد غفلت عدالت محوران جامعه ما قرار گرفته است.

طراحان يك حركت عدالتخواهانه وقتي شعار امحاء فساد اقتصادي را مي‌دهند بدون آنكه اجزاء و نحوه مقابله قاطعانه را در يك فرآيند زمان بندي شده و با اوليت بندي متناسب با دارايي‌هاي خود (اعم از دارايي هاي سياسي و اجتماعي) از قبل ديده باشند تنها حامل يك طرح مبهم و كلي در ذهن خود هستند. اتفاقاً به دليل اين كه در اجراي عدالت بايد جوانب بخشي، حوزه‌اي، موضعي و موردي به خوبي ديده شود پذيرفته نيست كه طرح مورد نظر به اجمال و در پرده بيان شود.‏ طالب و داعيه دار عدالت ناگزير است تا درك و تشخيص خويش را دقيق، مستند و شفاف بيان نمايد و برنامه راهكار حال نگر و آينده نگر خود را صريح و مستدل بيان نمايد. امروز عدالت علي رغم تلاش هاي فراوان مردم و مجريان همچنان در حد يك شعار، يك ايده كلي و يك اعلام آمادگي صرف براي تغييرات در وضيعت معيشت، اشتغال و ... باقي مانده است. ‏شايد بسياري از كساني كه در دانشگاه و جامعه و دولت شعار عدالت مي دادند در آن زمان نمي‌دانستند چه بار سنگيني را بردوش گرفته و چه تعهد عظيم و خطيري بر عهده گرفته اند و شايد هنوز هم متوجه اين امر بزرگ نشده‌اند. اما شايد علي رغم اينكه بحث عدالتخواهي در سطوح سه‌گانه اي كه براي آن متصور شديم به خوبي اجرا نشده دليل ديگري را هم از عدم توفيق اين امر بتوان برشمرد. از جنبه ارادي به نظر مي‌رسد كه چون واژه عدالت، شعار و ايده فراگير و جذابي است و مي‌تواند گرايش‌هاي مختلف از طيف منتقدين و متعهدين درون نظام تا مخالفين برانداز را مشغول خود نمايد تا همواره منتظر آنچه در آينده بوجود خواهد آمد باشند. لذا آگاهانه و هوشيارانه سعي مي‌شود گزارش پيشرفت روند و ابعاد عدالت، در همين حد كلي حفظ شود چرا كه هرگونه تفصيل و توضيح خصوصاً ارائه آن در قالب يك برنامه مدون و زمان‌بندي شده مي تواند اين توقف انتقادي را از يك حالت نيمه فعال به حالت تهاجمي درآورد.

مگر يك جامعه تا چه حد مي‌تواند شوك هاي پشت سر را به سلامت بگذراند. جامعه ايران هنوز از شوك سازندگي در نيامده به شوك اصلاحات وارد شد و حال اگر تصوير مناسبي از عدالت براي آن ترسيم نگردد باز شوكي ديگر به آن وارد مي‌شود و به ازاي هر شوك هزاران درد مزمن ديگر گريبانگير جامعه مي گردد. ما فرصت‌هاي بسياري را از دست داده‌ايم و در حال از دست دادنيم. مردم حق دارند كه به دنبال آرامش، ثبات، تعادل و طمأنينه باشند. اين‌ها هيچكدام با ديندار بودن، انقلابي بودن، روشنفكربودن، عدالت طلب بودن، توسعه‌جو بودن و به طور كلي انسان رو به كمال بودن آنها تضادي ندارد. همه اين مطالب را بيان كرديم كه به اينجا برسيم كه راه رسيدن به عدالت راهي دشوار و بسيار سخت و صعب است. هم دولتمردان بايد حركتي شايسته و تلاشي شبانه‌روزي و متفكرانه نمايند و هم مردم دولتمردان را با نصيحت‌ها، اندرزها و ارائه طريق ها و مشاركت در برخي حوزه ها ياري نمايند.‏برقراري عدالت در ايران يك برنامه كلان چندين ساله مي خواهد. فعاليت ها و كارهاي مقطعي و در محدوده يك شهر و روستاي كوچك البته امري پسنديده و در خور تحسين است اما قطعاً همه عدالت نيست.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه