عصرایران, سید امید عرب - با تداوم بحث تجزیه کوزوو از صربستان و حمایت های یکسویه غرب و مخالفت روسیه و هم پیمانانش، حساسیت موضوع به بالاترین حد خود رسیده است.
صدور قطعنامه تحریم های شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه ایران آن هم بعد از بیانیه محمد البرادعی پیرامون صلح آمیز خواندن فعالیت اتمی کشورمان، اعتبار این بخش بین المللی به خودی خود زیر سوال رفته بود و هنگامی که اعضای شورای امنیت از طرح استقلال کوزوو نیز حمایت کردند، اعتبار شورای مذکور و به طور کلی سازمان ملل متحد بیش از پیش خدشه دار شد.
ظاهرا پشتیبانی آمریکا برای استقلال کوزوو در جهت تضعیف قوانین بین المللی صورت گرفته و در پشت این موضوع، بحث تخریب روابط بین المللی و تشویق تجزیه طلبان سراسر دنیا مطرح است.
از قرار معلوم، آمریکا و کشورهای اروپایی از عواقب تجزیه طلبی و استقلال کوزوو کاملا مطلع نبودند و در صورتی هم که به این موضوع اساسی آگاهی داشتند، باید آنرا بزرگترین اشتباه قرن توصیف کرد. زیرا در حال حاضر، وضعیت در عراق، افغانستان، یمن، روسیه، اسپانیا، لبنان و ... به نحوی است که اگر تجزیه طلبان پشتیبان مالی مناسبی پیدا کنند، آنگاه حرکت های تروریستی خود را برای رسیدن به هدف نهایی شان آغاز خواهند کرد.
از سویی دیگر، جدایی کوزوو به منزله خارج ساختن قلب تپنده صربستان از کالبد اروپا و تعطیلی بخش فعال مسیحیان ارتدوکس است که در آینده ای نه چندان دور، درگیری های سنتی کاتولیک، پروتستان و ارتدوکس ها را فراهم خواهد آورد.
نکته جالب اینجاست که اتحادیه اروپا تمام تلاش خود را برای جدایی کوزوو از صربستان به کار بست و جالبتر اینکه با وجود اعمال نفوذ مقامات این کشورها در پرونده مذکور، نه کوزوو جز اتحادیه اروپاست و نه صربستان و هواداران مساله فوق، ماهیت آمریکایی خود را به تصویر کشیده اند.