در کنفرانس ژنو2 از وزیر خارجه سوریه و شماری از وزرای خارجه عرب و خارجی دعوت به عمل آمد همچنین از «بان کی مون»دبیر کل سازمان ملل نیز دعوت به عمل آمد اما برای چه المعلم که گمان می رود این نشست ها سرنوشت کشور و نظامش را به لحاظ«نظری»مشخص کند،دور نگه داشته شد؟

نشست جدید وین درباره بحران سوریه در حالی برگزار می شود که این بار ایران نیز به رغم میل باطنی عربستان در آن شرکت می کند.

به گزارش پایگاه خبری جماران،«عبدالباری عطوان»نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در یادداشتی در روزنامه رای الیوم نوشت:این ازدحام در نشست های کشورهای بزرگ و متوسط و کوچک که این روزها برای رایزنی درباره بحران سوریه برگزار می شود ناگزیر حول و حوش «پختن چیزی» است که نمی دانیم عناصر آن چیست یا شکل نهایی آن پس از پختن چگونه است.هیچ گزینه ای پیش روی ما جز برای پختن یا سوختن این غذا نیست زیرا آشپزها زیادند و شاهدان دعوت شده نیز زیادند به جز صاحب مساله یعنی «ولید المعلم»وزیر خارجه سوریه که گمان می رفت اولین کسی باشد که این غذا را بچشد و درباره آن نظر دهد.

سه شنبه شب پاریس شاهد شام کاری بود که چهار وزیر خارجه عرب (عربستانی،اماراتی،قطری و اردنی)به دعوت «لوران فابیوس»وزیر خارجه فرانسه در آن دعوت شدند؛شامی که به عنوان یک اقدام اعتراض آمیز به دلیل دوری فرانسه و بیشتر این عرب ها از رایزنی های کمیته چهارجانبه به رهبری روسیه و آمریکا در کنار ترکیه و عربستان در وین بود و قرار است امروز-پنجشنبه-نیز همین کمیته چهارجانبه نشست دومی را در پایتخت اتریش برگزار کند و این نشست به عنوان مقدمه ای برای نشست گسترده تر با مشارکت فرانسه،ایتالیا،انگلیس،آلمان و نیز ایران،مصر،عراق،امارات و لبنان است.

مشارکت«محمد جواد ظریف»وزیر امور خارجه ایران مهمترین رخداد در این نشست گسترده است که قرار است روز جمعه برگزار شود زیرا به باور بسیاری دور نگه داشتن ایران از نشست های سابق تحت فشار عربستان و موافقت آمریکا غیرمنطقی بود زیرا ایران یکی از بازیگران اصلی در سوریه است و حمایت ایران از سوریه باعث شد ارتش این کشور بتواند پنج سال در یک جنگ فرسایشی«بزرگ»ایستادگی کند و فرصت های حفظ نظام حاکم بر این کشور نیز تقویت شود و تمام اقدامات عربی و غربی با هم را برای براندازی نظام حاکم بر سوریه و تکرار سناریوهای لیبی و عراق و در درجه ای پایین تر مصر نقش بر آب کند.

«تونی بلینکن»معاون وزیر خارجه آمریکا برای نخستین بار در گفت و گو با«فرانس 24»در روز چهارشنبه اذعان کرد:«دشوار است که تصور کنیم به راه حلی برای بحران سوریه بدون حضور ایران برسیم.»و این اذعان بسیار مهم است اگر چه چهار سال با تأخیر اعلام شد.

حضور ایرانی ها بر سر سفره گسترده وین «عادل الجبیر»وزیر خارجه عربستان را دچار سوء هاضمه می کند زیرا الجبیر کسی بود که مرتب در سخنان خود بر ضرورت کناره گیری رئیس جمهوری سوریه از قدرت چه به شکل مسالمت آمیز و چه با جنگ اصرار می کرد و این مساله را تکرار می کرد و از آن نیز فراتر رفت هنگامی که همانند نماینده یک کشور بزرگ که سلاح هسته ای و برنامه فضایی در اختیار دارد، گفت:«دعوت ایران برای مشارکت در نشست وین برای یکی کردن موضع گیری ها و دانستن میزان جدیت تهران و فهمیدن نیت و مقاصد روسیه و ایران درباره سوریه است.»و صحبت های خود را با لهجه تهدیدآمیز به پایان برد و تاکید کرد«اگر نشست وین شکست بخورد به گزینه های دیگر روی می آوریم.»

نمی دانیم منظور الجبیر از گزینه های دیگر چیست،آیا یک «توفان قاطعیت»دومی را در سوریه خواهیم دید،آن هم پیش از آن که توفان قاطعیت نخست به هیچ هدفی از اهداف مدنظرش نرسیده است؟و چه کشورهایی این بار شرکت می کنند؟آیا عربستان سعودی خطوط قرمز روسیه را نقض می کند و گروه های مسلح را به موشک های ضد هوایی مجهز می کند همانطور که این گروه ها را به پانصد موشک ضد زره«تاو»مجهز کرد؟اگر یکی از موشک ها یک هواپیمای روسی را ساقط کند آن وقت چه اتفاقی می افتد؟یا آنکه اگر به اشتباه یا به عمد به دست داعش بیفتد و برای سرنگونی جنگنده های آمریکایی یا حتی سعودی به کار گرفته شود، چه؟

«احمد ابوزید»سخنگوی وزارت خارجه مصر که بر مشارکت«سامح شکری»وزیر خارجه این کشور در نشست گسترده روز جمعه تاکید کرد در یکی از عبارت های بیانیه رسمی که قرائت کرد بر آن چه در بالا درباره وجو«پختن چیزی»که گفتیم تاکید کرد هنگامی که اشاره کرد به اینکه«نشست از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا ایده های مشخصی را برای فعال سازی فرایند سیاسی در سوریه مورد بحث و بررسی قرار می دهد.»

حالا این ایده های مشخص چه هستند،آیا مربوط به ترسیم شکل و تدوین پایه های مرحله انتقالی و مشخص کردن اختیارات و دولت مشترکی که آن را هدایت می کند و مدت زمانی اش و نیز انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی احتمالی می شود که قرار است پس از ان برگزار شود؟

به نظر ما پرسش مهمتر درباره «سرنوشت»رئیس جمهوری سوریه ،«بشار اسد»،و نقش وی در مرحله بعد از مرحله انتقالی است یا به عبارتی آیا نقشی دارد یا آنکه پایان مرحله انتقالی پایان کار وی نیز خواهد بود؟

لوران فابیوس وزیر خارجه فرانسه که «به حاشیه رانده شده ها»را سه شنبه شب به شام دعوت کرد،موضعی دور از موضع الجبیر اتخاذ نکرد و یک کلام گفت:«فرانسه و هم پیمانان غربی و عربی جدول زمانبدی شده ای برای کناری گیری اسد از قدرت در نشست های وین می خواهند.»اما آنچه این همپیمانان می خواهند یک چیز و آنچه روسیه و ایران می خواهند چه بسا چیز دیگری است و «گره اسد»است که سرنوشت همه این نشست های پی در پی در وین را که جایگزین ژنو شده،تعیین می کند.

چه بسا بد نیست یادآوری این مساله که فرانسه در مخالفت با توافق هسته ای ایران و گروه پنج بعلاوه یک سرسختی زیادی از خود نشان داد و از این موضع گیری اش برای امضای قراردادهای فروش سلاح به عرب ها به ارزش میلیاردها دلار بهره برداری کرد و هنگامی که توافق حاصل شد همه سرسختی اش دود هوا شد و وزیر خارجه اش اولین کسی بود که به تهران سفر کرد.

تفسیری درباره این غیبت نداریم اما برای وی و رئیس جمهوری این کشور امری نگران کننده است یا این گونه ما باور داریم،مگر آنکه توسط طرف روس اطمینان خاطر پیدا کرده اند و این گونه نگرانی های احتمالی از بین رفته است.

چند روز پیش در وندهوک پایتخت نامیبیا برای سخنرانی در همایشی غیرعلنی بودم که اتحادیه آفریقا دعوت به برگزاری آن کرد و مختصر به روسا و وزرا و کارشناسان داعش شناس شد.از جمله شرکت کنندگان«اخضر ابراهیمی»فرستاده سابق سازمان ملل به سوریه بود،از او سر سفره شام که ما را به همراه دو شرکت کننده دیگر گرد هم هم آورد، پرسیدم آیا ممکن است روسیه دست از حمایت از اسد رئیس جمهوری سوریه بکشد؟

ابراهیمی لبخندی زد و چیزی گفت که معنای آن این است که اگر روسیه می خواست دست از حمایت از رئیس جمهوری سوریه بکشد که بحران در این کشور این همه سال طول نمی کشید و همچنان ادامه نمی یافت و همانطور که می بینی من در حال حاضر به دور از پیگیری آخرین تحولات هستم و آخرین تحول طبیعت سفر اخیر رئیس جمهوری سوریه به مسکو است.

تا جمعه منتظر می مانیم تا از جزئیات با خبر شویم یا از چیزی که از نشست وین به بیرون سرایت می کند با خبر شویم و طبق معمول هیچ گزینه ای به جز انتظار روی میز نداریم.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه