درباره "اکبر هاشمی و سیدحسن خمینی" و فهرست جامعتین

 عصر ایران - این روزها ، بحث قرار گرفتن یا نگرفتن نام اکبر هاشمی رفسنجانی و سید حسن خمینی در فهرست جامعه مدرسین و جامعه روحانیت مبارز، در میان محافل سیاسی داغ است و مخالفان هاشمی و خمینی در این دو تشکل سیاسی، تمام تلاش خود را می کنند تا مبادا نام این چهره ها، در فهرست شان قرار گیرد؛ مخالفان گویا در جامعه مدرسین موفق هم شده اند ولی در جامعه روحانیت، کشمکش ها ادامه دارد.

اگر حضور در فهرست جامعتین را سکویی برای رأی آوری به حساب بیاوریم- کما این که در بسیاری از انتخابات این گونه بوده است - باید به صراحت بگوییم که این دور، فرق می کند زیرا اسم هایی به عنوان کاندیداهای خبرگان رهبری مطرح هستند که  از جامعتین امروزی، بسیار معروف تر و در میان مردم ، محبوب ترند.

اگر روزگاری جامعه مدرسین توسط تعدادی از آیات عظام حوزه علمیه تأسیس شد و در دوران انقلاب و سال ها بعد از پیروزی آن، به عنوان مرجعی فراجناحی در خدمت اهداف انقلاب و نظام بود، اینک سیاسی کاری بر آن غلبه کرده و آیت الله یزدی که مواضع یکسویه جناحی اش بر همگان آشکار است، بر رأس آن نشسته است. وضعیت مشابهی نیز کما بیش درباره جامعه روحانیت مبارز وجود دارد.

واقعاً کدام یک از این دسته نام ها امروز بین مردم معروف تر و محبوب ترند: " جامعه روحانیت مبارز،جامعه مدرسین، محمد یزدی، موحدی کرمانی" یا " اکبر هاشمی رفسنجانی و سید حسن خمینی" ؟

 بی هیچ پرده پوشی و تعارفی باید گفت که اکبر هاشمی رفسنجانی و سید حسن خمینی در سپهر سیاسی امروز، بسیار شناخته شده تر از جامعتین هستند و از این رو، قرار گرفتن این نام ها در آن فهرست ها، باعث اعتبار بیشتر لیست های مذکور می شود نه این که اینان از لیست ها، اعتبار بگیرند.

البته اگر بخواهیم از منظر شفافیت سیاسی به ماجرا بنگریم، باید از عدم درج نام افرادی چون هاشمی و خمینی و نظایر آنها در فهرست های سیاسی محافظه کاران ابراز خرسندی نماییم چه آن که این امر، تکلیف را مشخص و مرزبندی های سیاسی و جناحی را با وضوح بالاتری نشان می دهد و عیارسنجی اتفاق می افتد.

قطعاً آنچه مسلم است این که در انتخابات 7 اسفند، حرف نهایی را مردمی خواهند زد که صبورانه منتظر روزهای بهتری برای کشور هستند و اعمال این روزهای سیاسیون و معانی کارهایشان را رصد می کنند و امیدوارند ،مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان آتی، بیش از هر زمان دیگری، افکار عمومی را نمایندگی کنند.