نزدیکی قالیباف و لاریجانی و رضایی...!

نزدیکی قالیباف و لاریجانی و رضایی

سال گذشته سال نزدیکی قالیباف و لاریجانی و رضایی بود. در سال 86، این سه یار که هر سه تا در سپاه سابقه همکاری و بعدها در انتخابات ریاست جمهوری سابقه رقابت با هم را داشتند از دست یک بنده خدایی دور هم جمع شدند.

البته هر چهارنفر اینها، یعنی رضایی، قالیباف، لاریجانی و آن بنده خدا قبلا جزو کاندیداهای اصولگرا بودند و قرار بود شورای هماهنگی یکی از آنها را برای ریاست جمهوری بفرستد، اما اوضاع در هنگام انتخابات ریاست جمهوری آن قدر شیرتوشیر شد که شورای هماهنگی پکید و بعدا اوضاع آنقدر شیرتوشیرتر شد که نامزد پیروز اصولگراها، دمار از روزگار بقیه اصولگراها درآورد.

هنوز دقیقا معلوم نیست اصولگراها به چه اصولی پایبند هستند که آن اصول اینطور اینها را در مقابل هم قرار می دهد، ولی هر چه که هست باید خیلی بامزه باشد در سال جدید شاهد برخورد اصولِ اینها با هم باشیم که مثل "معامله" کاملا قابلیت شراکت و بهم خوردن را دارد!

دوستی احمدی نژاد و آمریکا

در اواخر سال 86، رئیس گروه دوستی ایران و آمریکا از آمریکا به ایران سفر کرد. هوشنگ امیراحمدی نه تنها طی این سفر دستگیر نشد و شیشه اتومبیلش توسط برادران اصولگرا شکسته نشد و سردبیر کیهان برعلیه اش مقاله های افشاگرانهء سکسی-صهیونیستی ننوشت، بلکه در مصاحبه ای گفت به دعوت شخص احمدی نژاد به ایران آمده است.
او همچنین رسما اعلام کرد که احمدی نژاد بیش از خاتمی برای نزدیکی و مذاکره ایران و ایالات متحده آمریکا تلاش کرده است.
در پی این اظهارات که در رسانه های داخلی بازتاب یافت، باز هم هیچ حرکت عجیب و غریبی از سوی برادران و خواهران زیادی اصولگرا و کفن پوشان حرفه ای که حتی گفتگوی خاتمی با یک خبرنگار یک رسانه آمریکایی در تهران را خفت بار می دانستند مشاهده نشد. احتمالا یا خراب شده اند و یا موقتا باطری آنها را درآورده اند!

زمستان بیادماندنی

زمستان سال 86 سردتر از زمستان های سالهای قبل بود. لااقل از زمستان های دوره خاتمی و هاشمی سردتر بود و این از نظر بعضی دوستان می تواند نشان دهنده آن باشد که چپی ها و کارگزاران حتی با طبیعت هم برای خراب کردن دولت نهم زد و بند می کنند!

البته در این میان نقش مشکوک شهرداری تهران و شخص قالیباف را نمی توان نادیده گرفت، چرا که در طی اقداماتی غیر منطقی، امسال بارش سنگین برف و سرمای بی سابقه اشکالات چندانی را در سطح شهر تهران به وجود نیاورد که از این مطلب باز هم دوستان می توان نتیجه های لازم و دلخواه را بگیرند. به خصوص آنکه امسال سال سرنوشت سازی برای انتخابات ریاست جمهوری آینده است و دوستان منصف و تیزبینِ ما، از محمدعلی ابطحی تا بر و بچز فاطمه رجبی، متفق القولند که تمام کارهای شهرداری تهران تبلیغاتی و در راستای به ریاست جمهوری رساندن شهردار تهران است.

البته فارغ از این مسایل، از نقش پر رنگ دولت در بیادماندنی کردن زمستان پارسال نمی توانچشم پوشید.
 ترکمنستان که فکر می کرد چون بهای نفت ما به صد دلار رسیده پس حاضریم گاز را هم گرانتر بخریم، تقاضای افزایش بهای گازش را کرد و چون رئیس جمهور باتدبیر و مصلحت اندیش ما به هیچ وجه زیر بار حرف زور نمی رود، پس از مخالفت ایران، گاز صادراتی اش به ایران را قطع کرد.

بر اثر این امر (که قاعدتا از سوی ترکنستان و به اشاره مخالفان دولت در داخل بود!) گاز در بسیاری از مناطق در ایران قطع شد. البته طبق آمار و ارقام فقط 5 درصد از گاز مصرفی در ایران از سوی ترکمنستان تامین می شد اما از آنجایی که در دولت نهم همه بجای آمار و ارقام غربی و به امدادهای غیبی اعتقاد دارند، گاز سی چهل درصد از مردم قطع و کم فشار شد. از آنجایی که بیشتر نیروگاه های برق گاز سوز هستند به تبع آن برق هم در برخی مناطق قطع شد و چون پمپ های آب و دستگاه های مخابراتی هم برقی هستند، خدماتی مثل آب شرب و تلفن هم از کار افتادند.

خلاصه مفت مفت مردم چند روزی زندگی در دوران محمود غزنوی و محمود افغان را هم تجربه کردند و این زمستان برایشان بیادماندنی و خاطره انگیز شد. البته خوشبختانه این ماجرا پایان خوشی داشت و سرانجام امدادهای غیبی رسیدند و خانه تمام مردم ایران مجانا گرم شد. چون بهار رسیده بود!

عسس بیا موسیان رو بگیر!

اصولا اتهام جاسوسی در این یکی دوساله در حکم شتری است که ممکن است در خانه هر کسی بخوابد و مانند هر شتر دیگری در دولت نهم، علاقه خاصی به خوابیدن در خانه و یا حتی روی سر مسئولان و کارگزاران دولت های قبلی دارد.

حسین موسویان، سخنگوی تیم مذاکره کننده پرونده هسته ای ایران در دولت خاتمی، یکی از کسانی بود که سال گذشته شتر مذکور را با پوست و گوشت و استخوانش حس کرد. (حس کردن یک شتر با گوشت و استخوان از آن دردهایی است که مسلمان نشوند کافر نبیند!)

موسویان در سال 86 به جرم دادن اطلاعات به بیگانگان با هیاهوی بسیار، دستگیر و تحت بازجویی قرار گرفت و در حالی که طرفداران عصبی دولت در انتظار انداختن طناب دار به گردن او لحظه شماری می کردند، آزاد شد.

البته برای خالی نبودن عریضه، موسویان "به قید وثیقه" آزاد شد اما همه می دانستند که "به قید وثیقه" در اتهام سنگینی مثل جاسوسی، در حکم کشک و برائت است. سرانجام حکم برائت او هم صادر شد و علی رغم سر و صدای فراوان طرفداران دولت مبنی بر تحت فشار بودن قوه قضائیه، موسویان از اتهام جاسوسی تبرئه شد.

عزل محجوبانه یک فرمانده

در اواخر سالی که قرار بود به موش منتهی شود، خبرهایی غیررسمی مبنی بر برکناری یکی از فرماندهان عالی رتبه نیروی انتظامی، به خاطر اعمال منافی عفت منتشر شد؛ اما از آنجایی که سیستم اطلاع رسانی و پاسخگویی در آزادترین کشور دنیا که به قول احمدی نژاد آزادی بیان در آن تقریبا به صورت مطلق است، از اساس با دیگران متفاوت است، هرگز از سوی نیروی انتظامی و یا قوه قضائیه در این زمینه اظهار نظر صریحی صورت نگرفت و فقط اعلام این مطلب که شخص هاشمی شاهرودی در پیگیری تخلفات یکی از فرماندهان نیروی انتظامی نقش داشته اکتفا شد و جزئیات بیشتر اعلام نشد. البته وقتی که جزئیات اعمال آن فرمانده سابق در شبکه غیرسمی اخبار منتشر شد این گمان به وجود آمد که سخنگویان قوه قضائیه و یا نیروی انتظامی احتمالا از شدت شرم و حیا، خجالت کشیده باشند که مساله را بازتر کنند!