این بوشهری آرزو دارد در شهرش کنسرت بدهد

محسن شریفیان بار دیگر گرمای موسیقی جنوب را با همراهی گروه «لیان» به تهران آورد و دخترش «لیانا» هم در قطعه‌ای کوتاه او را همراهی کرد.

به گزارش ایسنا، نوازندگان گروه «لیان» شامگاه 10 شهریورماه، سازهای‌شان را در تهران کوک کردند و مثل همیشه بسیاری از بوشهری‌های مقیم مرکز را به تالار وحدت کشاندند.

 اجرایی که محسن شریفیان در آن گفت: اجرا در هیچ جای دنیا به شیرینی اجرا در تالار وحدت نیست؛ اما آرزوی همیشگی گروه «لیان» اجرای زنده در بوشهر است که امیدوارم با حمایت مسؤولان اتفاق بیفتد.

نی‌انبان محسن شریفیان مثل همیشه اول برای اجرای قطعه‌ی «صلوات‌خوانی» به صدا درآمد و سپس خطاب به تماشاگران گفت: امشب هرچه انرژی مثبت داریم، به شما منتقل می‌کنیم تا با این انرژی، راهی خانه‌های‌تان شوید. موسیقی‌ای که ما برای شما اجرا می‌کنیم، یک ‌جور زندگی است، زیرا موسیقی همیشه در زندگی مردم بوشهر جاری است.

او درباره‌ی همراهی حرکات آیینی با موسیقی اظهار کرد: اجرای حرکات آیینی در اقوام نشان‌دهنده‌ی اتحاد میان آن‌هاست. بعضی‌ها برداشت غلطی از این موضوع دارند، اما «لیان» قصد دارد، این اتحاد را نشان دهد.

شریفیان همچنین قطعاتی را درباره‌ی موسیقی کار و دریانوردی اجرا کرد و خطاب به تماشاگران گفت: این موسیقی را به خلیج‌ فارس تقدیم می‌کنیم. به هر حال «لیان» وظیفه دارد به سهم خود در راستای معرفی موسیقی جنوب گام بردارد.

سپس این هنرمند حاضران را به شنیدن و دیدن آیین «زار» منطقه‌ی اروند دعوت کرد که فضای متفاوتی با سایر قطعات این کنسرت داشت. «خیام‌خوانی» نیز که معمولا جایگاه ویژه‌ای در موسیقی شریفیان دارد، شب گذشته اجرا شد.

اما در حین اجرای یکی از قطعات که با سبک و سیاق متفاوتی اجرا شد، یکی از حاضران خطاب به شریفیان گفت که این قطعه از موسیقی رپ است. شریفیان هم به او پاسخ داد:‌ دوست تماشاگرم! این قطعه به هیچ‌وجه رپ نیست. کما این‌که اگر حمزه مقدم بخواهد رپ بخواند، از خیلی‌ها که ادعا دارند، بهتر می‌خواند. اتفاقا همین اشتباه‌ها باعث می‌شود که گروه ما از میدان بیرون رود.

شریفیان در بخش‌های پایانی اجرا از دخترش «لیانا» که مدتی است نی‌انبان می‌نوازند، دعوت کرد که در اجرای یک قطعه‌ی کوتاه، گروه را همراهی کند و همچنین در سخنانی گفت: بانوان در موسیقی جنوب نقشی محوری دارند که نمونه‌اش حضور موثر آن‌ها در تیتراژ سریال «مختارنامه» بود.