طنز؛ برویم فضا چه کار کنیم؟!

ماهنامه خط خطی : در خبرها خواندیم ایران تا چهار سال آینده انسان به فضا می فرستد! اولش با خودمان گفتیم خب بفرستد، به ما چه! بعد رو به خود کرده گفتیم «تو یک آریایی هستی، به من چه یعنی چه؟ سرنوشت کشورت برایت مهم نیست؟ کمی شعور داشته باش!»

بعد دیدیم خودمان راست می گوید و ما یک ایرانی باغیرت هستیم که همواره یک دستمان طبل شادانه و آن یکی دستمان پرچمی است که برخیزیده! و بر سر در خانه کوبیده ایم اما چند سوال در این مورد مطرح است: اینکه انسان هایی که به فضا فرستاده می شوند، قرار است چه کار کنند؟ اصلا چه کسانی فرستاده می شوند؟ فضا در صورت حضور ایرانیان چگونه می شود؟ آیا آنجا هم هرمز شجاعی مهر و عمو قناد هنوز در تلویزیون حضور دارند؟ و ده ها سوال دیگر که قصد داریم در اینجا به برخی از آنها پاسخ دهیم:

گاهی واقعا لازم نیست پرسید «حالا برویم که چه کنیم؟» بلکه باید گفت: «حالا بریم ببینیم چی می شه!»

این فلسفه و دیالکتیک، عامل موفقیت ما ایرانی ها در تمام عرصه ها بوده و با همین منطق در هر زمینه ای که وارد شدیم خوش درخشیدیم و حتی اگر شکست خوردیم چیزی از ارزش های بچه های ما کم نشده و خب به هر حال بقیه تیم ها هم ساکت ننشسته اند و سال ها است کار پایه ای می کنند.

در مورد حضور ایرانی ها در فضا هم دقیقا همین منطق حاکم است. محمود احمدی نژاد یکی از معجزه های هزاره سوم، سکان دار این نوع تئوری است که هنگام ورود به عرصه سیاست «حالا بریم ببینیم چی می شه، من از شمال سوال می کنم!» را سرلوحه کار خود قرار داد. یادش گرامی.

بله، سوال خوبی است اما شاید جوابش زیاد هم خوب نباشد. با توجه به اینکه احتمالا زندگی در فضا و کرات دیگر نیاز به نوعی روش آزمون و خطا دارد، شاید بهترین گزینه برای مدیریت جهانی فضا! دولت مهرورز سابق باشد. چرا که نه؟ پاک ترین دولت حقیقتا لیاقت مدیریت فضا را دارد.

هیچی. همان کاری که اینجا می کنیم. اصلا به نظر ما همین تجارب ارزشمند در عرصه های مختلف را به همین شکل در فضا مورد استفاده قرار دهیم. اولین اقدام تا پایمان به فضا رسید تاسیس چند بانک، موسسه اعتباری و پرداخت وام است. چرا؟ واقعا سوال داره؟ واسه چی خودتون رو می زنید به اون راه؟ تابلو نیست دارم به اختلاس و فساد مالی کنایه می زنم؟ باید همه چی رو واضح بگم یعنی؟ بگذریم.

اقدامات عاجل بعدی که باید به محض ورود به فضا صورت بگیرد عبارت است از: تهیه مسکن برای شهروندان و هم میهنان عزیزمان در فضا به روش مسکن مهر، تعامل سازنده با آدم فضایی ها، تغییر کاربری منابع طبیعی فضا (خشکاندن دریاچه ها و رودخانه های احتمالی فضا، منقرض کردن گونه های نادر جانوران فضایی و ...)، آلودگی فضایی با تولید بنزین و ... 

بدیهی است هموطنان عزیز هم با خطوط اینترنت پرسرعتی که در اختیارشان قرار داده خواهد شد، مختارند این اقدامات را با اجازه شِر و برای هر کدام کمپین حمایت درست کنند.

آدم فضایی ها هم اینجوری ما را نگاه نکنند. چیه؟ انتظار دارید بیاییم اونجا نوشابه برایتان باز کنیم یا برایتان برقصیم؟ می خندید؟ باید شیر پالم دار بخورید.

آقا من افسرده ام... افسرده مزمن... چرا منو به عنوان انسان فضایی به کرات دیگه فرستادین بی انصاف ها؟... نمی خواستم خب... دلم نمی خواست داداش... الان من تمام توانایی هامو فراموش کردم خب... اون بالا مگه چه خبر بود؟ ... هیچی به خدا... فقط خلاء بود... اونجا که هوا نداشت تا من توانایی هامو در آلوده کردنش بروز بدم... آب نبود که از دریاچه ارومیه دورش کنم... جنگل نداشت که بسوزونم... خاک حاصلخیز نداشت که صادر کنم... آثار تاریخی نداشت که روش یادگاری بنویسم... محیط بان نداشت که ناکارش کنم... پوست میوه نداشت که بریزم وسط جاده ای که نداشت!... اتومبیل نداشت که من بنزین «یورو چهار» که چه عرض کنم «ریال یک»! بریزم داخلش... لبنیات نداشت که با پالم مرغوب مزینش کنم... میکروفون نداشت که من شعار بدم... هواپیما نداشت که من بسقوطانم!... فوتبال نداشت که من به مقام آخر برسونمش... ماهواره نداشت که من پارازیت ول کنم... اه... ولم کن... اصلا هیچی نداشت آقا... هیچی واقعی... همین ایران خودمونمگه چشه؟... یه کشور پر از امکانات... به خدا هیچ جا خونه خود آدم نمی شه!... بهتره از این به بعد همون میمونه رو بفرستین به فضا، اینجوری یه آب و هوایی هم عوض می کنه... ولم کنید آقا... اون دوربین رو خاموش کن داداش... من افسرده ام... می فهمی؟ افسرده واقعی!